Horses and badboys

Hoofdstuk 46

Breed grijnzend halen we onze lippen van elkaar af. Beiden kijken we rond in de aula. Dat hadden ze waarschijnlijk niet verwacht. De meeste meiden kijken jaloers en jongens hebben hun hoofd beschaamd weggedraaid. Barbiepoppen staren mij aan alsof ze het niet kunnen begrijpen.

'Mooi, hoor', zegt Ronaldo naast me. 'Ja, al die gezichten'. Grijnzend kijk ik naar Lucien. 'Ik had dit echt niet van je verwacht Ronaldo', zegt hij. 'Hm?' vraagt Ronaldo om nadere toelichting. 'Dat je ooit echt verliefd op een meisje zou worden'. Met een brede grijns op zijn gezicht kijkt hij ons aan. 'Jullie passen echt perfect bij elkaar'. Ik kijk om en zei Acid ons lachend aankijken. 'Jij wordt ineens sentimenteel', zeg ik droog. Hij lacht. 'Dat ben je niet van me gewend', zegt hij. 'Nope', zeg ik lachend. 'Ik zie dat jullie goed met elkaar kunnen opschieten. Maar Sharon, je moet toch echt even naar Sam en Alex', zegt Ronaldo. 'Ja', zeg ik weifelend. Ik heb er helemaal geen zin in, vooral na de situatie met Lois . Zouden ze willen breken? Vast niet, dat is toch waanzin? Maar je weet nooit, toch?

'Ik ga even naar hen toe'. Ik laat en van de tafel afglijden en loop rechttoe, rechtaan naar de rand van de aula. Mijn benen trillen. Ik heb het nog nooit zo spannend gevonden om naar hen toe te gaan.

Ik laat me op een stoel zakken die bij de meiden staat. 'Hey', komt er zacht uit mijn mond. 'Hoi, wat is er?' vraagt Sam meteen. Ze ziet natuurlijk weer alles. Ik leg mijn vingertoppen tegen elkaar en kijk hen zenuwachtig aan. Altijd vind ik het eng als ik zoiets moet bespreken. Het is de grootste onzin ooit, want meestal reageren ze er heel positief over.

'Ik zit dus met een dingetje in mijn maag', begin ik. Ik kijk Alex even in haar bruine ogen en een dan mijn blik naar Sam. Ze kijkt me nieuwsgierig aan met haar grote, groene ogen. 'Jullie doen niet de moeite om te verbergen dat jullie elkaar al langer kennen, en dat vind ik irritant'. Het flapte uit mijn mond en kwam er feller uit dan ik wilde. 'Ja, dus?' vraagt Alex. Haar sarcastische ondertoon werkt op mijn zenuwen. 'Wat?' vraagt Sam plotseling aan Alex. 'Ik vraag wat aan Sharon', zegt Alex. 'Dat vond ik dus irritant', zeg ik zacht. 'Wat wil je daarmee bereiken?' vraagt Alex sarcastisch. Ik kijk haar aan in haar ogen.

'Ik zeg alleen wat, waarom reageer je zo?!' Mijn uitval kwam harder aan dan ik had gedacht. Ik zie Alex ineen krimpen.  'Sorry', zeg ik ongemakkelijk. Ik leg een hand op haar schouder. Dan kijk ik Sam aan. Ik zie de felle blik in haar ogen. 'Rotzak', sist ze. Het is alsof er in mijn gezicht wordt geslagen. Ik knipper een paar keer met mijn ogen. 'Dat was mijn mening', zeg ik en kijk hulpeloos rond naar beiden. Alex gaat weer rechtop zitten en herstelt zich grotendeels. Ze kijkt opzij. 'Wij zijn al heel lang vrienden. Vanaf de basisschool al. Toen we op de eerste dag naar je toe kwamen was omdat we je wel aardig leken en we wisten zelf wel dat we dat deden. Maar je was altijd een vijfde tandwiel', zegt ze. Sam kijkt me aan. 'Het is helemaal waar wat Alex zegt, maar wij hebben samen een oplossing gevonden'. Ze schraapt haar keel en ik voel dat dit de verkeerde kant op gaat.

