Life Goes On.

29.

Pov Maurice:

Toen we aankwamen bij de winkel stapte ik snel uit en liep richting Eva. Ik kende die Shelomy helemaal niet en wist niet wat ik van haar moest denken. Ze was wel aardig, alleen heb ik het niet zo op nieuwe mensen die ik totaal niet ken. "Ik heb alleen nog eieren, paneermeel en gerookte ontbijtspek nodig." zei Shelomy toen ze een mandje had gepakt en de winkel in liep. "Ik ga richting de ontbijtspek, zouden jullie de eieren en paneermeel willen pakken? Die schappen liggen naast elkaar en zo gaat het ook sneller." "Ja hoor, kom Maus." zei Eva terug waarna ze me mee trok.

"Eva?" vroeg ik even later toen we bij het goede schap stonden. "Ja, wat is er?" zei ze terug, nog steeds zoekend naar de paneermeel. "Waarom logeert ze eigenlijk bij jullie?" vroeg ik haar, doelend op Shelomy. "Omdat er bij haar thuis niet zo'n leuke dingen zijn gebeurd, ze wilde niet naar huis en daarom logeert ze nu even bij ons." "Net zoals wat er bij ons is gebeurd?" vroeg ik door. "Ja Maus, net als bij ons." zei ze terug waarna ze zich weer richtte op de schappen. "Zie jij die paneermeel nou liggen Maus?" vroeg ze aan me omdat ze nog steeds niks gevonden had. "Is dit hem niet gewoon?" vroeg ik aan haar terwijl ik een doos in mijn hand hield. "Hoe lang heb je die al in je hand?" "Vanaf toen we hier aankwamen, ik zag het meteen liggen." zei ik terug waarna ik mijn schouders ophaalde. "Waarom zeg je dat dan niet gekkie." zei ze lachend terug waarna ik ook maar lachte en met haar richting Shelomy liep, die ondertussen al bij ons was aangekomen.

We waren weer aangekomen bij de ponti en ik stapte na Eva uit. "Heb je er een beetje zin in?" vroeg Shelomy aan me toen ze naast me was komen staan. Ik haalde mijn schouders op en liep achter Eva aan naar binnen. "Hey jullie zijn er weer." zei Wolfs toen we de trap af kwamen lopen. Ik knikte alleen maar en liep door richting de bank. Toen ik me omdraaide zag ik dat Wolfs Eva een kus gaf. "Wat doe jij nou?!" schreeuwde ik meteen en stond op van de bank. "Maus rustig." zei Eva terug waarna ik haar aankeek. "Maar hij kust jou zomaar, dat mag toch niet?" zei ik nog steeds boos en verward terug. "Maus, ik en Wolfs vinden elkaar heel erg leuk, we zijn verliefd." "Oh." was het enigste wat ik zei en ik liep weer terug naar de bank. "Hey, het maakt niet uit he, je wilde me alleen maar helpen." zei Eva tegen me toen ze naast me op de bank kwam zitten en me een kus op mijn wang gaf.

"Nou ik heb alles klaargezet, dus als je er klaar voor bent kunnen we beginnen." zei Shelomy opeens vanuit de keuken terwijl ze naar me keek. "Eh ja, ik kom." zei ik terug waarna ik voorzichtig richting de keuken liep. "Wil je wel helpen? Het hoeft niet he. En ik bijt niet hoor, wees maar niet bang." zei Shelomy glimlachend tegen me en met een geruststellende blik. "Jawel, ik weet alleen niet wat ik moet doen." zei ik terug terwijl ik aan mijn achterhoofd krabte. "Nou als eerst de basisregel bij het koken, je handen wassen." zei ze terug waarna ik mijn handen wastte. "En nu mag je kiezen, wil je snijden of gewoon van alles wat doen?" "Doe maar gewoon wat, maakt mij niet uit." zei ik terug omdat ik niet wist wat ik moest kiezen. "Nou dan gaan we samen beginnen met het mengen van het vlees met wat kruiden, daarna snijden we wat groenten en als laatste maken we er 1 geheel van en stoppen we hem in de oven."

"Hij is klaar!" riep ik enthousiast toen ik de kookwekker hoorde afgaan. "Zullen we maar even gaan kijken? Misschien moet hij nog even omgedraaid worden." zei Shelomy tegen me waarna we samen richting de oven liepen. "Nou dat ziet er wel zo goed als klaar uit, of niet?" "Ja." zei ik vastberaden terug waarna Shelomy het gehaktbrood uit de oven haalde en hem op tafel neerzette. "Nou jongens, dat ziet er heerlijk uit." zei Eva met een glimlachje tegen mij en Shelomy waarna we begonnen met het opscheppen en verdelen van het eten.