Save Me From Hell

Hoofdstuk 14

Sam POV

*nog in het pretpark*

Wanneer we heel het pretpark hadden bekeken hadden we letterlijk nog niets interessants gevonden. Dus wandelde we naar de grote grasvlakte dat zich normaal in het midden van het park zou moeten bevinden. Ik zag de zenuwachtige blik in Colby's ogen, maar ik zei er niets over.

ik kijk terug op de kaart en dan kijk ik even voor me uit. 'zo, we zijn er' zeg ik, met een glimlach op mijn gezicht. Colby kijkt op van zijn voeten 'waar?' vraagt hij dan verwart.  'de grasvlakte waar we het ouija bord zullen bovenhalen' zegt Elton dan. Maar Colby kijkt zenuwachtig rond terwijl hij met zijn rits van zijn jas speelt, wat heeft hij toch?

'Klaar?' zegt ELton dan, Ik knik en Colby en Corey ook. We stappen tot het midden en zetten dan alles klaar. Ik kijk naar Colby die zich nog eens omdraait. Ik zie zijn lichaam bevriezen en de kleur uit zijn gezicht verdwijnen. Ik wil mijn mond opendoen om iets te zeggen maar Elton doet al het teken dat ik de camera moet vasthouden terwijl hij verder filmt.

Iedereen zit nu klaar behalve Colby die geen woord meer heeft gezegd vanaf we de grasvlakte hadden bereikt. 'Colby, doe je mee?' Colby zet een zenuwachtig lachje op en zegt dan 'nee bro, ik pas' zegt hij cool en wuift met zijn hand. 'Komaan, zelfs Corey doet mee' zegt Elton dan wat Corey een boze blik op zijn gezicht geeft en hem dodelijk aanstaart. 'nee man, echt niet. Ik film wel' zegt hij en komt dan naast mij staan. 'oke, wat jij wilt' mompelt hij en Colby knikt. Dan begint hij te filmen.

-----

"Is hier iemand die met ons wilt praten" vraag ik dan maar.

Colby grijpt naar zijn maag maar probeert zich recht te houden voor de camera.

Het bord geeft geen antwoord...

"is hier iemand die graag met ons wilt praten" vraag ik opnieuw.

Colby maakt weer een vreemde beweging en niet veel later spreekt hij. "JA"

meteen slaat hij een hand voor zijn mond en zijn ogen worden groot. Iedereen kijkt Colby nu vragend aan. 'man, jij moet niet antwoorden, de geesten moeten' zegt Elton.'ik weet het sorry' zegt Colby dan en herstelt zich weer.

"is hier iemand?"  Weer doet Colby zijn mond weer open: "ja, heb ik toch al gezegd"  zegt hij, een beetje verveeld en bot. 

 'stop gast, het is niet meer grappig.' zegt Corey. 'ik kan er niets aandoen.' zegt hij dan, zijn ogen waterig, alsof hij zonet uren heeft liggen huilen. Wat me nu opvalt zijn de zwarte kringen rond zijn ogen en zijn huid dat een beetje is ingezakt onder zijn jukbeenderen. Heeft hij wel gegeten en geslapen deze week? Corey kijkt hem verwart aan en ik staar naar zijn gezicht, kijkend hoe ongezond hij er eigenlijk uitziet. 

  'laat mij even de vragen stellen' zegt Corey, zijn ogen gefocust op Colby. 'oke, is goed' zegt Elton dan en laat het palet los. Waardoor ik het ook los laat.

"wat is je naam" vraagt hij. 'nee'  antwoordt Colby, ik kijk heb geschrokken aan. Wat is er toch aan de hand hier. "wat nee" vraagt Corey, nog altijd zeer geconcentreerd op Colby. 'ik zei nee, mijn naam krijg je niet' Colby begon onregelmatig te ademen. 'colby, alles goed' vraagt ik, ongerust over mijn beste vriend. 'shhtt' zegt Corey. waardoor ik mijn mond weer sluit.

