SON İnsan 1 : İntikam Ateşi! (Düzenleniyor!)

Bölüm 14 : İlk Kurban

YAZARDAN NOT: Selam! Görüşmeyeli nasılsınız? Beni sormayın uzun zamandır yokum okul falan derken birde Ramazan girdi araya. Kusura bakmayın oruçlu oruçlu kafa çalışmıyor. Amaaa bu gün oturdum bilgisayarın başına açtım Work programını başladım yazmaya zaten önceden yazılıydı yarım kalmıştı sadece onu tamamladım.

Ve bölümün geç gelme sebebinin bir diğer nedeni ise başka bir kurgu'nun kafamın içinde dolanması. Evet, doğru duydunuz başka bir hikaye...

Hayal gücüm hiç rahat durmuyor ve başka bir kurgu oluşturuyor bununla birlikte SON İnsana bir diğer bölümde "Acaba ne olsun?" diye düşünemiyorum. Çok mağdurum fakat bir yandan da güzel bir şey. 

Veee ayrıca 2.172 olmuşuz!! Huhuhuuhuhuehehehheh! (Burada gülüyorum) Ailemiz hiç durmadan büyüme devam ediyor! Ve biz büyüdükçe daha da güçlendiğimizi hissediyorum. Sizleri seviyorum millet!

Höhö bir şey unuttum ve ne kadar geç olsa da Yılbaşı bölümü olsun mu? (Buraya cidden fikrinizi yazarsanız çok sevinirim)

Şimdi çok fazla fazla fazla uzatmıyorum ve sizi 14.Bölüm ile yalnız bırakıyorum..!

Sizleri seviyorum Son insanlar bu bölüme yorum yapmayı ve vote atmayı unutmayın! :*

***

SON İnsan 1 : İntikam Ateşi!

Bölüm 14 : İlk Kurban

Yıl : 02 Ağustos 2003

Colin'in attığı her adım boş karanlık koridorda yankılanıyordu. Uzun koridorunun duvarları sadece demir kapılarla kaplıydı ve bu kapıların ardından birbirinden farklı acıyla bağıran ve yardım isteyen doğaüstü varlıklar vardı.

Hepsi birer mahkumdu ve aralarına yeni katılan mahkum'un kapısı ise koridorun en sonunda ki kapıydı. Colin'in hedefi orasıydı ve amacıda mahkumu konuşturmaktı, fakat bunun kolay olmayacağını biliyordu. Çünkü hiçbir şey kolay değildi her şeyin bir zorluğu vardı ve bunlar zamanla alt edilen şeylerdi.

Colin'de bunu bekleyecekti. Zamanla.

Colin'in attığı adımlar bir anda durdu. Önünde durduğu demir kapının yanında ki silahlı iki adama işaret verdi ve sağda ki adam hareket ederek demir kapıyı açtı.

Etrafta demir kapının gıcırtılı sesi duyulurken Colin elleri arkasında içeri girdi.

Gözleri etrafı gözetlerken dikkatini çeken şey elleri duvara zincirlenmiş mahvolmuş adam oldu.

Tişörtü neredeyse parçalara ayrılmış ve vücudunun yarısının yaralarla dolu olduğunu gördü. Bu Colin'in yüzünde bir gülümseme oluştururken bundan açıkça zevk aldığını belli etti.

Demir kapı gürültülü bir şekilde arkasından kapatıldığında kafası eğik adama yaklaştı. Siyah saçları dağılmıştı ve tozdan gri gibi gözüküyordu. Kenarda duran paslanmış sandalyeye uzandı ve onu kendine çekerek oturdu.

"Berbat gözüküyorsun Paul oysa çok fazla hırpalamayın demiştim." Dedi alayla.

Paul kapalı olan gözlerini açarak kafasını kaldırdı. Karşısında gördüğü takım elbiseli Coline nefretle baktı. "Ne istiyorsun ?" diye sordu kısık sesle.

Colin oturduğu sandalye de biraz öne eğildi. "Ne istediğimi çok iyi biliyorsun Paul." Dedi Colin.

Birden gülmeye başlayan Paul kafasını aşağı yukarı salladı bir yandan da konuşmayı ihmal etmiyordu. "Evet, evet çok iyi biliyorum. Konuşmamı falan bekliyordun sanırım fakat ne hakkında unuttum. Sanırım fazla darbe hafıza kaybına sebep oldu."