𝟷𝟹 𝚁𝙴𝙰𝚂𝙾𝙽𝚂 𝚆𝙷𝚈 (𝙉𝙇)

H2.

"Wat is er gebeurd?" Vraagt de moeder van Clay bezorgt wanneer ze hem ziet thuis komen met zijn voorhoofd onder het bloed. "Niks! Ik ben oke! Ik fietste door het bos en er schaafde een tak langs mijn hoofd, meer niet!" Antwoordt Clay kattig terug. Zijn moeder blijft hem geschrokken aankijken en blijft hulp aan bieden, maar hij slaat alles af. Als Clay verteld dat hij weer terug naar Tony moet haalt zijn moeder zijn helm tevoorschijn. "Je helm, alsjeblieft." Ze kijkt hem serieus en doordringt aan!
De helm haalt een herinnering naar boven bij Clay. "Staat je goed, erg schattige" hoort hij Hannah in zijn hoofd zeggen.

"Leg je vinger op 'C' en je andere vinger op '4'. Breng ze naar elkaar toe. Dat is onze eerste rode ster. Ik weet het. Een kaart. Weer zo iets ouderwets. Geen Google maps, geen app. Het internet kan het dit keer niet verpesten, zoals altijd. Je bent nu bij mijn eerste huis in dit rotstadje, waar ik mijn eerste en enige feestje gaf. En waar ik Justin Foley ontmoette, het onderwerp van ons eerste bandje. Het was maar een feestje. Ik wist niet dat het het begin van het einde zou zijn. Justin, jij was verliefd op mijn vriendin Kat, m'n enige vriendin.

Zo zijn de problemen begonnen. Die glimlach, voor mijn huis. Die avond, van het feestje. Die glimlach die Justin me gaf. Die verdomde glimlach..

De enige echte Kat verhuisde voordat de school begon. Ze was zo'n vriendin die zich niet liet vervangen zelfs niet door te vallen voor de jongen die ze achterliet. De jongen die nu interesse begon te tonen in mij. Het enige opvallende aan je was dat je Kats vriendje was maar je was mijn kryptoniet, Justin.

Gek genoeg zag Kat het meteen toen we gingen Skypen. En ze gaf me toestemming om voor je te gaan, maar zoiets voelde in eerste instantie slecht. Had ik toch maar mijn eerste gevoel gevolgd..Tijdens het derde lesuur was ik assistent. Dus ik wist waar jij het derde lesuur was. Ik besloot zelfs om voor jou basketbal leuk te vinden. En jij besloot voor mij de bus te nemen. Daar waar jij mijn nummer vroeg, en ik hem gaf. Maar.. ik neem ook nooit de bus. De moeite die je voor me deed was wel lief. Toen ik thuis was berichtte je, en we spraken wat af in het Eisenhower park. Ik weet wat jullie denken. Hannah Baker is een slet. Hoorde je dat? Ik zei: 'Hannah Baker is.' Dat kan niet meer. Ik droomde dat onze eerste kus in het park zou zijn. Dat heb ik je nooit verteld. In mijn droom sta ik bovenaan de raket en ik hou het stuur vast. Het is maar een raket in de speeltuin, maar telkens als ik aan het stuurt draai bewegen de bomen alsof ze de lucht in gaan. Ik ben bang, want ik weet niet hoe ik moet vliegen. Maar jij staat onderaan om me op te vangen als ik val. We zoenden die avond. Meer is er niet gebeurd. Heb je iets anders gehoord? Nee! We hebben alleen gezoend. Sorry dat ik je moet teleurstellen maar nu staan we min of meer quitte."

Twee grote koplampen verblinden Clay. Dan vallen ze uit. Hij is op een bankje in het Eisenhower park gaan zitten. Als de ogen van Clay weer gewend zijn aan het donker ziet hij Tony te voorschijn komen. "Hey Clay, hoe gaat het?" "Uhh.. goed." "Is dat mijn walkman?" Tony lijkt niet al te verbaasd dat Clay zijn walkman heeft, toch schrik Clay van de vraag. "Uh... ja, ik wilde je vragen.." "Het is geen probleem. Wees voorzichtiger met luisteren als je fietst. Je wil jezelf niet weer pijn doen." Uit het niks begint Tony over de tapes. Clay kijkt met grote verschikte en vragende ogen Tony's kant op. "Goedenavond, Clay. Pas goed op jezelf." Sluit  Tony mee af en hij verdwijnt weer in het donker. Clay krijgt geen woord meer uit zijn mond.

"Ik heb zoveel verhalen over mij gehoord dat ik niet weet welke favoriet is. Ik weet wel welke het minst favoriet is. De waarheid. De waarheid is niet altijd de meest opwindende versie of de beste of de slechtste. Ze zit er ergens tussen in. Maar ze verdiend het om gehoord en onthouden te worden. De waarheid komt aan het licht, zoals iemand ooit zei. Ze blijft.

Dus bedankt, Justin. Ik meen het. Mijn eerste zoen was geweldig. Wat er gebeurde na mijn eerste zoen.. niet zo geweldig. Je had foto's en video's gemaakt die avond, foto's die nooit bestemt waren voor anderen. Misschien had ik die avond gewoon geen rokje aan moeten trekken. Of, had jij gewoon geen foto's moeten maken, die 'geil' waren. Of het ergste van allemaal.. het doorsturen van die foto's! Ik ben niet boos omdat je me hebt verraden. Ik ben boos omdat ik je vertrouwde."

"Verdomme Tony!" Het is middag en in de school pauze besluit Clay Tony over de avond ervoor aan te spreken. "Welke rol speel je hier in?" Gaat Clay geïrriteerd door. "Ik sta niet op de tapes. Als je dat soms bedoelt?" Reageert Tony kalm. "Luister naar de tapes Clay, die beantwoorden al je vragen. Hannah wou het op deze manier." "Hoe weet je dat?" "Dat mag ik niet zeggen. Je moet luisteren." Tony begint nu ook langzaam geïrriteerd te worden van Clay. "En zo niet? Wat als ik het niet kan?" Gaat Clay eigenwijs door. "Dan wordt het alleen maar erger. Geloof me.." "Erger dan dat Hannah dood is?" "Ik zie je nog wel Clay." En Tony vertrekt weer. Dit keer verdwijnt hij niet in het donker, maar tussen de mensen massa in de kantine.

"Een roddel gebaseerd op een kus heeft een speciale herinnering verpest. Het verpestte bijna alles zoals je zult merken. Ga nog niet weg, Justin. Ik ben nog niet klaar met je. Het was vast niet je bedoeling om me zo te kwetsen. Degene die luisteren, wisten bijna geen van allen wat ze deden, maar daar kom je wel achter."