Sides of Love|SaiDahMo

-39-

Sana's PoV

"Ready kana anak?" I asked Dana as I put her seatbelt.

"Yes appa." she smiled sweetly.

We're on our way to Twice dorm. May dala kaming doughnuts and chocolates for them. Tsaka para narin kay Dahyun. Siyempre.

"Dana, be good to your aunts ha?" sabi ko sa kanya habang busy na nagdadrive.

"Yes, appa. I'll be a good girl." she smiled sweetly. "But appa? Bago ba yang bracelet mo po? Ngayon ko lang nakita eh." biglang tanong niya.

Napaka-observer na bata talaga neto. Tinignan ko naman yung bracelet ko, nabili ko 'to last week sa mall. Dalawa nalang 'to nung nakadisplay, ang ganda eh kaya binili ko. Nagpaengrave rin ako sa plate neto.

Front : Minatozaki SD
Back : Kim

Yun ang nakalagay sa bracelet. Naalala ko kase si Dahyun nung binili ko 'to para naman kahit papaano may evidence effort ako coz' I really missed her.

Ilang minuto pa ang lumipas nakarating rin kami sa dorm.

Pagkababa namin dinala ko sa isang kamay ko yung doughnuts at chocolates pagkatapos sa kabila naman kamay ni Dana ang hawak ko.

Pagdating namin sa harap ng pinto inutusan kong kumatok si Dana.

"Baby, knock on the door for appa please." I asked sweetly. Tumango lang siya at kinatok yung pinto.

Pagkabukas ng pinto bumungad sa akin si Momo kaya napangiti ako.

"Kyaaaah! Sana! Guys, Sana is here!" she shouted excitedly.

"Waaaaaah. Moguri namiss kita!" masayang sabi ko at nabitawan ko na nga yung kamay ng anak ko tsaka yung doughnuts kase niyakap ko agad siya.

"Omo! Omo! Sana unnie!" masayang sigaw ni Chaeng ng tuluyan na kaming makapasok sa dorm.

"Kamusta Sana?" sabi ni Jihyo unnie at yumakap rin sa akin.

"Nako, ayos lang unnie." sagot ko sa kanya.

"Tagal mong nawala saang lupalop kaba nanggaling?" tanong ni Jungyeon unnie.

"Dyan lang sa tabi tabi." natatawang sabi ko.

"Ano ng nangyare nung umalis ka?" tanong ni Nayeon unnie.

"Mahabang kwento unnie." naiiling na sabi ko.

"Who's this cute little girl na kasama mo unnie?" tanong ni Chewy na nakaluhod ngayon para makapantay si Dana na todo siksik sa akin. Nahihiya itong batang 'to hundred percent sure.

"Oo nga. Who is she? Nakalimutan niyo kakakamustahan niyo eh." sabi ni Momo.

"Baby, please introduce yourself to your aunts." umupo ako para makapantay siya.

"Ah... Hello po. I'm Mwinatwoswakwi Dana." pakilala niya, hays medyo bulol pa itong anak ko eh.

"Hoy ano raw?" tanong ni Chaeyoung. Hays, no jam parin.

"She's Minatozaki Dana, my daughter." kaya ayun ako na ang nagpakilala sa kanya.

"Daughter!?" they all shouted exaggeratedly except Tzuyu. Hindi naman siya sing OA ng mga 'to.

"Anak mo si Dana!?" isa pa 'tong si Momo eh.

Bago pa ko nakasagot ko biglang bumukas yung isang kwarto na tanaw dito.

Natulala naman ako dahil si Dahyun ang iniluwa ng pinto. Ang ganda parin niya. Walang nagbago, siya parin yung babaeng mahal ko.

"Mommy Dahyun!" nagulat ako sa sinabi ng anak ko. Mommy? Si Dahyun? Ano daw? Wala naman akong sinasabi sa kanya ah?

Tumakbo bigla si Dana papunta kay Dahyun pano sila nagkakilala.

"Dein?" sabi bigla ni Dahyun. So magkakilala sila.

"Appa? Dito muna po kami ni Mommy sa room niya. NakakaOp kayo eh." sabay hatak niya kay Dahyun sa kwarto. Wala naring nagawa si Dahyun kundi magpahatak kay Dana.

"Mommy!?" ayan nanaman yung mga bwisit na exaggerated.

