Life Goes On.

24.

Pov Eva:

Ik word langzaam wakker doordat ik etenslucht ruik. Ik kijk naast me en zie dat Wolfs nog naast me ligt. Wie is er nou aan het koken als Wolfs hier nog ligt? Shelomy? Dat zal wel moeten, er is hier niemand anders. "Goedemorgen schoonheid." hoor ik ineens een schorre ochtendstem naast me. "Goedemorgen." zeg ik terug waarna ik naar hem glimlach. "Ruik ik nou eten?" vraagt hij verbaasd. "Jep, ik denk dat we een tweede keukenprinses in huis hebben." zeg ik lachend terug waarna ik uit bed stap. "Ga je mee? Dan kunnen we kijken wat ze gemaakt heeft." "Ja ik kom eraan." zegt hij terug waarna hij ook uit bed stapt en achter me aan naar de woonkeuken loopt.

"Hey Eva, Wolfs, goedemorgen." horen we Shelomy meteen vanachter het fornuis roepen. "Ik dacht, jullie zijn toch nog niet wakker en ik had zin in een eitje met spek, dan bak ik het zelf wel even." "Ruikt goed in ieder geval, heb je ook wat voor ons gemaakt?" vraagt Wolfs meteen waarna hij richting het fornuis loopt. "Ja, ik heb hier al twee broodjes liggen, die zijn van jullie." zei ze wijzend naar een bordje waar twee broodjes op lagen. "Proef zelf maar even of er nog iets bij moet, ik heb er zout, peper, peterselie en bieslook bij gedaan." "Klinkt goed, en als er nog iets bij zou moeten zou alleen Wolfs het weten, hij is hier de keukenprinses." zei ik lachend terug waarna ik voor mezelf een bordje pakte en daar een broodje op legde.

"En hoe smaakt het?" vroeg Shelomy toen ze bij ons aan tafel kwam zitten met haar eigen broodje. "Lekker, heel lekker, wat vind jij Wolfs?" "Om eerlijk te zijn, dit smaakt gewoon beter dan mijn eigen eitjes." zei hij terug waarna hij het laatste stukje brood op at. "Nou dat is mooi." zei Shelomy lachend terug waarna ze aan haar eigen broodje begon. "Van wie heb je zo leren koken?" vroeg ik meteen weer. "Nou ikzelf noem een eitje bakken niet echt koken maar ik heb het eigenlijk van mezelf, zodra ik iets lekkers tegenkom op tv of op internet wil ik het zo snel mogelijk uitproberen, en daar komt ook bij dat mijn oma super lekker kan koken, dus het zit ook gewoon in de genen." Lachtte ze erachteraan. "Daar heb je geluk mee, ik kan namelijk voor geen meter koken." zei ik terug waarna ik een slok nam van mijn flesje water. "Nou ik geloof niet dat je helemaal niet kan koken, iedereen kan koken, het is een kwestie van leren." zei ze terug waarna ze weer een hap nam van haar broodje. "Dan word het maar eens tijd dat ik kooklessen ga nemen, van jullie." lachtte ik terug waarna ook Wolfs en Shelomy begonnen te lachen.

Nadat we alle drie uitgebreid hadden gedoucht en omgekleed zaten we weer aan tafel, Wolfs had een boek gepakt, ik nam mijn laptop erbij en Shelomy was geloof ik netlfix aan het kijken op haar telefoon. Het was lekker rustig en iedereen deed zijn ding totdat Shelomy opeens op de tafel sloeg. "Neee! Omg, idiot." zei ze waarna ze weer verder keek wat gelach van mijn en Wolfs veroorzaakte. "Wat?" vroeg Shelomy dan ook verbaasd waarna ze het filmpje op pauze zette en opkeek. "Je begint opeens uit het niets te schreeuwen, dat was nogal lachwekkend." zei Wolfs terug waarna hij, nog steeds lachend, weer terugkeek in zijn boek. "Oh sorry." zei Shelomy grinnikend terug waarna ze zich weer op haar beeldscherm focusde.

