Υβόννη ✔️

18. Φένια, 04 Μαΐου 2001

... Περπατούσα στην άμμο της Βάρκιζας, έχοντας έντονες σκέψεις στο μυαλό μου. Γιατί; Γιατί να είναι τόσο χαρούμενες με την Σοφία; Η Υβόννη πρέπει να είναι μαζί μου, δεν θα το αντέξω. Κάποτε ήμασταν σαν ζευγάρι. Βγαίναμε μαζί, καπνίζαμε, πίναμε, αράζαμε, περνούσαμε καλά, μα τώρα με μισεί όσο κανέναν άλλον στον κόσμο. Προσπάθησα να μιλήσω μαζί της, αλλά με αποφεύγει. Η Νάσια ήταν αδερφή μου και την αγαπούσα, όχι επειδή ήμασταν δεμένες αλλά επειδή έπρεπε. Όταν πηγαίναμε γυμνάσιο, θυμάμαι πόσο την θαύμαζαν οι γονείς μας. Μου έλεγαν να πάρω παράδειγμα από αυτήν και να γίνω σαν και αυτήν, γιατί ήταν τόσο καλό κορίτσι. Τόσο φρόνιμο και σωστό, διάβαζε όλη μέρα και σπάνια έβγαινε έξω. Ντυνόταν σεμνά και είχε αυτό το γλυκό ύφος στο πρόσωπο της, όχι σαν και μένα που κοιτούσα όλους καχύποπτα. Με εκνεύριζε που όλοι μας σύγκριναν και προσπαθούσαν να βρουν ομοιότητες. Δεν είχαμε καμία απολύτως σχέση μεταξύ μας. Η Νας μου έκλεψε τη μεγαλύτερη μου επιθυμία. Ένα αγόρι της άρεσε σε όλη της τη ζωή και ύστερα μου είπε πως μάλλον την ελκύει και το δικό της φύλο. Αλλά ποτέ δεν θα φανταζόμουν ότι εννοούσε την Υβόννη. Εξάλλου εγώ της τη γνώρισα. Ήταν πριν δύο χρόνια, θυμάμαι πως είχα πάει σε ένα κλαμπ και εκεί που χόρευα με μια φίλη μου, βλέπω μια πανέμορφη, ψηλή κοπέλα με κοντό καστανό μαλλί. Κάπνιζε τσιγάρο με έναν νεαρό, ύστερα έμαθα πως ήταν ο ξάδερφος της που ήρθε για διακοπές στην Αθήνα. Τους πλησίασα, καθώς ποτέ δεν είχα θέμα με τη ντροπή. Άνετα μιλούσα και σε ξένους ανθρώπους, κάτι που η αδερφή μου δεν μπόρεσε να κάνει ποτέ. Έτσι γνωριστήκαμε και καταλήξαμε στο να βγαίνουμε τις επόμενες μέρες. Όχι μόνο βγαίναμε, αλλά κοιμόμασταν και στο ίδιο κρεβάτι όταν έλειπε η μάνα της. Τελειώναμε τη τελευταία τάξη του λυκείου, αλλά πηγαίναμε σε διαφορετικά σχολεία. Το καλοκαίρι πριν φύγω για της σπουδές μου στη Γαλλία, αποφάσισα να της γνωρίσω τη Νας. Δεν έπρεπε να το είχα κάνει, ήταν το μεγαλύτερο μου λάθος. Κοιταζόντουσαν με ένα βλέμμα γεμάτο λαχτάρα, αυτό το βλέμμα ποτέ δεν μου το χάρισε η Υβ. Θυμάμαι που τους μίλαγα και αυτές χάζευαν η μία την άλλη χωρίς να με ακούνε. Πόσο με πείραζε αυτό... Δεν είχα ιδέα για το τι γινόταν όταν έφυγα στο εξωτερικό, αλλά ήξερα από τη Νάσια πως έριχνε συνέχεια άκυρο στην Υβόννη. Ώσπου κάποια μέρα έμαθα πως ξαφνικά έγιναν κολλητές! Με ξάφνιασε, δεν λέω, αλλά δεν περίμενα πως οι κολλητές έχουν και ερωτικά συναισθήματα μεταξύ τους. Η αδερφή μου τη γούσταρε και μάλιστα