♦ WINTER STORY ♦ || COMPLETE ||

အပိုင္း { ၄ }

~•~ ❄ ~•~
Winter Story
~•~ ❄ ~•~

~ 4 ~

တိတ္ဆိတ္ေသာညတြင္ တိုးတိတ္ေသာဆီးႏွင္းက်သံကအစ ၾကားေနရသည္။ တိမ္ကင္းေသာေကာင္းကင္ထက္တြင္ ေတာက္ပေသာၾကယ္မ်ားက ျဖန္႔က်ဲထားသလိုပင္။ ထပ္ခိုးခန္းရိွ အႀကီးဆံုးျပတင္းေပါက္တြင္ထိုင္ေနေသာ လုဟန္သည္ မနက္ကမင္ေဆာ့ႏွင့္ေျပာခ့ဲေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားအား ျပန္လည္စဥ္းစားေနမိသည္။ မင္ေဆာ့ဟာ ေမွာ္ဝန္ေတာဆိုတာတကယ္ရိွသည္ဟု ထင္ေနသည္။ မင္ေဆာ့မွာမည္သို႔ေသာရည္ရြယ္ခ်က္ရိွသည္လဲ လုဟန္မသိပါ။ ငယ္ငယ္ကေတြ႔ဖူးသည့္ သမင္ငယ္အား မင္ေဆာ့ေမ့မသြားခ့ဲ။ လုဟန္သည္ေပ်ာ္ရမည္လား ခံပ်င္းရမည္လားမသိ။ မင္ေဆာ့ဟာ ဤေနရာသို႔ေရာက္လာခ့ဲသည္မွာ စူးစမ္းခ်င္စိတ္ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ သို႔မဟုတ္ ေရႊသမင္ငယ္ကိုျပန္လာ႐ွာျခင္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။

" ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ... ျပန္လာတဲ့အတြက္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ မင္ေဆာ့ေလး "

လုဟန္သည္ ေကာင္းကင္ထက္ေမာ့ၾကည့္ရင္း လက္ထဲရိွ ေငြေရာင္ေခါင္းေလာင္းေလးအား တင္းၾကပ္စြာဆုပ္ကိုင္ထားမိသည္။

" အယ္ ! "

တလ်ွပ္လ်ွပ္ေျခသံေၾကာင့္ လုဟန္ဟာ မင္ေဆာ့ အေနာက္မွာေရာက္ေနမွန္းသိသည္။ သို႔ေသာ္ မင္ေဆာ့အတြက္ လုဟန္ထိုင္ေနသည္ကိုမျမင္မိသည္မို႔ လန္႔သြားပံုရသည္။ အိပ္မရသည့္အတူတူ မင္ေဆာ့ဟာ ေမေမ့ရဲ႕မီးမေလာင္ပဲက်န္ခ့ဲသည့္ စာအုပ္တခ်ိဳ႕ကို လွန္ေလွာ႐ွာေဖြရင္း အသံုးဝင္ႏိုင္သည့္စာအုပ္မ်ားအား ေအးေအးေဆးေဆးဖတ္ရန္ ထပ္ခိုးအခန္းသို႔တတ္လာျခင္းျဖစ္သည္။

" ေဆာရီး ... မင္းရိွေနတာမသိလို႔ "

" လာ ထိုင္ပါ "

ထြက္သြားဖို႔ျပင္ေနေသာ မင္ေဆာ့အား လုဟန္လွမ္းေခၚလိုက္ကာ ထိုင္ရန္နေဘးသို႔ေရြ႔ေပးလိုက္သည္။ လက္ထဲမွစာအုပ္အား ရင္ခြင္၌ေပြ႔ပီး မင္ေဆာ့သည္ လုဟန္ဖယ္ေပးေသာ ေနရာသို႔ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ ညသည္တိတ္ဆိတ္လ်ွက္။ ႐ွဴထုတ္သည့္ေလထုသည္ အခိုးအေငြ႔ေျပာင္းသည္အထိ ခ်မ္းစိမ့္လို႔ေနသည္။ ၾကယ္စင္တို႔ႏွင့္အၿပိဳင္ သံုးရက္လသည္ အေမွာင္ထုအား ခပ္မိွန္မိွန္လင္းေစသည္။