10 things to do before death #READINT2017

-14-

"Γεια σου Hazel!" με χαιρέτησε ο Leo μόλις βγήκα από το νοσοκομείο.

"Γεια σας παιδια." απάντησα σιγανά.

Η αλήθεια είναι ότι με άγχωνε πολύ να είμαι κοντά τους, αλλά μπορείτε να με κατηγορήσετε;

"Τι έχεις ρε μαλάκα; Μόνο που δεν βγάζεις καπνούς από τα αυτιά." γέλασε ο Brad, κοιτώντας τον Matthew δίπλα μου.

"Είμαι μια χαρά. Πάμε τώρα;" απάντησε με σφιγμένα δόντια.

Δεν μπορεί να τον πείραξε που μιλούσα στον Noah, έτσι; Αυτό είναι εξωφρενικό. Δεν έχει καν λόγο να το κάνει.

Ακολούθησα τα αγόρια στο αυτοκίνητο και κάθισα πίσω, κοιτώντας τα μπλεγμένα μεταξύ τους δάχτυλά μου. Το άγχος μου είχε φτάσει στην κορύφωση. Τι και αν όλα αυτά είναι ένα κόλπο για να με στριμώξουν; Τι και αν εμφανιστεί ο Ezra; Δεν θέλω να παραδεχθώ ότι φοβάμαι, αλλά πρέπει. Ο θυμωμένος Matthew με τρομάζει.

Ο Brad έκατσε στην θέση του οδηγού και ο Leo στου συνοδηγού. Που σημαίνει ότι ο Matthew θα κάτσει πίσω μαζί μου. Ας βγω ζωντανή από το αυτοκίνητο.

"Σκιουράκι, είσαι καλα; Φαίνεσαι σφιγμένη." με ρώτησε μαλακά, ενώ κάθισε δίπλα μου.

"Είσαι ακόμα θυμωμένος;" η φωνή μου βγήκε πνιχτή.

"Γιατί πότε ήμουν;" ρώτησε χαλαρά.

Σοβαρά; Τι στο καλό πάει λάθος μαζί του; Δεν γίνεται να παίζει έτσι μαζί μου.

Γιατί ποτέ δεν έπαιζε μαζί σου;

"Hazel, που θες να πάμε να φάμε;" ρώτησε ο Leo, διακόπτοντας την 'συζήτηση' μας.

"Όπου θέλετε εσείς, εγώ δεν έχω θέμα." ανασήκωσα τους ώμους.

"Ω έλα τώρα σκιουράκι, όλο και κάτι θα προτιμάς." πετάχτηκε ο Matthew.

"Καλά. Εμ....pizza hut;" πρότεινα.

"Pizza hut it is." σφύριξε ο Brad αυξάνοντας ταχύτητα.

"Έλα βρε σκιουρακι χαμόγελα." μου τσίμπησε τα πλευρά ο Matthew, ελαφρά πάντα.

"Δεν έχω όρεξη Matthew." στριφογυρισα τα μάτια μου.

Ή διάθεσή μου είχε κατέβει κάτω από το επίπεδο του μηδενος και ένιωθα την ανάγκη να ξεσπάσω τόσο άσχημα.

"Έγινε κατι; Τι έπαθες ξαφνικά; Μήπως περιμένεις περιο-" έλεγε γρήγορα, κάνοντας με να εκνευριστω.

"Απλά παράτα με. Βουλωστο." ουρλιαξα, κάνοντας τους πάντες να σταματήσουν να μιλάνε.