'Hierbij zetten we je uit de groep'.
Een klap in mijn gezicht. Een waas trekt er voor mijn ogen. Alleen als een vriendin? Was ik alleen een gebruiksvoorwerp? Vaag zie ik Alex lachen. 'Breken?' Mijn stem trilt en ik voel dat ik elk moment in tranen kan uitbarsten. Zij zijn er de hele tijd voor me geweest, en ze willen nu weg? 'Zo bedoelden we het niet',- Meer tijd om te praten krijgt Alex niet.

De waas die voor mijn ogen zit, trekt weg. Een blinde woede maakt zich van mij meester. Ze waren er voor me, en nu?

Mijn rechterhand beweegt zich naar achter en gaat in volle vaart naar voren.

Recht tegen de wang van Alex.

Ze krimpt ineen en ik beweeg mijn rechterhand weer naar achter. Ditmaal komt hij op de wang van de verbijsterde Sam terecht. 'Rotzakken, jullie waren er voor me, en nu laten jullie me keihard vallen', roep ik woedend.  Ik sta op en ik voel een traan langs mijn wang lopen. Mijn schouders schokken en ik wil teruglopen naar de tafel waaraan Ronaldo zit, als ik ineens tegen een brede borst aanloop. Toevallig die van Ronaldo. Ik sla mijn armen om hem heen en hou met alle macht de tranen tegen. Niet zwak zijn voor heel de school. Daarop kunnen ze je kapotmaken.

'Rustig, meid', zegt Ronaldo en strijkt kalmerend over mijn rug. Algauw gaan de tranen weg en maak ik me los uit de greep van hem en pak zijn hand. Dan draai ik me om. 'Beetje flauw van jullie, hè', hoor ik Ronaldo sarcastisch zeggen. Wat ben ik nu blij dat ik hem heb. 'Zo bedoelden we het niet', zeggen Sam en Alex tegelijk. Ze kennen elkaar zo goed, ze weten zelfs wat ze gaan zeggen. Hoor de sarcasme.

'Nee, hoor', zeg ik. 'Sharon, het was een grapje', smeekt Sam haast. 'Niet eentje die ze kon waarderen', zegt Ronaldo en wrijft door mijn haar. 'Weet je wat, ik hoef jullie niet meer. Ik heb Ronaldo, Lucien en Acid', zeg ik en knijp mijn ogen tot spleetjes. 'Ik dacht dat jullie serieus vrienden waren'. 'Kom op, Sharon. Je bent niet de beste', zegt Alex. Ik weet dat het lief bedoeld is, maar toch gaat er een steek door mijn hart. 'Vast niet, maar ik wil er even over nadenken. Misschien kom ik ooit nog praten', zeg ik en met die woorden loop ik samen met Ronaldo naar de tafel van de jongens. Acid en Lucien werpen me bezorgde blikken toe, maar zeggen niks. Beiden nemen we weer plaats op de tafel. Ik kijk op mijn horloge en zie dat we nog een kleine vijf minuten pauze hebben. 'Ruzie met Sam en Alex', zeg ik, het lijkt geheel overbodig. 'Rot voor je', zegt Lucien en hij kijkt me medelevend aan. Ik knik, en vanbinnen doet het me goed om dat te horen. 'Je hebt mij, je hebt hen niet nodig', zegt Ronaldo en trekt me tegen zich aan. Een heerlijk, fijn gevoel nestelt zich in mijn buik. 'Ik heb ze niet nodig', zeg ik en doe mijn hoofd naar achter om zo Ronaldo aan te kijken. 'Je hebt ze niet nodig', bevestigt Ronaldo me en geeft me een kus op mijn voorhoofd.

Hierna nog maar één hoofdstuk en dan nog eerste Q&A, epiloog en  dankwoord! Het gaat echt snel!

Laat je vragen nog even achter in hoofdstuk 43!

1144 woorden