10 Simple Ways To Become A Badgirl

{Κεφ 26}

Ειμαστε ολοι μαζι στο αμαξι του Αλεξ...Η μανα μας ζητησε συγγνωμη για ολα και πως ο μονος λογος που ειχε νευρα ηταν επειδη πριν μια εβδομαδα πεθανε ο πατερας μας και πως ακομα και δεν ηταν καλος ανθρωπος αυτη τον αγαπουσε...Την συγχωρεσαμε υστερα απο λιγη ωρα αλλα εμενα δεν με ενδιεφερε καθολου αυτο...Α..α..αν παθαινε κατι ο Αρης?Τ...τ..τι θα εκανα...Να..Ναι το παραδεχομαι εχω αρχισει να νιωθωκατι εντονο για αυτον...Πολυ εντονο...Κ..και αν παθει κατι δ..δεν θα το αντεξω...Αυτος με απετρεψς δυο φορες απο το να τερματισω τη ζωη μου...Αυτος με στηριξε στο σχολειο...Μου σταθηκε απεναντι σε ολους...Αυτος με υπερασπιστηκε...Αυτος με βοηθησε να αρχισω να ξανατρωω...

Αυτος σε κοροισευε παλια Ελπιδα μου ομως..

Δεν με νοιαζει...Με ενοιαξε...Δικαιο ειχε εξαλλου...Ετσι οπως ημουν και εγω θα κοροιδευα τον εαυτο μου...

Αρα Ελπιδα μου ειχα δικαιο...ΠΑΛΙΙ...Τον εχεις ερωτευτει...

Μπορει...Δεν ξερω...Το μονο που ξερω ειναι πως αν παθει κατι θα πεθανω...

Ελπιδα...Τον εχεις ερωτευτει...Εχεις αρχισει ηδη να τον δικαιολογεις για αυτο που σου εκανε...Αυτο ειναι ερωτας..και σε πιο σοβαρες περιπτωσεις αγαπη...Οταν διακαιολογεις τον αλλον για καθε τι φρικτο που σου εχει κανει τον αγαπας ή τον εχεις ερωτευτει...

Μπορει...Αλλα αυτη τη στιγμη δεν θα λυσω αυτο το θεμα...Μπορε..μπορει να πεθανει...

Φτασαμε στο νοσοκομειο και εγω βγηκα κατευθειαν απο το αμαξι...Αρχισα να τρεχω προς το νοσοκομειο...Μπηκα μεσα τρεχοντας και πηγα γρηγορα στη γραμματεια..Μου ειπε που ειναι το δωματιο του Αρη και ετρεξα προς τον οροφο...Εφτασα απεξω και μου ειπαν πως δεν επιτρεποταν να τον δω ακομα...Και θα μας ενημερωναν...

Επειτα καθισα στις θεσεις αναμονης...Εβαλα τα γονατα μου πανω στην θεση και τα εφερα στο στερνο μου...Αρχισα να κλαιω σιωπηλα..

Μην παθεις κατι βλακα...Δεν θα το αντεξω...Ξερω πως δεν με χωνευεις κατα βαθος αλλα εγω ΣΕ ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΑ γαμωτο μου...Εκανα αυτο το λαθος...Και θα κανω τα παντα για να σε σωσω...Στο υποσχομαι...Οπως με εσωσες και εσυ τοσες φορες...

Επειτα απο λιγη ωρα η μαμα και ο Αλεξ ηρθαν και εκατσαν διπλα μου...Δεν μιλουσε κανεις...Εγω απλα εκλαιγα σιωπηλα...Δεν περιμενα ποτε να πονεσω τοσο πολυ για καποιον...

Ειδα εναν γιατρο να μας πλησιαζει και επειτα εφτασε ακριβως απεναντι μας..

Γιατρος:Για τον ασθενη Αρη Παπαδοπουλο?