"อ้าว!! จองกุก!!!! นายซ้อมเต้นอยู่ห้องใกล้ๆนี้เองหรอ??"
"พี่เจนนี่!!! ไม่คิดว่าจะอยู่ใกล้กันขนาดนี้นะครับ!"
มีอยู่แวบหนึ่งที่ฉันเห็นเพื่อนๆในกลุ่มของจองกุกอีกหกคนและเพื่อนๆในกลุ่มฉันอีกสามคนแอบบึนปากใส่เราทั้งสองคนด้วยความหมั่นไส้ แต่ทำอย่างกับว่าฉันจะสนใจนักแหละ จองกุกเองก็ยังดูเหมือนจะไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่าถูกบึนปากใส่อ่ะ 5555
"ไงสาวน้อยขนมจีบ ว่าแต่วงของเธอชื่อว่าอะไรอ่ะ??"
คนๆเดิมที่เอ่ยทักฉันด้วยประโยคเดิมๆ คิม นัมจุนเอ่ยถามออกมาพลางฉีกยิ้มจนตาหยี ฉันแกล้งทำเป็นไม่สนใจว่าอีกฝ่ายไม่เคยเรียกชื่อจริงๆของฉันเลย นัมจุนเอาแต่เรียกฉันว่าสาวน้อยขนมจีบจนมันจะกลายเป็นฉายาของฉันไปแล้วเงี่ยสิ ฉันจึงตอบกลับไปพร้อมกับฉายาของอีกฝ่ายที่ฉันเพิ่งคิดขึ้นได้สดๆร้อนๆ
"ชื่อว่าแบล็คพิ้งล่ะ พ่อหนุ่มแว่นดำหัก"
ฉันเห็นทุกคนหัวเราะออกมาด้วยความสะใจ ก็นะ เป็นที่เลื่องลือจะตายว่าคิม นัมจุนน่ะเป็นจอมทำลายล้าง ขนาดจะใส่แว่นดำธรรมดาๆ ยังทำหักคามือเลยคิดดู!!!
"เอาเป็นว่าพวกเราจะติดตามผลงานของพวกเธอนะ สู้ๆ"
นัมจุนตัดบทเพียงแค่นั้นด้วยความเขินอาย ฉันจึงโบกมือบ๊ายบายทุกคนอย่างเป็นกำลังใจให้จนกระทั่งนอกห้องซ้อมที่อยู่ตรงกันข้ามกัน เหลือเพียงแค่ฉันกับจองกุกที่ยืนอยู่นอกห้องเพียงสองคน มือหนาจึงเอื้อมมาบีบมือของฉันเบาๆอย่างให้กำลังใจ แล้วเราก็แยกย้ายกันไปซ้อมต่อ ในเวลาอีกสองชั่วโมงที่เหลืออยู่
Jeon Jungkook POV.
สองชั่วโมงของเวลาซ้อมผ่านไปไวเหมือนโกห ก เมื่อครบเวลาเป็นที่เรียบร้อย พี่จินจึงเดินไปกดหยุดเพลงทันทีพลางแจกจ่ายน้ำให้กับทุกคนที่ดูกระหายกันเป็นอย่างมาก ครูสอนเต้นซองดึกของพวกเรายืนกอดอกมองใบหน้าของพวกผมสลับกันก่อนจะเอ่ยปากชมในความตั้งใจอย่างไม่ขาดสาย
"จำท่าเต้นกันได้เร็วดีนี่ เหลือแค่เพิ่มความกระชับและความพร้อมกันนิดหน่อย แค่นี้ก็เพอร์เฟ็คแล้ว ดีมากๆทุกคน"
"ครับ!!!"
"เอาล่ะกลับบ้านๆ ไปพักผ่อนกัน"
พวกเราแยกย้ายกันทันที เพราะต่างคนต่างต้องแยกย้ายกันไปคนละที่ ผมยืนรออยู่หน้าห้องซ้อมหมายเลขสิบเอ็ดพลางใช้มือหนาเช็ดเหงื่อตามใบหน้าที่กำลังจะไหลเข้าตาจนแสบไปหมด ไม่เกินสองนาทีร่างบางที่ผมยืนรออยู่ก็เดินออกมาจากห้องพลางส่งผ้าขนหนูมาให้ผมเช็ดเหงื่อทั้งๆที่สภาพของตนเองก็ไม่ต่างจากผมสักเท่าไหร่
มือหนาของผมยื่นไปรับผ้าขนหนูสีอ่อนจากพี่เจนนี่ พลางซับไปตามใบหน้าด้วยความสดชื่น อ่าา ได้กลิ่นประจำตัวของพี่เจนนี่ลอยมาด้วยแหละ และในขณะที่ผมกำลังเช็ดเหงื่ออยู่นั้น สายตาของผมก็ลอบมองสำรวจพี่เจนนี่ด้วยเช่นเดียวกัน ร่างบางใส่เพียงแค่บราตัวสั้นสีดำดูกระชับกับกางเกงขายาวรัดรูปสีดำเช่นเดียวกัน เหงื่อกาฬไหลไปตามใบหน้าและซอกคอขาวยิ่งทำให้ร่างบาวตรงหน้าดูเซ็กซี่ขึ้นไปอีกเท่าตัว
ผมยื่นมือไปซับเหงื่อตามกรอบหน้าสวยให้พี่เจนนี่ก่อนจะพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม
"กลับบ้านกันครับ"
.
.
.
.
.
.
.
"ดูรักกันดีจังนะ หึๆ แล้วมึงจะต้องเจ็บปวดมากกว่ากู ที่แย่งคนที่กูรักไป"
"จะให้เริ่มแผนกันตอนไหนล่ะ ฮันบิน?"
"เร็วๆนี้แหละ เอาให้มันแสดงกันไม่ได้เลย หึ!"
ขนมจีบ purple
Start from the beginning