'hoe ben je dood gegaan?' vraagt hij. 'zelfmoord' zegt Colby, terwijl hij een hand naar zijn slaap brengt. 'waarom?' geen antwoord... 'waarom?' roept hij nu. 'omdat ik mensen vermoordt heb!' roept hij terug. 'oke, dat was alles. vaarwel' zegt hij en duwt het palet naar goodbye 'vaarwel' fluistert hij terug.

 Colby lijkt uit zijn trance te ontwaken en Elton en ik kijken hem nu met open mond aan. Zijn neus begint hevig te bloeden. 'colby je bloedt' zegt Elton. 'Colby wat was dit allemaal' vraag ik. 'je hebt het toch gezien, er is iets met je vriend Sam. Er zit iemand anders bij je vriend in zijn lichaam.'zegt Corey en ik kijk hem ongeloofwaardig aan 'hoe kan je dat zeggen, dat slaat nergens op' roep ik terug, gefrustreerd en nog altijd niet wetend wat er zonet gebeurt was met zijn beste vriend en waarom hij opeens ene bloedneus had.

Op dat moment begonnen we alle drie te roepen naar elkaar en we vergaten dat Colby er ook was. Corey blijft zeggen dat Colby naar een kerk moet en Elton roept gewoon wat er op dat moment in zich opkomt. 

Wanneer ik me omdraai om te kijken waar Colby naartoe gegaan was zie ik Colby tien meter verder staan, tranen stromen over zijn wangen en zijn handen tegen zijn slaap geduwt. 'COLBY?'    roep ik nog maar niet veel later zie ik hem instorten. Ik ren naar hem toe zodat ik hem nog net kan opvangen voor hij de grond raakt. Elton en Corey komen ook in paniek aangelopen en slaan armen rond zijn lichaam. We draaien hem op zijn rug en meteen gaat mijn hoofd naar zijn borstkas om te checken of er nog een hartslag is. 

Niets.. ik hoor niets. in paniek geslagen ga ik met mij handen door mijn haar, tranen stromen nu. 'IK HOOR NIETS' roep ik naar de twee. Hun gezicht wordt lijkbleek bij dat nieuws. Ik begon moeilijk te ademen, bang dat ik mijn beste vriend zou kwijtgeraakt zijn. 'Sam, adem' zegt Elton en legt een hand op mijn schouder.  'alsjeblieft doe iets, gewoon iets...' snik ik. Elton knikt langzaam en legt dan zijn twee handen op de plaats waar Colby's hart zich bevindt. hij begint Colby te reanimeren maar zonder succes. Zijn hart slaat niet meer. 'hij is...' Elton kan zijn zin niet afmaken want we horen een snak naar adem van iemand.

We kijken met grote ogen naar de plaats waar het geluid vandaan kwam. Colby ligt daar met zijn ogen open, niet bewegend, maar zijn borstkas gaat wel omhoog en omlaag. 'Colby?' fluister ik, maar dan vallen zijn ogen weer toe. Elton haalt zijn handen van Colby's borst en kijkt ons dan doodserieus aan. 'wat is er?' vraagt Corey en kijkt hem recht ik de ogen.

'ik- ik weet het niet, misschien was het verbeelding' zegt hij dan en zijn ogen scannen het lichaam van Colby, dat nog steeds op en neer gaat, wat een goed teken is. ' zeg het Elton, wat was er?' vraag ik hem nu. ''ik.. euh, ik voelde g-geen hartslag' fluistert hij dan. 'WAT?' roep ik, zodat Corey en Elton me aankijken. 'voel maar..' zegt hij dan.

Niet gelovend wat Elton net zei leg ik een hand op zijn borst. Niets... ' wacht even' zeg ik, ik leg twee vingers op zijn nek. Ook niets. aan zijn pols? ook niets... 'hoe kan dit?' Elton haalt zijn schouders op.

'ik denk dat we hem nu zo snel mogelijk naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis moeten brengen' Zegt Corey, we knikken beide en heffen Colby dan op, op weg naar de auto, op weg naar het ziekenhuis.