"Sana, care to explain? Bakit may anak ka? At bakit mommy ang tawag ni Dana kay Dahyun?" sunud sunod na tanong ni Jihyo unnie.

Naglakad ako at umupo sa sofa na tinabihan naman ako ni Momo.

"Dana isn't my biological daughter. She's just an adopted. Inampon ko siya 3 years ago." panimula ko.

"How come, ilang taon siya ng mapunta siya sayo at ilang taon ka rin nun?" tanong ni Nayeon unnie.

"Turning 4 years old siya ng mapunta siya sa akin. Wala ng magulang si Dana kaya naawa ako sa bata. Inalagaan ko siya, minahal at binihisan. And I was only 21 years old that time." mahabang kwento ko.

"Grabe yun, ang lalim nun, Sana." sabi ni Jungyeon unnie.

"Eh, pero bakit mommy ang tawag ng anak mo kay Dahyun?" tanong ni Mina.

"Yun rin ang hindi ko alam." kibit balikat kong sabi.

"Pero ayos narin. May anak na ang SaiDa!" sabi ni Chaeyoung na nakipag appear kay Jungyeon unnie mga hayuf.

"Kamusta si Dahyun nung umalis ako?" tanong ko.

"Ano bang inaasahan mo? Malungkot. Laging umiiyak, nagmumukmok. Minsan nga, magugulat ka nalang wala sa kwarto niya biglang aalis." kwento ni Chaeyoung.

"Bakit ba hindi kana bumalik?" tanong ni Nayeon unnie.

"Isang taon akong nakulong sa puder ni Lolo. Halos araw araw pinapabubugbog niya ko. Sinabukan kong tumakas pero lagi ako nahuhuli. Nakatakas lang ako nung parents ko na ang tumulong sa akin. Gustung gusto kong bumalik dito sa inyo kaso wala eh. Hindi pwede dahil alam kong ipapahanap pa ulit ako ni Lolo at baka madamay pa kayo, kaya nagpakalayu layo ako para masigurong ayos lang ang lahat. Nung okay na dun palang ako bumalik kaya andito na ko." mahabang kwento ko sa kanila.

"Kahit malayo ka pala. Kami parin at si Dahyun ang inisip mo kahit na kapalit ang paghihirap mo." sabi ni Jihyo unnie.

"Alam nila Mina,Momo at Tzuyu ang lahat. Pinalabas ko na hindi na ko babalik. Para magalit si Dahyun, kase natakot ako na baka mawalan na ko ng buhay sa mga panahon na yun." mahabang sabi ko.

"Atleast. You did the right thing unnie. Para rin naman sakanya yun eh." sabi ni Tzuyu.

Maya maya bumakas nanaman ang pinto sa kwarto kung saan nagstay si Dana. Kasama niyang lumabas si Dahyun.

"Ang taray. Mag ina mo, Sana unnie oh!" pang aasar ni Chaeng. Bwisit na no jam 'to.

"Dana, can you tell us bakit kilala mo si Dahyun?" tanong ni Momo.

"Ahm. Appa, remember the girl na nagbalik po sa akin kay Aunt Naeun nung nawala ako sa mall? Si Mommy Dahyun po yon." masayang sabi ni Dana at lumapit sa akin.

"I never thought na may anak kana pala." mapait na sabi ni Dahyun at walang paalam na umalis iniwan kami dito.

"Ow... Napagkamalang pamilyado ka bro!" sabi bigla ni Mina na nakaakbay kay Chaeyoung.

"Hey Dana. Where did you get your name?" tanong ni Nayeon unnie na may ngiting nakakaloko.

"Ah.. Appa? Can you answer it for me?" magalang na tanong ng anak ko.

"Answer it daw, appa oh!" gatong ni Momo. Napakamot nalang ako ng ulo dahil dun. Wala na kong magagawa kaya sasagutin ko na.

"DAhyunsaNA" maikling panimula ko. "I named her after me and Dahyun." naiilang na sabi ko nakakahiya.

"Ayun naman pala. Si Mrs. Minatozaki parin ang laman niyang puso mo until now!" pang aasar ni Chaeyoung. Mga bwisit hahaha.

"Kaso bago mo ipagmalaki yan. Habulin mo muna yung nanay niyang anak mo." sabi ni Jihyo.

"Oo, unnie. Hahabulin ko."

----------

Malapit na ang ending hahaha. Yieeee. SaiDa forever na nga ba?