Takır takır işleyen saatlerin bizi geri dönüşü olmayan yollara sürükleyeceğini kim bilebilirdi ki? Ya da her şey iyiye yol alırken bizi bizden koparan da bizden değil miydi? Başını önüne eğme. Senden bahsediyorum bayan. Artık sevgili bile diyemeyeceğim sana. Eskiden sana hitap ettiğim ne varsa içimde kalacak ve her söylemek istediğimde harfler boğazımda düğümlenecek. Belki de tüm kelimeler boğulacak senin yüzünden. Sevindin mi şimdi bu halime?
Artık biz diye başlayan cümlelerde kullandığım tüm kelimelerin yetim kaldığına şahit olacak kalbim. Senin gözünden damla gözyaşı dökülmesine izin vermeyen ben artık başka bir adamın gözyaşlarının seli olacaksın. Başkasın kollarına sarılıp huzuru bulmaya belki de seni sevmeye muhtaç kalacaksın. Sakın o vakit beni getirme aklına çünkü kalbinden sildiğin biri aklına iyi niyetle gelmez. İşin düşmüştür misali. Sen anlarsın.
Benim en büyük hayallerimi gidişine kurban ettin ya buna da eyvallah, canın sağ olsun. Zaten kavuşamadık birbirimize. Yar bildiğimin yardımcısı olurdum her daim. Şimdi bir zamanlar yar dediğim kişinin yüzünden yara bandına sarmışım kalbimi. İşte kısacası denize açılmayan bir vapurun olduğu yerde batması gibiydi bizim aşkımız.
Biz "2" kişiydik
Sen gittin gideli
"0" kaldık...
Instagram: adem.karamn
