10 Simple Ways To Become A Badgirl

{Κεφ 49}

Ειπα και γελασα...

Αρης:Βλεπεις μικρη...Ολοι..Τους αρεσει αυτο που ειμαι..Οι περισσοτεροι εστω..Μονο εγω δεν παω τον εαυτο μου τοσο...Γιατι πολυ απλα..Δεν εγινα απο επιλογη ετσι...Αναγκαστηκα να γινω..Γιατι δυστυχως μικρη..Ανακαλυψα απο μικρη ηλικια πως οι ανθρωποι ειναι καθικια και πρεπει να εισαι σκληρος για να  μην σε εκμεταλευτουν...

Ειπα και τοτε αρπαξα ενα τσιγαρο απο την τσεπη μου και το κοιταξα με δεος...

Αρης:Για αυτο ειπα πως δεν ειναι σωστο...

Ειπα Δειχνοντας το τσιγαρο...Το αναψα και ιπια μια ρουφηξια δυνατη...Το τελειωσα μεσα σε 5 λεπτα...Τοτε κοιταξα γυρω μου και ειδα πως η απολυτη ησυχια επικρατουσε στο μερος...Τωρα θα μου πεις..Τι ηθελες να επικρατει σε νεκροταφειο στις 24:00 το βραδυ...

Τοτε εβγαλα απο την τσεπη του δερματινου την σειριγγα που ειχα παρει μαζι μου...Ηταν γεματη...Την κοιταξα καλα καλα...και γελασα..

Αρης:Ειναι πολυ περιεργο αν σκεφτεις πως το ενα δευτερολεπτο εισαι εδω...και το αλλο εχεις φυγει ΠΑΡΑ πολυ μακρια...ΣΤΟ ΔΙΑΛΟ...Αν ειχα μεινει οπως ημουν..Αδιστακτος..Να μην νοιαζομαι για κανεναν ή απλα θα ζουσα διχως να με νοιαζει τιποτα στην ζωη μου ή θα καρφωνα αυτη την ενεση τοσο βαθια στην φλεβα μου και δεν θα ενιωθα τυψεις για κανεναν αλλο..

Ειπα γελοντας...Ηξερα πως μιλουσαν τα ναρκωτικα λιγο τωρα αλλα δεν με ενοιαζε...Κοιταξα τον ταφο και ειπα..

Αρης:Ο μονοα ανθρωπος που σκεφτομαι ειναι η Ελπιδα...Που δεν θα μπορω πλεον να την αγκαλιαζω οποτε θελω...Να την φιλαω οποτε το εχω αναγκη....Να την παρηγορω οποτε κλαψει...Να την υπερασπιζομαι απολους του μαλακες στο σχολειο...

Αρης:Απο την αλλη ειναι ο πατερας μας...Που ουτε καν νοιαζεται για εμενα...Απο τοτε που με ειδε πρωτη φορα που ημουν με τη δοση που μου εδιναν στην αποθηκη...Εδειξε σαν να με αποκληρωσε απο γιο του...Με διεγραψε τελειως απο τη ζωη του...Και εγω...Και εγω επρεπε να μην γνωρισω σχεδον ποτε αγαπη απο τους γονεις μας...Γιατι μικρη...Οσο και να μην θελω να το παραδεχτω...Ολοι σε ηθελαν...Και δεν το λεω με κακια...Εγω ημουν ανεμογκαστρι...Σχεδον κανεις απο την οικογενεια μας δεν με χωνευε...Αλλοι με ελεγαν αλητη και τετοια...Αλλη πρεζονι...Αλλη αρρωστο...Αλλοι σκατοπαιδο...Και το εδειχναν...Εδειχναν ενα προσωπο γεματο αηδια καθε φορα που με κοιτουσαν...Απο τοτε που ημουν μολις 14 χρονων...Μην σου πω και 13...

Τοτε γελασα...

Αρης:Και ξερεις ποιο ειναι το πιο αστειο?Το οτι εγω...Πρεπει να ειμαι αδιστακτος...Να μην φοβαμαι τιποτα και κανεναν...Να μην πληγωνομαι απο τιποτα...Αν και αυτο δειχνω...Αυτο θελω να ειμαι...Δεν ειμαι απο βραχο ρε πουστη μου...