Aşkın nerede , ne zaman karşımıza çıkacağını bilemeyiz. Hiç ummadığı bir yerde aşkı bulacağını kim bilebilir ki?
Onlarda bilmiyordu...
Birbirleriyle daha çok vakit geçirmek ve daha çok eğlenmek için gittikleri bir kampta aşık oldular...
Belki aşık...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1 yıl sonra;
Demiri'n ağlamasıyla yerimden sıçradım. Demir, Ada'nın bebeğiydi. Öyle tiz bir ağlama sesi vardı ki korkmuştum.
Ada bana bakıp, "kanka Demir'e baksana yoruldum ben" diyince olumlu anlamda kafa sallayıp, Demir'i kucağıma aldım. Poposuna vura vura pişpişlerken uyumuştu. Tam odasına götürecektim ki zil çaldı ve tekrar ağlamaya başladı.
"Hay ben sizin!" diye bağırdım. Ada kapıyı açınca Burak ve Meriç'in geldiğini gördüm. Meriç bana kaşlarını çatarak bakıp, içeriye geçti. Şu bir yıl içinde evliliğimiz çok güzel geçmişti ama bu son bir haftadır eskisi gibi kavgalı olmuştuk. Sebepsiz şeylere sürekli kavga çıkartıyordu.
Kucağımda ki Demir'le birlikte içeri geçtim ve büyük camın kenarına gidip, bebeği yine pişpişlemeye başladım.
Bir süre geçtikten sonra ağlamaya devam edince "çocuğum bir sus artık ya" dedim. Ada yemek yapmaya gittiği için ona veremiyordum, babası desen karısının yanındaydı. Oflayıp Meriç'ten biraz uzakta olan koltuğa geçtim. Meriç beni izlerken ben çocuğu susturmaya çalışıyordum.
Meriç bebeğin ağlamasını takmayıp, "nasılsın?" diye sordu.
"İyiyim" diye cevaplayıp, pişpişlemeye devam ettim. Demir yavaş yavaş susunca, uyuduğunu anladım biraz daha pişpişledikten sonra yukarı odasına çıkardım. Geri salona geçip, eski yerime oturdum. Meriç yanıma gelip "artık eve gel" dedi.