πολύ, αλλά δεν ήθελε να αποδεχτεί το γεγονός ότι ερωτεύτηκε κοπέλα. Ακόμα και όταν έκανε σχέση με ένα αγόρι που γνώριζε από το γυμνάσιο, έβγαινε με την ,, και καλά '' κολλητή της. Μου είχε πει πως την έβλεπε και στα όνειρα της, αλλά εγώ δεν ήθελα να ακούσω άλλα, μου ήταν αρκετά. Τον Οκτώβρη του 2000 γύρισα Αθήνα, έχοντας στο μυαλό μου ότι επιτέλους θα δω την Ύβ. Βγήκαμε για καφέ, ήταν τόσο ενθουσιασμένη που με είδε! Φαινόταν στα μάτια της αυτή η χαρά. Μου είπε όλες τις περιπέτειες της που έγιναν όσο έλειπα, είχε πάει με διάφορες γυναίκες, για να περάσει η ώρα της, αλλά σκεφτόταν μόνο μία. Ήμουν σίγουρη πως εννοούσε εμένα, μέχρι που έμαθα ότι προχωρήσανε με την Νάσια. Θύμωσα πάρα πολύ και ήμουν έτοιμη να σκάσω από τη ζήλεια μου, αλλά το έκρυβα τόσο καλά που δεν το είχε πάρει χαμπάρι. Ήθελα με κάποιον τρόπο να τις χωρίσω, ώσπου την πρωτοχρονιά έμαθα ότι υπάρχει και άλλο άτομο που προσπαθεί να μου κλέψει τον έρωτα μου. Μια τελείως άκυρη κοπέλα, στην ίδια ηλικία με εμάς. Τα πράγματα έγιναν δύσκολα και έπρεπε να καθαρίσει λίγο ο τόπος. Μια μέρα τηλεφώνησα στον πρώην της αδερφής μου και κάναμε ολόκληρη συζήτηση, τελειώνοντας ότι πρέπει να τα ξαναβρούνε. Μου είπε όμως ότι δεν μπορεί να κάνει κάτι μαζί της γιατί είναι άρρωστος, μόνο που εγώ δεν είχα ιδέα για πια αρρώστια μου έλεγε. Τους έκλεισα ραντεβού μετά από κάτι μέρες και έμαθα ότι κάτι παίχτηκε εκείνο το βράδυ. Σκέφτηκα, ότι επιτέλους θα χωρίσει με την κοπέλα που ήθελα, αλλά γύρισε στο σπίτι με κλάμα. Την ρώταγα τι έγινε και μου είπε πως μάλλον πρέπει να πάει να κάνει εξετάσεις. Αρχικά πίστευα πως έμεινε έγκυος... όμως κόλλησε aids. Τη λυπήθηκα, σοβαρά τη λυπήθηκα όσο εγωίστρια και ας ήμουν. Όταν έμεινε στο νοσοκομείο, άκουγα κάθε βράδυ την Υβόννη να κλαίει. Ζήλεψα τόσο πολύ που σκότωσα με λόγια την αδερφή μου. Καθώς την επισκέφτηκα, της είπα πολλά ψέματα τα οποία τα πίστεψε απευθείας! Νόμιζα πως απλά θα τσακωνόταν με την Ύβ, αλλά μόλις έμαθα πως η Νας αυτοκτόνησε, κοκκάλωσα. Ένιωθα άσχημα που της τα είπα, αλλά από την άλλη πλευρά δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Έλπιζα πως όλα θα φτιαχνόντουσαν... όμως ξαναεμφανίστηκε η Σοφία. Εκείνη η ηλίθια κοπέλα από το μετρό που μου έλεγε. Η τρελαμένη, η βαθιά ερωτευμένη... και εγώ δηλαδή τι είμαι; Πλέον δεν ξέρω γιατί υπάρχω ακόμη, έχω βαρεθεί να ελπίζω σε κάτι που δεν θα γίνει. Αλλά συνεχίζω να το κάνω και θα σκοτώνω ανθρώπους μέχρι να είμαι με τον άνθρωπο που θέλω. Πόσο μίσος έχω μέσα μου τελικά;

