yoongi, kayıp bir çocuktur ve her yıl, bir gününü kendisini kurtarmaya çalışan çocuğa adar.
homeless!yoongi ve rich!jimin
ilham kaynağı: keane - somewhere only we know
kısa hikaye.
kapak: @swagwagmin
"Seni sevdiğim için dünyanın en şanslı insanı oldum." dedi ve öksürerek her seferinde daha fazla kan kaybetti. "Sen olmadığında bile devam etmemi sağlayan bir şey vardı."
"Jimin, umut hep vardı. Hem bizim için hem de hayatımız için."
"Lanet olsun," diye bağırdım, gözlerinin kapandığını gördüğümde. "Yoongi, uyan!"
"Seni seviyorum, züppe." dedi ve kumu kana bulayan parmaklarını hafifçe kaldırıp gökyüzündeki yıldızları işaret etti.
"Orada olacağım, beni sevdiğini göster bana."
Sıcaklığını son kez hissedeceğimi bildiğim dudaklarına dudaklarıma değdirdim ve masumluğun en sade hali ile öptüm. Bir öpücük en fazla bu kadar acı dolu olabilirdi. Kafamı ondan ayırıp siyah saçlarının tutamları ile oynamaya başlarken gittiğini biliyordum.
Başımı, artık atmayan kalbine yasladım ve ağlamaya kaldığım yerden devam ettim.
Gençliğime, on yaşındaki o yalnız halime, saf ve delikanlılığıma, hayattaki tek aşkıma veda etmiştim.
Bir haziran gecesi; ben ölmüştüm.
Kasım, 2015
Yoongi'nin o cehennemi andıran evine doğru ilerlerken yumruklarımı sıktım ve arkasında bıraktığı eşyaları toplamak için kendimi psikolojik olarak hazırlamaya çalıştım. Tahta kapının önündeki paspasın altından anahtarı alıp pek efor sarf etmeden kapıyı açtım ve buram buram Yoongi kokan tek odalı eve giriş yaptım.
Mutfağı küçük bir tezgah ve ocaktan oluşuyordu, sağ tarafta ise banyo kapısı olduğunu düşündüğüm beyaz bir aralık vardı. Salonda koca bir kitaplık, ortada çift kişilik bir yatak ve yatağın üzerinde birbirine girmiş kağıt parçaları vardı. Ağır adımlarla oraya doğru ilerledim ve birçok çizimin olduğunu fark ettim. Muhteşem çiziyordu ve bunun hakkında daha önce hiç konuşmamıştık bile. Birbirimiz hakkında öğreneceğimiz çok şey olsa da bizim hikayemiz yarım kalmıştı işte, herkesten biraz biraz.
Kitaplarını incelerken rafın üstünde kağıdın başına kırmızı bir kalem ile ünlem konduğunu gördüm. Küçük not kağıdını heyecanla açarken yazıyı okumamla tozlu zemine düştüm.
"Jimin, eğer olur da bir gün sana ulaşamadan ölürsem bu kağıttakileri yerine getir. Çünkü biliyorsun; o uçurumun kenarında bana mont verdiğinden beri hep beni kurtarmaya çalıştın. Şimdi de ben seni, kendi kafesinden kurtarmak istiyorum.
Yıllardır çalışıp biriktirdiğim para, kağıdın arkasındaki banka hesap numarasında. Şifre ise; ismin. O çok bilmiş anneni, çevrendeki pislikleri ve sana dayatılan her şeyi terk et. Sana eski hayatın kadar olmasa da iş bulana kadar yetecek kadar para var. Bir daire kirala ve hayatını sağlıklı bir şekilde devam ettir. Ben yıldızlarda olsam dahi, seni izliyor olacağım.
Çünkü Jimin; tek gördüğüm sensin.
Seni seviyorum.
Sakın ağlama,
Min Yoongi."
Ağlıyordum.
Onu kurtarması gereken kişi ben iken o yine beni kurtarmıştı ve omuzlarımdaki korkutucu yük yaşamak istemiyordu. Bir an önce onun yanına gitmek istiyordu. Bir an önce ona sarılmak istiyordu.
Eskilik evden sadece çizimlerini ve çok sevdiğini düşündüğüm kulaklığı ile müzik çalarını alıp uzaklaştım. Onun kokusuna daha fazla dayanamayacaktım. Her iç çekişimde kendimi öldürmek isteyen yanım artarak çoğalıyordu.
Beni kendinden daha çok düşünen birine bunu yapamazdım.
Tanıştığımız uçuruma gelip bu sefer tek başıma oturdum ve bulutlara bakıp onun beni dinlediğini farz ettim.
"Mutlu musun, Yoongi?" diye sordum ve burnumu çekip çizdiği resimlere sarıldım.
"Artık ben de evsizim, çünkü sen yoksun."
°°°°°°°°°°°°°°°°
Final hakkındaki düşüncelerinizi merak ediyorum~
Çok severek yazdığım bir kurguydu ve aslında angst bitirmek istemiyordum, yine de medyadaki şarkı denk gelince kendimi tutamadım ve... böyle bir final oluştu.
Umarım, kalbinize dokunabilen kelimeler yazmışımdır ve on bölüm boyunca yanımda olup beni desteklediğiniz için pişman olmamışsınızdır!
Yeni paylaştığım yoonmin hikayesi black snake'e bakabilirsiniz, hogwarts tarzı şeyler ile ilgileniyorsanız~
Her neyse, başka hikayelerde görüşmek üzere!
Sizi seviyorum, her şey için çok teşekkürler♡
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
