Death Game: Battle For Lives

Chapter 27 "Night 12"

CHAPTER 27 “NIGHT 12”
Princess Yui Mercado

Nakatago lamang ako sa operating room ng roller coaster, ligtas naman sa lugar na ito. Walo na lamang kaming buhay sa lugar na ito kaya paniguradong nahihirapan na ang killer na makita ang isa sa amin.

Habang nandito ako ay may biglang tumakip sa aking bibig. Sinubukan kong maglikot at manlaban ngunit masyado siyang malakas. “Miss, ‘wag kang maingay! Pwedeng makita tayo ng killer, just shut up, okay?”

Unti-unti akong huminahon at bumaling ang tingin ko sa kanya. “Lei!? Paanong buhay ka pa!?” Namimilog ang aking mata nung makita ang kanyang hitsura.

“Hindi ako si Lei, okay? I’m Lee, Lee park,” He introduced himself.

A conclusion jump in my mind, kakampi siya ng killer. Agad akong lumayo sa kanya at kinuha ang kutsilyo na nakaipit sa aking bewang. “Mukhang na-misinterpret mo ako miss, nagpapanggap lang akong tauhan ng killer upang mailabas kayo rito. Pero para magawa ko iyon, kailangan ko ng tulong mo.”

“Tulong ko?” Kunot noo kong tanong and hinihinaan ko lang ang boses ko. “Kakakilala lang natin, wala akong tiwala sa’yo.”

“Kahit ako rin naman ay hindi kita kilala, miss. Pero kung gusto ninyong makaalis sa impyernong ito na wala ng namamatay sa inyo, kailangan mong makipagtulungan sa akin.” He stated.

Hindi ko alam kung paano niya ako napapayag pero siguro dahil desperado na akong makaalis dito kaya handa akong makipagtulungan sa kanya. “Ano bang kailangan kong gawin?”

He smiled. “Kailangan mo lang i-distract ang taong naghahanap sa inyo.”

Hindi ko na-gets.

“Sa lugar na ito dalawa ang tumutulong sa killer, isa na ako doon. Ang isa ay ang naghahanap ng mabibiktima at ang killer, nandoon lang sa isang kwarto at nagpaplano ng game na sunod na gagawin.”

“Anong kailangan kong gawin?”

“May CCTV Cameras dito and luckily, wala ang silid na ito. Pinapanuod ng killer ang bawat galaw niyo and I want you to distract her.” Umupo siya sa isang upuan.

“Kahit ano! Sumayaw ka, magwala ka, kumanta ka sa harap ng CCTV! Basta makuha mo ang atensyon niya. Ako naman, papasok ako sa room kung saan gaganapin ang last game.” He explained to me.

“So you mean, lilituhin ko ang killer? Itataya ko ang buhay ko?” Pumamewang ako sa harap niya.

“Wear this,” Inabot niya sa akin ang isang earplug. “Magagamit natin ‘yan para makapag-communicate tayo sa isa’t-isa. May tracker din ‘yan kaya mabibigyan kita ng babala. You are in win-win agreement, I will assure your safety pero gawin mo lang ang iuutos ko.”

Sinubukan namin ang mag-usap using the earplug, gumana.

Lumabas na ako nung operating room, “Gagong lalaki ‘yon ah.” Pagmumura ko.

“Naririnig kita,” Biglang may nagsalita sa earplug. “Killer is 500 meters away from you, huwag kang dadaan sa kanan.”

Sinunod ko naman ang kanyang sinabi, totoo nga ang sinabi ni Lei, nasa win-win situation ako dahil tinutulungan niya akong mabuhay. It’s a proof na mabuti ang kanyang intensyon.

“Magtago ka lang muna, papasok na ako sa pinagtataguan ng killer. Sa isang streeet lamp diyan 20 meters away from you,” Napalingon ako sa sinabi niyang street lamp. “May kamera doon. You just need to be a distraction for killer. Do whatever you want.”

“Paano ka naman nakakasigurado na makukuha ko ang atensyon nung game master?”

“If someone’s act strangely, mapupukaw no’n ang kanyang atensyon. This plan is fifty percent na gagana and nakadepende ang success na iyon sa iyong kooperasyon,” Pagpapaliwanag niya sa akin. “Game?”