Horses and badboys

Hoofdstuk 14

De volgende morgen

Ik stap uit mijn bed en bedenk hoeveel zin ik heb in school. Maar er fleurt me wat op: ik ga bij Ronaldo een streek uithalen! Met nieuwe moed kleed ik me aan. Ik trek een rood shirt aan, lekker wijd. Een zwarte broek met gaten doe ik eronder en een zwart, dun vest erboven. Verder doe ik mijn rode Nikes aan die ik echt heel vet vind. Ik doe mijn haar los, omdat ik geen zin heb het in een staart te binden. Ik spuit er nog wat haarlak in zodat het niet voor mijn ogen gaat hangen en klaar ben ik. Ik loop naar beneden, eet een bescheiden maaltijd van een boterham met pasta en dan bedenk ik dat ik naar Sam moet bellen. Ik pak mijn telefoon van de oplader. Geen berichten. Ik zet eerst de wifi uit, wat toch geen zin heeft, aangezien ik een abonnement heb en no-life kan appen en telefoneren. Maar het bespaart we op mijn batterij. Ik pak de huistelefoon en bel Sam. Ze neemt na een tijdje op.

I ben ik
S is Sam.

S. Met Sam Rock
I. Hey met Sharon!
S. Hey schat, waarin bel je?
I. Nou Ronaldo had mijn BMW teruggegeven en ik kan niet als een gespleten persoonlijkheid in twee auto's gaan rijden.
S. Ah. Dus je wilt met mij mee?
I. Precies
S. Ik kom je ophalen, je hebt geluk want ik ging al bijna weg.
I. Nice.
S. Vergeet je sleutels niet hè!
I. Haha. Zie je!
S. *gaat stuk* Ik kom je ophalen, tot zo!
I. Tot zo, doei!
S. Bye!

Ik pak meteen mijn sleutels van boven en pak ook meteen de spullen, de lijm en de handschoen. Ik pak mijn schooltas en prop alle boeken erin, want ik had gisteren vergeten om mijn tas in te pakken.

Ik hoor een auto toeteren. Meteen sprint ik naar beneden, doe het huis op slot en stap in de auto. Op naar school.

