Ik ben verliefd op hem geworden. Ik zag hem. Ik wil hem. Ook al weet ik dat het onmogelijk is. Hij is te oud en woont te ver. Hij is alles voor me. Ik help hem. En hij helpt mij. Voor zo ver we kunnen
Ik sloot de videochat af. Ik vind hem leuk. M...
Ik was netjes gekleed. Ik droeg voor het eerst sinds een lange tijd een kleedje. Ik moest naar een soort van afscheidsfeestje. Eerst en vooral in Frankrijk gebeurt het soms dat als mensen hun spullen na laten aan vrienden of familie dat dat in het openbaar word afgeroepen. Met een soort van podium. Vreemd genoeg moest ik daar ook naartoe. Alleen... Het was zijn begrafenis. Ik wist dat hij problemen had met van alles en nog wat. Maar dat gaat jullie niet aan. Hij was ziek geworden. Hij maakte zichzelf ziek. Zeker nadat hij het had uitgemaakt omdat ik te jong ben. Hij is bang dat hij word opgepakt omdat hij met een minderjarige is. Hij had zelfmoord gepleegd. Ik was uitgenodigd naar dat feestje omdat hij blijkbaar iets aan me heeft gegeven. We hadden belooft vrienden te zijn. Alhoewel ik nog steeds verliefd op hem was. Het was gemakkelijk voor hem om te zeggen dat ik een andere jongen moest zoeken die wel van mij houd. Een eerste liefde vergeet je alleen nooit. Zoals ik hem.
Zijn moeder stond vooraan met een lijstje. Alles was zo vreemd. Ik snap niet eens hoe ik aan deze droom kom. Ik was wat bang van zijn moeder geworden omdat ze ons op een of andere manier betrapt had. Ik ga niet zeggen wat maar het maakt me bang. Soms denk ik hadden we dat nooit gedaan dan had ik misschien nog wat met hem. Maar daar zitten twijfels in. Vreemd genoeg riep ze mijn naam als eerste. Ik dacht echt dat ze me niet mocht. Zijn tekeningen, een raar drakenbeeldje, en zijn aansteker waren voor mij. Ok die spullen waren denk ik logisch. Maar dat was nog niet alles. Zijn loopschoenen. Wat zou ik in hemelsnaam met die dingen moeten doen. Hij had ze ook kunnen geven aan een van zijn vrienden in het lopen. Nee, wat moest ik er in godsnaam mee doen. Veel allesinds niet. Ik liep terug. Wel met tranen in mijn ogen. Hij mocht dat allemaal niet aan mij hebben gegeven. Er zijn andere mensen die dit liever wilden. Ik was gebroken. Ik zat helemaal achteraan in de zaal. Zijn moeder had nog een heel lijstje. Een man tikte op mijn schouder. Hij had een kap op. Veel kon ik niet zien met al mijn tranen in mijn ogen. Hij nam mijn hand vast en bracht me naar buiten. Het was al donker. Hij tilde me op en gaf me een kus. Ik nam hem stevig vast. Hij likte met zijn tong over mijn lippen. Ik deed mijn mond open. Ik had niet eens de kans om adem te halen of hij tongzoende me. Ik trok me achteruit. Hij keek me aan. Hij was niet dood. Hij lachte zo blij.
Hij zette me terug op de grond. Ik lag tegen zijn borstkas. Ik hoordezijn hart kloppen. Niet hard, maar hard genoeg voor mij. Hij kuste me opnieuw.En hij nam me steeds dichter. Hij draaide rondjes in mijn mond. Steeds meer.Hij wilde steeds dieper. Tot we geen adem meer kregen. Hij zei dat hij wegging.Een nieuw leven zoeken. Hij gaat op me wachten. Daar diep beneden in de hel. Ikmoest niet expres zelf doodgaan voor hem. Hij wil dat ik leef. Maar ik leefniet zonder hem. Hij gaf me nog een kusje op mijn voorhoofd. Cutie van me. Ikbloosde. Hij was geen monster. Maar een lieve kleine teddybeer. "Ik houvan je", zei hij. "Ik hou ook nog altijd van jou", zei ik mettranen in de ogen. Hij liet me los en liep weg.
Ok dit is een beetje een triestig deeltje maar dit heb ik dus echt gedroomt. Het deed heel veel pijn. Later zullen jullie wel weten waarom. Ik ben hem nooit vergeten. Natuurlijk niet. hij is mijn eerste vriendje. En ik heb nooit de kans gehad om happy birthday te zeggen. Hij heeft me zowat op bijna alles geblokkeerd. Zo...gefeliciteerd met je 18de en geniet van de mooie tijd. Als hij dit nog leest tenminste. Het leven gaat door. En jammergnoeg ook al mn schoolwerk... Kut. XD P.S ik heb dat getekend. XP
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