"Ik moet er echt even uit, wie gaat er mee?" zei ik toen ik mijn laptop dichtklapte en me uitrekte. "Ik ga wel mee." zei Shelomy meteen waarna ze haar oordopjes uit haar oren trok en opstond. "Dan ga ik ook wel mee." zei Wolfs ook waarna hij zijn boek dichtklapte en zijn bril afdeed. "Oke, gezellig." zei ik weer waarna ik naar ze allebei glimlachte. "Waar wil je eigenlijk naartoe?" vroeg Wolfs waarna hij ook opstond en zijn stoel aanschoof. "Gewoon even een rondje lopen, een frisse neus halen." antwoordde ik waarna ik als laatste opstond en mijn laptop opborg. "Kunnen we dan ook even naar de supermarkt gaan? Dan kan ik vanavond koken. Als jullie dat willen tenminste." "Is goed joh, hoef ik een keer niet te koken, hè eef." zei Wolfs terug waarna hij me een klein duwtje gaf. "Je hoeft van mij niet altijd te koken hoor, chinees is voor mij ook goed." zei ik terug waarna ik mijn tong naar hem uitstak. "Okeee, ja zullen we gaan?" vroeg Shelomy waarna ze al richting de voordeur liep. "Ze wordt een beetje gek van ons denk ik." fluisterde Wolfs in mijn oor waarna ik grinnikte.

Na ongeveer twee uurtjes gelopen te hebben waren we onderweg naar de ponti. Shelomy had van alles uitgezocht maar ik had van bijna alles geen idee wat het was. "Het word lekker geloof me." Had ze tegen me gezegd. "Als er maar geen vis in zit." Had ik daarop geantwoord. Tijdens het lopen hadden we niet veel gepraat, alle drie zaten we diep in gedachten verzonken. Ik had het niet eens door toen we de straat van de ponti al binnenliepen. Daar kwam ik pas achter toen Wolfs opeens stopte met lopen. "Mag ik de sleutel eef? Ben de mijne vergeten." "Ja tuurlijk, hier." zei ik terug waarna ik de sleutel in zijn hand legde. Shelomy liep meteen door naar de keuken waar ze alle ingrediënten op het aanrecht legde om ze vervolgens allemaal op hun eigen plek te zetten. "Dankjewel dat jullie hebben betaald." "Wij eten mee dus betalen we ook mee." zei Wolfs terug waarna hij samen met mij op de bank ging zitten.

De rest van de dag hadden we doorgebracht op de bank en aan de keukentafel tijdens het eten. Dat, zoals Shelomy zei, heerlijk was. Ze had taco's gemaakt, er zat geloof ik biefstuk, een soort salade en een zelfgemaakte saus in. Ook Wolfs had enorm genoten van het eten en had af en toe ook een beetje geholpen. Toen we alle drie vol zaten had hij zelfs het recept aan haar gevraagd. Nu zaten we weer met zijn drieën op de bank, ik rechts, Wolfs in het midden en Shelomy links. "Ben je moe liefje?" vroeg Wolfs toen mijn ogen bijna dicht vielen. "Mhmm." mompelde ik terug. "Zullen we naar boven gaan dan?" "Ik wil niet opstaan." zei ik terug waarna mijn ogen weer dichtdeed. "Dan til ik je wel." zei hij terug waarna hij me optilde en opstond. "Slaap lekker allebei, ik kijk deze film nog even af." zei Shelomy tegen ons allebei. "Jij ook." zei Wolfs terug waarna hij met mij in zijn armen naar boven liep. "Kan je ook niet meer zelf omkleden?" vroeg hij grinnikend toen ik gewoon met mijn kleren aan op bed ging liggen. "Hmm nee." zei ik mompelend terug. "Moet ik het doen dan?" "Mhmm ja." zei ik nog terug waarna ik in slaap viel.