An Orphan's First Love: Love or Revenge

[ 41 ] The Great Jico Choi

Chapter 41: The Great Jico Choi

Isang linggo na ang nakakalipas mula nang umalis si ZAC sa bahay na tinitirhan nila ni Steffi at bumalik ito sa mismong bahay nila. Sa loob ng isang linggo na iyon, nanibago kaagad si Steffi dahil mag-isa na lang siya. Naging maluwag ang bahay na iyon para sa kanya. Wala rin siyang ginagawa doon at inuubos niya na lang ang oras sa pagtatrabaho. Dalawa na kasi ang pinapasukan niyang trabaho: ang isa sa restaurant nina Jerry at ang pangalawa, sa coffee shop ni Zavier. Mataas ang sweldo na alok sa kanya ng mga ito. Ni hindi niya nga alam kung sinasadya ba 'yon dahil gusto nila siyang tulungan o ganoon talaga ang sweldo doon.

Nasa bahay lang ngayon si Steffi at iniisip kung dapat ba siyang umalis at pumunta sa party na gaganapin sa bahay nina ZAC. Iba kasi ngayon, personal siyang inimbita ng Tatay nito.

Nasa bahay lang si Steffi nang marinig niyang tumutunog ang phone niya kaya madali niya itong kinuha at unregistered ang number. Noong una ay pinag-isipan niya pa kung sasagutin 'yon o hindi pero sinagot niya rin naman sa huli dahil tumawag itong muli.

"Hello? Sino 'to?"

"Ms. Santillan, this is Zyril's father. I want to talk to you personally."

"M-Mr. Choi?"

"I'm outside your house. Let's talk for a while. I will wait for you."

"O-okay."

Nagmadali si Steffi na lumabas ng bahay dahil sa narinig. Hindi niya inaasahan na biglaan na lang siya nitong gustong makausap at ngayon ay hinihintay pala siya nito sa labas lang ng tinitirhan niya. Ni hindi na siya nagbihis at nag-ayos. Nakasuot lamang siya ng malaking t-shirt at shorts at nakatali lang ang buhok niya.

Nakita niya kaagad ang magarang itim na sasakyan sa tapat ng bahay. Nakatayo sa labas ng sasakyan ang mga gwardya nito at pinagbuksan siya ng pintuan ng sasakyan kaya pumasok siya sa loob at nakita nga doon ang Tatay ni ZAC.

"I really can't understand why my son likes you. Hindi ako makapaniwala na tumira siya sa maliit na bahay na 'yan ng ganoon katagal kasama ka. Natiis niya din 'yon dahil sa 'yo. You really are something, Ms. Santillan."

"Mr. Choi, 'wag na kayong magpaligoy-ligoy pa. Alam ko naman na may dahilan kaya kayo pumunta dito para kausapin ako, eh. Sabihin niyo na lang ng deretso."

"I'm happy that you convinced my son to go back to where he really should be and for turning him into a different person. He became responsible and that's all because of you, Ms. Santillan."

"Ginawa ko lang naman kung ano ang nararapat at para na din matahimik na kayo."

"I'm happy for what you did to my son. In spite of those, I want to let you know that nothing has changed. I still don't want you for my son. Alamin mo kung saan ka dapat lumugar at sa tingin ko, alam mo naman kung saan."

"Alam ko nga. Hindi mo na kailangan pang ipamukha 'yon sa 'kin."

"Here is an invitation for the party this coming Friday night. I want you to come and be there for my son. Ipapadala ko na lang din dito ang mga damit na susuotin mo."

"Para saan ba 'to? Ano ba talaga 'yong dahilan mo sa pagyayaya sa 'kin dito? Kakasabi mo lang, alamin ko kung saan ako dapat lumugar."

"Just take that as a thank you gift from me."

"'Yan lang ba ang ipinunta mo dito?"

"Yes. Thank you for lending me a few minutes of your time."