Life Goes On.

16.

Pov Wolfs:

Ik werd wakker door het harde en irritante geluid van mijn wekker. Toen ik ernaar keek zag ik dat het 7 uur was. Ik voelde mijn hoofd enorm bonken en zag alles wazig. "Dat had je kunnen verwachten Wolfs." zei ik zachtjes mompelend tegen mezelf. Ik was nog 5 minuten blijven liggen waarna ik opstond en naar de badkamer liep. Tot mijn verbazing was Eva nog in haar kamer terwijl ze normaal al eerder dan mij in de badkamer is. Na er even over nagedacht te hebben liep ik toch maar even naar haar kamer om te kijken of ze al wakker was. Ik klopte op de deur, geen reactie. "Eef? Ben je al wakker?" vroeg ik zachtjes waarna ik de deur op een kiertje opendeed. Toen ik naar binnen keek zag ik dat ze nog lag te slapen. Ik liep zachtjes naar haar toe waarna ik op haar bed ging zitten. "Eef? Word je wakker, we moeten vandaag weer aan het werk." zei ik terwijl ik zachtjes door haar haren streelde. "Mhmm." was het enigste antwoord wat ik terugkreeg waarna ik weer haar kamer uitliep, door naar de badkamer.

Nadat ik even naar de wc was geweest, mijn gezicht had gewassen en mijn tanden had gepoetst liep ik weer de badkamer uit. Toen ik bij Eva's kamer aankwam liep ze net naar buiten waardoor ik tegen haar aanbotste. "Sorry." mompelde ik zacht waarna ik weer verder liep naar mijn eigen kamer. Daar aangekomen trok ik een schoon pak en mijn welbekende laarzen aan en spoot ik nog een beetje aftershave op, waarna ik naar de woonkeuken liep. Daar aangekomen smeerde ik voor mezelf en Eva wat boterhammen en zette ik koffie.

Na ongeveer 10 minuutjes had ik mijn ontbijt al naar binnen gewerkt en kwam Eva zoals altijd weer fris en fruitig de woonkeuken in. "Je ontbijtje ligt op het aanrecht, ik heb een broodje kaas en een kop koffie gemaakt." zei ik waarna ik van mijn krant opkeek en haar een glimlach schonk. "Dankjewel." zei ze met een klein glimlachje terug waarna ze haar boterhammen en koffie pakte en aan tafel ging zitten. "Sorry voor gisteren eef." zei ik toen ze eenmaal aan tafel zat. "Ik was gewoon weer eens alleen maar aan mezelf aan het denken." "Dat weet ik Wolfs, en ik neem het je niet kwalijk, je bent je dochter kwijt, voorgoed, dat is niet niks. En ookal vind ik het maar niks dat je jezelf dan dronken voert snap ik het wel." zei ze terug waarna ze mijn hand vastpakte. "We gaan dit samen verwerken, en dat gaat lukken, oke?" "Oke." zei ik terug waarna ik haar hand naar me toe trok en er een kus op gaf. "Kom, we gaan weer aan het werk." zei ik waarna ik opstond en naar buiten liep, weer lekker aan het werk, samen met Eva.

Toen we aankwamen op het bureau werden we meteen overspoeld met mensen die aan ons vroegen hoe het ging. "Wolfs, van Dongen, mijn kantoor nu!" hoorden we boven alle stemmen uitkomen. Snel liepen we naar het kantoortje van Mechels en gingen tegenover haar aan het bureau zitten. "Allereerst, hoe gaat het met jullie?" vroeg ze waarna ze ons 1 voor 1 aankeek. "Het gaat prima mevrouw, die vraag hebben we vandaag al genoeg gehoord." zei Eva nog voordat ik antwoord kon geven. "Goed, en jullie zijn beide weer in staat om te werken?" "Ja." antwoorden we meteen tegelijkertijd. "Mooi, want ik heb meteen een zaak voor jullie, het gaat over een meisje van 15, ze zou een klasgenoot in elkaar hebben geslagen, de jongen is zwaar toegetakelt en ligt nu in het ziekenhuis. Ze zit in het verhoor dus aan de slag." zei ze waarna ze met haar hand naar de deur wenkte. Meteen liep ik het kantoortje uit met Eva achter me aan, naar de verhoorkamer. Toen we aankwamen in het kamertje schrokken we allebei van wie er zat. Het was Shelomy, hetzelfde meisje dat mij gisteren nog naar huis had gebracht.