YK| 41.BÖLÜM

6.5K 310 151
                                    

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

TNK - Son Bir Şans Daha

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

TNK - Son Bir Şans Daha

Sabah art arda gelen bildirim sesleriyle gözlerimi açtım. Sabahın köründe kimdi bu böyle? Telefonumu şarjandan çıkartıp, mesaj atan kişiye baktım. Meriç'ti! Daha kargalar bokunu yemeden neydi bu acele? Mesajları açıp okumaya başladım.

"Hâlâ uyanmadığını biliyorum, bir gün de erken kalk!"

"Bugün seni bekliyor olacağım."

"Geleceğini biliyorum, çünkü merak edeceksin."

"Kalk ve hazırlan! Saat on iki oldu."

Saate baktığımda, gerçekten de on iki olduğunu gördüm. Kalbim heyecanla atarken, yalandan bir triple mesaja cevap verdim. "Sağ ol ya! Uyandırdın."

Sanki benim yazmamı bekliyormuş gibi, anında cevap gelmişti. "Uyan diye yazdım zaten."

Göz devirdim. "Daha çok beklersin, gelmeyeceğim."

"Sıkıntı yok ben seni alırım evden" yazmıştı.

Göz devirip telefonumu bir kenara koydum ve lavaboya gitmek için ayaklandım. Günlük rutinlerimi hallettikten sonra aşağıya indim.

Annem, beni görünce hemen laf sokma işlemlerine geçti. "Kızım, biz seni öldün sanmıştık, iyi yaşıyormuşsun."

O gülerken, sadece "komik mi anne?" demekle yetindim. Annemin anında yüzü solmuştu. "Kes sesini ya!" Ne alaka şimdi? Göz devirip, mutfağa doğru ilerledim. Arkadaş benim en son bir okulum vardı hatırlıyor musunuz? Ne oldu ona? Hani hiç gitmiyorum da.

YAZ KAMPIM - Aşıklar Serisi 1 Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin