Seni hayal edip, resimlerine bakarak geceyi sabaha bağladığım her saniye, gözlerimde hala o son bakışın vardı,
Gülüşün vardı, uğruna dünyaları degişmeyecegim kadar güzel,
Dudaklarından çıkan o hasret kokan kelimelerin vardı benim aklımdan bir türlü çıkmayan.
Senle başlayan ama senle bitmeyen bir yolculuktu bizimkisi.
Oysa senden kalan günler nasılda güzeldi
Gündüzler hiç bu kadar karanlık değildi sen varken.
Mesela ben hiç gündüzleri yıldız görmemiştim.
Gerçi ben senden başka kimseyi görmüyordum
Körükörüne aşıktım sana şimdi ise bırakıp gittiğin külüne bile aşığım.
Uyumadan sayıklamayı da senden sonra öğrendim
Duvarlara senin güzelliğini şiirle yansıtıyorum.
Bazen kendime değil yaşanıp biten günlere inanmıyorum
Ramak kaldı ölüme, şafak sayarken geri giden bir deli gibiyim.
Seni gördüğüm ilk gün kara bir leke değdi tertemiz gönlünme, siyaha beyaz yakışır Sen ise ömrüme.
Hasretin bir yük değildir bende
Gözümde tütüyorsun bitmeyen özlemin her an kalbimde
Ve bunu da yazalım bir köşeye
Terkedilen ben değildim kadere yenik düşen umutlarımdı...
