𝟷𝟹 𝚁𝙴𝙰𝚂𝙾𝙽𝚂 𝚆𝙷𝚈 (𝙉𝙇)

H3.

Op school wil Clay wat meer antwoorden halen bij Justin. Hij besluit daarom bij de training van het basketbal team langs te gaan waar Justin in speelt. Al snel merkt hij op dat hij daar niet gewenst is. Als hij bij de coach na vraag doet over Justin, zegt hij dat Justin al 2 dagen niet bij de trainingen is komen opdagen. "Als je hem vind, zeg hem dan meteen even dat er een heel zware training op hem te wachten staat." Voegt de coach er nog aan toe. Clay knikt en wil de sportzaal verlaten, maar de coach houd hem tegen. "Jensen! Zeg me eens.. zit Justin.. in de problemen?" "Ik weet het niet." Nu kan hij wel zonder nogmaals na geroepen te worden de zaal verlaten.

Genoeg gekletst. Het is tijd op de ster van tape 2 te ontmoeten. Ik stel je daarom meteen voor aan mijn voormalige vriendin. Kom maar naar voren, Jessica Davis. Jouw beurt.

Jessica is de vriendin van Justin. En ook zij lijkt bezorgt te zijn om hem. Dit merkt Clay op in de eerste les van de dag. "Waar is Justin in godsnaam?" Komt ze het lokaal binnen vallen tegen Zach, een van de beste vrienden van Justin. Jessica ziet er waar normaal keurig en prachtig nu slordig en vermoeid uit. "Geen idee, Jess." Antwoordt Zach kalm. "Je hebt geen idee?" "Waarschijnlijk slaat hij het eerste uur over om uit te slapen." "Reed hij niet met jullie mee?" "Nee." "Waar is hij dan? Marcus?" Haar bezorgde blik veranderd langzaam in een wat bozige, en ze laat haar ogen opzij rollen richting Marcus. Ook hij is een van de vrienden van van Justin. Zwijgend maakt hij met zijn handen een onwetend gebaar. "Heb je hem gisteravond gezien?" "Ja hij was bij de training." "Waarom reageert hij dan niet op mijn berichten?" "Ik weet zeker dat hij komt." "Je weet het zeker? Bedankt!" Jessica begint een arrogant toontje aan te slaan. "Mr. Porter wil me nu spreken. Hij liet een bericht voor me achter." vult ze aan. Ze klinkt angstig. Clay volgt het gehele gesprek vanaf de zijkant van het lokaal, waar hij zit. Jessica merkt op dat hij mee luistert en werpt nog even een arrogante blik op hem. "Kun je het horen, Clay?" Maar de lerares valt het gesprek in en verzoekt Jessica het lokaal te verlaten. Met een lachje en rollende ogen vind ze dan ook de weg naar de deur.

Ik ontmoette Jessica na het begin van het tweede jaar. Blijkbaar hadden we allebei begeleiding nodig. Weten volwassenen eigenlijk wel hoe vriendschap werkt? Mrs. Antilly wou ons elkaar als een 'vriendelijk gezicht in een onbekende menigte' laten ervaren, omdat we allebei nieuwe waren. Mr. Porter verving Mrs. Antilly, die naar een ander schooldistrict ging wat erg betreurenswaardig was, zoals later bleek. Maar dat is voor een andere tape..

En zo begon het verhaal van Monet's, het verhaal van een vriendschap. Onze vriendschap was gebaseerd op warme chocolade melk geschikt voor de koude maanden, maar niet voor alle seizoenen. Warme chocolade melk, het perfecte medium tegen alle problemen van het leven: Jessica's gewoonte.
Een tijd lang waren we ideale vriendinnen. We deden walgelijke dingen zoals samen winkelen. En vergelijken wat we hadden gekocht. En praten over jongens.
In Monet's ontmoette we Alex Standall. Hier net komen wonen, net zo als Jess en ik. En zo waren we ineens met z'n drieën. En voor je het weet, ben je beste vrienden. Er was niets wat twee warme choco's en Alex' koffie niet konden oplossen. Je hebt vrienden nodig. Al zijn het maar choco-vrienden. Vooral als je leven naar de kloten gaat. Dag in, dag uit. Drankje na drankje proostten we en trokken we elkaar overeind. Ondanks onze verschillen waren we wat we op dat moment nodig hadden. Drie drankjes tegen de wereld. Twee warme chocolademelk en wat Alex in hemelsnaam dronk. Hij werkte het menu af. Ieder zo zijn ding. Ik ben niet goed is wiskunde, maar een ding weet ik zeker: één plus één plus één is geen simpele optelsom.
Alex was de eerste die niet meer kwam opdagen. Hij vond andere vrienden. Betere. We deden vriendelijk in de gangen, maar meer ook niet. Toen waren alleen Jessica en ik nog over. Maar toen bleef Jessica ook weg....