Sixth Sense✔

Chapter 22: I won't Give up

3 days after...

Lumipas ang tatlong araw pero isa lang lagi ang nasa panaginip ko.

Ang pagbaril ni Miss Loraine kay Thea. Yun lang. Yun lang at ang huli nyang banta.

Natatakot ako. Natatakot ako para sa grevory. Para sa mga kaibigan ko, sa mga taga rito. Sa mga estudyante.

I am so stupid. Sana pala sinugatan ko na lang sya para lumayo sya. Bakit ba kase napakahina ko? May lakas pa ba akong natitira?! Ashea.. are you really the mutant they look up to or the piece of mud in their shoes?

Gusto kong patunayan ang sarili ko pero hindi kaya ng konsensya ko.

Tatlong araw nanatiling tahimik ang mystic high.

Pinagbakasyon muna ang elementary for 2 weeks. Ang high school naman, naiwan sa dorms nila. Yes may mga klase kami pero hindi doon nakatuon ang atensyon namin.

Nangangamba kami sa maaaring plano ng Ze-Lhord laban sa amin.

Minsan, gusto ko na lang umiyak dahil sa mga nangyayari. And the trouble is because of my survival.

"Hey..." bati ni Gavin sakin.

Sa kwarto nya pa rin ako natutulog.

Lagi akong absent at walang ginawa kundi magkulong sa kwarto.

Sinisisi ko pa rin ang sarili ko.

I really hate myself.

Ngumiti na lang ako sa kanya.

"Gav, am I a bad luck?" I seriously asked.

Hinawakan nya ang dalawa kong kamay at tinayo.

Hinigit nya ako hanggang sa maipatong ko ang ulo ko sa dibdib nya.

"You will never be. Look at me, I'm fine which means, you aren't a bad luck to me or to everyone." Sabi nya.

Tumingin ako sa mga mata nya.

"Tell me Gavin, do I deserve to be a mutant? Do I deserve you?" Tanong ko.

Our lips met each other for a while.

"Is that enough to tell you that you are more than what I deserve?" Sabi nya.

"Look ashea, you are a product of love. So for you know, everyone deserves you and you deserve us too." Sabi nya.

Napangiti ako ng sandali sa mga sinabi nya.

Naisip ko syang kantahan ng isang kanta na hindi pamilyar sa immortals.

"I won't give up on us,

Even if the skies gets rough.

I'm giving you all my love

I'm still looking up.."

Kanta ko.

Tinitigan ko sya at sa sandaling iyon,nagtagpo ang mga labi namin.

Lumalim ng lumalim ang mga pagtatagpong iyon at hinahabol na namin ang mga hininga namin.

Pinakawalan nya ang mga labi ko at niyakap ako ng mahigpit.

"I love you more than anything else."
He said.

"I love you too. I love you more than myself. More than my worth." Sabi ko.

Lumabas kami ng kwarto at naroroon ang tahimik at payapang hallway.

Pinagsalikop namin ang mga daliri namin at naglakad.