The Curse Of The Sword (Completed)

Chapter 3

Diancie's POV:

After Miss Keyae toured me around in the academy, she dropped me in the room that they called dorm. Every student in the Academy has to live inside the school premises as long as the classes are going on, in every dorm, they're atleast two to three student occupying it, kaya nakakapagtakang ako lang mag-isa sa dorm kung saan ako inihatid ni Miss Keyae.

Nilibot ko ang kabuuan ng magiging tahanan ko simula ngayon, it simple and cozy. The walls are painted with a light shade of blue and green. There's a small living room in the left part and a kitchen on the right part, pinapagitnaan sila ng isang pinto na hinuha ko ay siyang magiging kwarto ko.

Una kong tinungo ang kusina at muli ay nilibot ko ang kabuuan niyon. Kumpleto ito sa appliances na ikinatuwa ko. Kaagad kong binuksan ang ref at napangiti ako nang makitang may laman na iyon.

As soon as I laid my eyes on those uncooked veges inside the refrigerator, my stomach goes wild. Damn... I'm starving as hell.

Using my telekinesis nōryoku, I managed to get those veges out in the ref. And since tinatamad akong lutuin ito in natural way at talagang gutom na rin ako, I've just cast a spell to make those uncooked veges ready to eat.

And viola! It's digging time!

Pagkatapos kung kumain at linisin ang sarili ko ay napagpasyahan ko munang lumabas ng dorm at pumunta sa garden na isa sa pinagdalhan sa akin ni Miss Keyae kanina. It's still three in the afternoon kaya I still have a lot of times to spend para makapaglibot.

Umupo ako sa isang nakausling malaking ugat ng punong-kahoy saka tumingala sa kalangitan, ngunit imbes na ang langit ang makikita ko ay naagaw ang pansin ko ng isang punong-kahoy na tuyo. It looks like its already dead to me.

Tumayo ako at nilapitan ang punong iyon saka kaagad na itinapat ang isang palad ko sa katawan nito. I close my eyes and fell the aura of the tree. There is still a life beating underneath but it's to weak to go up and spread its energy in the process.

Kaya naman, as a Swordailes. I did my job. And that is, to give life in natures. In a few minutes, I manage to put a source of energy in the heart of the tree, enough to bring back its life again.

"Don't worry, you'll be back tomorrow..." I said habang hinihimas ang tuyong balat ng puno kapagkuwan ay umalis na ng garden at bumalik na sa dorm para magpahinga. I still have a big day tomorrow.

Alain's POV:

"Did you guys feel that?" biglang tanong ni Vionna sa amin na natigilan sa pagbabasa.

"Feel what?" Cilan asked.

"Those strong aura..."

Natigilan kami sa narinig saka kanya-kanyang pinakiramdaman ang paligid. And yeah, Vionna is right. There's a strong aura scattered inside the Academy.

"Sino naman kaya ang nagmamay-ari niyon?" Misty asked to no one.

"Let's find out about that tomorrow. I'm sure as hell na naramdaman din ni sensei ang aurang iyon at sa mga oras na ito ay natitiyak kong inaalam na niya kung kanino galing ang aurang iyon." turan ko kapagkuwan ay tumungo na ako sa kwarto ko para magpahinga.

KINABUKASAN ay sa President heya kami dumiretso and asked sensei about those strong aura na naramdaman namin. Pero nalaman namin na wala rin siyang ideya kung kanino iyon. It's kinda new to him to feel such aura lalo na at pili lang ang mga may taglay ng ganoon kalakas at iyon ay ang mga katulad naming royalties.

Ordinary Santalunian can't feel such aura sa kadahilanang ordinaryo lamang ang mga nōryoku nila but we, royalties that can able to summon a strong kind of weapon, we can feel it easily.