freedom ; kim namjoon ✓

23

Annesi Namjoon'u birden kapıda görünce şaşırmıştı. Gelmeden önce haber vermemişti ve iyi görünmüyordu.

"Oğlum gel içeri"

Namjoon tek kelime etmeden önceden kendisinin olan odaya gitti ve koltuklardan birine uzanıp uyudu.

Annesi babasını aradı, babası alelacele çıkıp geldi neyseki iş yeri çok uzak değildi.

"Ne olmuş hanım"

"Bilmiyorum konuşamadım, odasına geçip uyudu hemen"

"Uyuşturucu falan almış olmasın!"

"Zannetmiyorum"

"Acaba uyandırsak mı?"

"Gerek yok baba, uyandım"

Annesi hemen gidip Namjoon'a sarıldı, kalbi oğlunu böyle görmeye dayanmamıştı. Mi ile kavga etmiş olma ihtimallerini düşündüğü için Mi'yi aramamıştı, büyük ihtimal oda çok kötüydü çünkü.

"Oğlum gel böyle, bir derdin mi var neden böyle apar topar haber vermeden geldin"

Babasına hemen cevap vermek istemedi, "Anne ben çok acıktım yemekte ne var?"

"Ben hemen sofrayı hazırlayayım o zaman oğlum"

Namjoon'da kalkıp annesine yardım etti ve yemekten sonra babasıyla konuşmak için tüm cesaretini topladı.

"Baba"

"Efendim oğlum"

"Mi bana her şeyi anlattı"

Babasının üzerinden kaynar sular dökülmüştü sanki, dondu kaldı. Ne diyeceğini bilemedi.

"Oğlum şey"

"Baba sakin ol, sana kızmak için gelmedim"

"Oğlum.."

"Ama sormak istiyorum baba, hayatımı daha iyi bir hale getirmek için beni evlendirmen şart mıydı?"

"Başka çarem kalmamıştı, kendine zarar verecektin"

"Zaten hafızamı kaybetmişim, evlenmeme ne gerek vardı!"

"Oğlum sen zaten..."

"Baba tamam, duymak istemiyorum hiçbir sebep size hafızasını kaybetmiş bir insanı kafanıza göre evlendirme hakkı vermiyor"

"Oğlum bir dinle, hani kızmak için gelmemiştin"

"Evet kızmayacaktım ama olmadı, sakin kalamadım"

Az sonra annesi elinde bir kutuyla gelmişti, "Oğlum madem bizi dinlemek istemiyorsun o zaman al bunlar sana birçok şeyi açıklayacaktır, lise döneminden sonra yazdığın bazı notlar var içinde"

Şuan kendiyle yüzleşmek istemiyordu, kapıyı sertçe çekip evden çıktı. Nasıl olsa yanına telefonunu da almamıştı. Kimse arayıp rahatsız edemezdi. Arkasını dönüp şöyle bir evine baktı. Çocukluğunun, gençliğinin geçtiği eve.. Etrafa da biraz bakındı. Belki yolu bulamazdı, ne de olsa hatırlamıyordu, hafızasını kaybetmişti.