In de tweede pauze

Deze pauze is een halfuur lang. Ik zit met Sam en Alex bij het raam. Ik ben best zenuwachtig. 'Sam, Alex, ik ga het doen', zeg ik. 'Ik ben benieuwd', zegt Sam. 'Ik was zo benieuwd, dat ik 's nachts bijna niet heb geslapen', zegt Alex. We lachen. Ik haal het lijm uit mijn tas en ook de handschoen. 'Hoe wil je hem daarmee een poets bakken?' vraagt Sam verbaasd. 'Heel simpel. Ik doe het lijm erop, loop naar hem toe, pets het op zijn achterwerk en duw hem in een stoel. Dan zie ik wel verder', zeg ik. 'Hoe wil je hem dan voor schut zetten? En wat als hij zo weggaat?' vraagt Alex. 'Doet hij niet, hoop ik'. Op datzelfde moment komen ze binnen. We hoeven niet eens naar de deur van de aula te kijken, want ze komen erg luid binnen en het is altijd meteen stil in de aula. Ik kijk voorzichtig opzij en zie ze staan bij een tafeltje. Jack en Simon zijn erop gaan zitten en de rest staat ervoor te praten en te lachen. Zo ook Ronaldo. Ik rek de handschoen iets uit zodat hij makkelijk van mijn hand kan glijden. Dan smeer ik de handschoen van beide kanten goed in met het lijm en doe hem om mijn linkerhand. Ik kijk nog een keer naar Ronaldo. Hij kijkt juist naar me. Hij grijnst en ik kijk geïrriteerd terug. Ik kijk weer naar Sam en Alex. 'Ik ga, wens me succes'. Dan sta ik op en loop naar hem toe, ondertussen zorgend dat hij mijn de handschoen niet kan zien. Ik ga links van hem staan. 'Hey babe', zeg ik sarcastisch en pets met de handschoen op zijn billen. Meteen trek ik mijn hand terug en glijdt die zo uit de handschoen. Ik zie hem verbaasd kijken en heb nu al pret. Ik pak een stoel en zet die achter hem neer. Ik zie hoe hij een niet-begrijpende blik aan zijn vrienden geeft, die verbaasd ana het kijken zijn wat ik aan het doen ben. Ik zet de stoel achter zijn achterwerk en duw hem erop. Dan loop ik naar Sam een Alex toe, die me verbaasd aanstaren. Ik voel gewoon de ogen van de jongens in mijn rug branden. Ik kijk naar de klok. Nog een kwartier, dan gaat het laatste uur in. Ik ga op een stoel zitten en kijk naar Ronaldo. Hij kijkt naar mij en grijnst. Ik grijnst net zo hard terug. Dan kijkt hij me niet-begrijpend aan. 'Ik ga hem even helpen', zeg ik tegen Sam en Alex. Alex trekt aan mijn arm. 'Wat is er nou dan?' vraagt ze.
'Ik heb een-seconde-lijm-stof op die handschoen gedaan. Die reageert op stof, en ook op het stof waarvan de stoelen gemaakt zijn. Hij kan die stoel niet van zijn achterwerk krijgen, tenzij hij zijn broek uittrekt', zeg ik breed lachend. Een lach breekt ook door in Alex' gezicht. 'Mooi uitgekiend', zegt ze. Ik knik een beetje verlegen en loop naar Ronaldo toe. Hij zit nog steeds op de stoel. 'Wat heeft dit te betekenen? Is dit een hele flauwe grap?' vraagt hij geïrriteerd. 'Sta maar eens op', zeg ik en zet een aantal stappen achteruit. Ik kijk nu de aula rond en iedereen zit te kijken. Lekker voor hem. Ronaldo staat op en de stoel blijft aan zijn broek plakken. In de aula klinkt een zacht gegniffel. Hij heeft het eerst niet door en kijkt dan naar zijn achterwerk. Zijn mond valt open. 'Wat is dit? Is dit een-seconde lijm?! Wat heb je me geflikt?!' roept hij woedend. Ik kan mijn lachen niet langer inhouden en begin keihard te lachen. Het ziet er ook zo idioot uit. Ik kijk zijn vrienden aan, die nu ook in de lach schieten. 'Houd jullie bekken eens! Sharon, dit komt je duur te staan!' roept hij woedend. Maar het heeft niet veel effect. Hij kijkt verwoestend naar me, maar ik lach nog steeds. Sterker nog, de tranen lopen over mijn wangen. Hij doet een snelle uithaal en ik weet hem nog net te ontwijken. Hij neemt dan een sprint en ik begin ook meteen te rennen. Dwars door de aula. De mensen die ik zie uit mijn ooghoeken, lachen voorzichtig, maar ik weet gewoon dat ze in hun hart de grootste schik hebben.

Als Ronaldo is gestopt met rennen, stop ik ook maar. Als ik achterom kijk, zie ik nog steeds dat de stoel aan zijn achterwerk zit. Ik schiet bijna in een nieuwe lachbui. '1-0', zeg ik triomfantelijk. Hij kijkt mij dodelijk aan. 'Hoe krijg ik dit tyfusding van mijn reet?' vraagt hij. 'Door je broek uit te trekken', zeg ik met een brede grijns op mijn lippen. 'Serieus?' zegt hij. 'Ja, dat spul gaat niet van je broek af hoor, en anders blijft er een lelijke plek achter', zeg ik. 'What the fack', zegt hij. Ik zie geen nuttige dingen meer te zeggen, dus loop ik naar Alex en Sam. Die liggen dubbel van het lachen. 'Het zag er zo idioot uit, hoe hij achter je aan rende!' zeg Sam hikkend. 'Geweldig', hikt Alex.