Καθώς περπατούσα στην άμμο, κρατούσα στο χέρι μου ένα γράμμα που είχε γράψει η Νάσια όταν γύρισα από τις σπουδές μου. Το είχε γράψει για την Υβόννη, μου είπε να το κρύψω κάτω από το μαξιλάρι της, αλλά ποτέ δεν το έκανα. Της είπα ότι τι έχασα, αλλά δεν την πείραξε. Ξεδίπλωσα το χαρτί και έκατσα κάτω στους βράχους, έτοιμη να το διαβάσω...

,, Υβόννη μου. Ίσως αυτήν τη στιγμή να καπνίζεις το τσιγάρο σου ή να πίνεις μπύρες με τους φίλους σου, αλλά εγώ αυτήν την στιγμή σου γράφω ότι νιώθω. Παράλληλα ακούω κλασική μουσική που με εμπνέει. Με το που ξυπνάω είσαι η πρώτη μου σκέψη, το πρώτο Καλημέρα, καθώς το βράδυ, λίγο πριν κοιμηθώ γίνεσαι το Καληνύχτα μου. Δεν υπήρξε ποτέ κάνεις στη ζωή μου, που με έκανε να νιώσω έτσι όπως νιώθω όταν είμαι μαζί σου. Θέλω να ξέρεις, πως δεν ερωτεύομαι εύκολα, μα εσύ κατάφερες να με κάνεις να σε ερωτευτώ. Δεν πρόκειται να ακούσεις γλυκόλογα που λένε τα γυμνασιόπαιδα και πετάνε λόγια στον αέρα. Αλλά ότι νιώθω, δεν περιγράφεται εύκολα με λόγια. Το χαμόγελο σου μου φτιάχνει τη μέρα μετά από τους τσακωμούς με τους γονείς μου. Τα μάτια σου και ας είναι τόσο συνηθισμένα λόγο χρώματος, δεν υπάρχουν πουθενά στον κόσμο ίδια. Είναι μοναδικά, όσο και εσύ. Είσαι ότι πιο όμορφο μου έχει συμβεί στη ζωή μου, μετά την αδερφή μου που την αγαπώ πολύ. Χάρη σε εκείνη, μπόρεσα να σε γνωρίσω. Θέλω να σου πω κάτι τελευταίο και ελπίζω να μην έχεις ζαλιστεί με το γράμμα. Αν κάποια μέρα πεθάνω, θέλω να μου φέρνεις κόκκινα τριαντάφυλλα και μωβ λουλούδια. Στο έχω πει, ότι είναι τα αγαπημένα μου, αλλά δεν θα σκεφτόσουν ποτέ από μόνη σου να μου τα φέρεις. Τα κόκκινα τριαντάφυλλα, θα συμβολίζουν τον έρωτα μας και τα μωβ λουλούδια θα είναι το ευχαριστώ μου, που δεν θα μπορέσω ποτέ να στο πω με λόγια, αλλά θα είναι αυτονόητο.

Λατρεία μου, έρωτα μου, ευχαριστώ αν κατάφερες να διαβάσεις τις σκέψεις μου σε ένα γράμμα,

Με αγάπη, Νάσια

18/10/2000 ''

Βούρκωσα. Σηκώθηκα από τους βράχους και έσκισα το χαρτί σε χίλια κομματάκια, πετώντας τα στη θάλασσα...