thirty。℘

1K 83 103
                                    


Make outs.

Make outs isn’t quite half bad. In fact, maganda pa nga ito sa katawan dahil nakaka-burn ito ng calories. Added to the fact that Seungcheol personally likes it.

But when you make out almost 24/7, no choice but to sport your numb and swollen lips at the office every single day and you feel like you’re dying of suffocation, would it still be considered good?

The answer is: yes, it is. A big fucking yes! — if you were to ask Choi Seungcheol. But sadly, Woozi’s not in the mood.

“Woozi, kahit isa lang? Please?” But no. Woozi haven’t given him a kiss, or even a peck after being seen by poor, poor Soonyoung three days ago.

Hindi naman kasalanan ni Seungcheol na nahuli sila, kaya bakit sa kanya ibinubuntong ni Woozi ang galit at hiya nito?

“Manligaw ka nga muna.”

“Manliligaw naman ako pagkalabas ko dito! Ni hindi nga ako makapunta sa banyo mag-isa, paano ako mag-eeffort na suyuin ka?!”

“Sinisigawan mo ‘ko?”

“. . . hindi po, nagpapaliwanag lang po ako.” He slumped back on his bed with a pout on his lips. Maya’t maya rin siyang tumitingin kay Woozi na para bang nagpapaawa. It will be an understatement if he said he became addicted to Woozi’s kiss.

Nam-miss niya tuloy ‘yung dati na sobrang clingy ni Jihoon sa kanya at ‘yung cute na pag-iyak nito tuwing aalis siya papuntang trabaho — which is not that long ago, considering that he haven’t been out of the hospital yet.

What’s with the big change?

He eyed his Woozi from head to toe as the latter peel him apples to eat. Na-stuck ang tingin niya sa leeg nito. There, a familiar object hang. Bakit nandun ‘yun?

“Are you done staring? Kasi konti na lang matutunaw na ‘ko.”

“Uhm, Ji?”

“Yes? Nakausap ko na nga pala ‘yung doctor mo. Maarte ka lang daw, pero pwede ka nang umuwi bukas. Next week na resume ng trabaho mo. Bawala na daw msg-exte—”

“Ji, may tanong ako.”

Woozi hissed at him. Ngumiti na lang si Seungcheol at nag-akto na parang sini-zip ang bibig niya. “—nd ng leave since ‘nung isang araw pa tapos ‘yung binigay sayo ng hospital. Konti na lang mawawalan ka na ng trabaho. Ano na lang ipapakain mo sa’kin?”

Seungcheol coo-ed at Woozi’s cute nagging. Para itong asawa na niya kung makabunganga tungkol sa trabaho, hindi tuloy niya maiwasang ngumiti. Hehehe, asawa.

“Hindi naman nila tatanggalin basta basta ang pinakamagaling nilang empleyado ‘no. Wala ka bang bilib sa’kin?”

“Wala. Ano pala ‘yung tanong mo?”

“Bakit suot mo ‘yung collar mo?” And as if Seungcheol touched the pandora box, Woozi tensed up. Otomatikong umaktyat ang kamay nito para hawakan ang collar na nasa leeg niya.

His face is paper pale.

“Ayos ka lang, Ji?”

Woozi bit his lips. Tinitigan ni si Seungcheol at unti unti, ramdam niya ang pag-angat ng dugo sa kanyang mukha.

Mabilis niyang itinapon ang sarili kay Seungcheol at isiniksik ang mukha niya sa leeg nito para itago ang pamumula nito.

“Cheol,” Aniya. Seungcheol hummed. “Don’t ask any question, okay?”

Seungcheol, albeit the confusion, nodded his head. His hand caressing Woozi’s back in an attempt to bring comfort.

“Hngg—”

“Ji?”

“Y–yes?”

“. . . did you just moan?”

———————————————
sorry sa di pag-uud ㅠㅠ
inasikaso ko pa ‘yung enrollment
namin eh huhuhu

Master ϟ jicheolWhere stories live. Discover now