10 Simple Ways To Become A Badgirl

{Κεφ 20}

Αρχισα να περπαταω εξω απο το σχολειο...Η ωρα δεν ειχε τελειωσει ομως οτι συναισθηματα μεσα μου υπηρχαν ειχαν τελειωσει...ειχαν εξαφανιστει...Ειχαν χαθει...Ενιωθα ενα κενο που ποτε μου δεν ειχα ξανανιωσει...Ενιωσα τοσο ανεπιθυμητη πρωτη φορα στη ζωη μου...Τοσο μισητη απο ολους...Δε...δεν αντεχω αλλο...

Μπορει να λενε πως η ζωη εχει εμποδια και πρεπει να μαχεσαι καθε μερα...Αλλα εγω κουραστηκα...Παραιτουμε....Ποιος ο λογος να παλευω αφου ηδη ξερω πως θα γινω ακομα πιο αδυναμη...Βαρεθηκα να ακουω παντα τα αρνητικα μου...Βαρεθηκα να σκεφτομαι πως δεν εχω μελλον...Βαρεθηκα να..να ζω...Βαρεθηκα...Βαρεθηκα και δεν αντεχω αλλο αυτη την κατασταση....Ουτε καν ο πατερας μου με ηθελε...Ηρθα ανεπιθυμητη ακομα και στη ζωη...Ο μονος που με αγαπαγε αληθινα ηταν ο αδερφος μπυ που τωρα δεν ειναι εδω...Και μην κοιτατε τη μανα μου...δεν με χωνευει οσο και να μην θελει να το δειξει...Πιστευει πως εγω ειμαι υπεθευθυνη για αυτο που συνεβει στον μονακριβο γιο της...Το μονο παιδια που αγαπησε αληθινα..

Με αυτα και με εκεινα εφτασα στην πολυκατοικια...Ανεβηκα αργα τα σκαλια...Βρεθηκα εξω απο την εξωπορτα και μπηκα μεσα...Την αφησα ετσι οπως ηταν...Δεν την εκλεισα..Δεν την κλειδωσα...Εξαλλου τι χειροτερο μπορει να μου συμβει απο το να μισησω τη ζωη μου?Να ερθει κλεφτης και να με απαλαξει απο τη μιζερη ζωη μου μια ωρα αρχιτερα?Μακαρι...

Μπηκα στο δωματιο μου και καθισα στο κρεβατι μου...Τα δακρυα μου δεν ειχαν σταματησει να βγαινουν απο τα πλεον ανεκφραστα ματια μου...Το μονο συναισθημα που μπορουσα να νιωσω ηταν ΠΟΝΟΣ...αληθινος πονος...Οχι σωματικος...Αλλα ψυχικος και αυτος ποναγε πολυ περισσοτερο απο τον γαμημενο σωματικο...

Κοιταξα λοξα στο θρανιο μου...Εοχα τη μεγαλοπρεπη αγαπημενη μου απο μικρο παιδακι ξυστρα να στεκεται εκει...Την πλησιασα δελεαστικα...Την επιασα στα αδυναμα χερια μου και αρχισα να την επεξεργαζομε...Ενιωθα λες και με καλουσε...Λες και μου μιλουσε να την πλησιασω...Αρψισα να την χαζευω και εκει ειδα πως ειχα γραψει τα αρχικα μου με αυτα του αδερφου μου...Αυτος μου την ειχε παρει...Περιεργο ε?Ο ανθρωπος που με εκανε να εχω ορεξη για ζωη θα μου εχει δωσει τα οπλα για να απαλυμω τον φριχτα πονο μου...

Σκεφτηκα και τοτε εκανα την ξυστρα κομματια...Εβγαλα τη λεπιδα και την κοιταξα με δεος....Την αφησα πανω στο γραφειο μου και καθισα υστερα στην καρεκλα μου...Πηρα ενα χαρτι και αρχισα να γραφω...

Αρης POV

Τ..τι στον πουτσο ειπε μολις τωρα?Εγκαταλειπει?Τι εγκαταλειπει γαμω την τυχη μου....Θεε μου πες μου πως δεν θα κανει καμια μαλακια...