Jennie Kim POV.
ฉัน โรเซ่ จีซูและลิซ่าตั้งวงกันขึ้นมาโดยมีชื่อวงว่าแบล็คพิ้งค์ ที่แสดงให้เห็นถึงความแข็งแรงและเป็นแบดเกิร์ลในส่วนของสีดำ ในขณะที่มีสีชมพู เป็นด้านที่แสดงให้เห็นถึงความอ่อนหวานแบบผู้หญิงที่ซ่อนอยู่ในนั้น มือบางของฉันกรอกใบสมัครเข้าแข่งขันอย่างตื่นเต้น จนเมื่อเขียนใบสมัครเสร็จแล้ว รุ่นพี่ประธานนักเรียนที่เป็นหัวหน้าฝ่ายกิจกรรมแผนกร้องและเต้นอย่างรุ่นพี่แทยัง จึงส่งกุญแจห้องซ้อมมาให้พร้อมกับส่งยิ้มอบอุ่นอย่างเป็นกำลังใจมาทำให้พวกฉันทั้งสี่คนถึงกับหุบยิ้มไม่ลงกันเลยทีเดียว
"สู้ๆกันนะสาวๆ พี่รอดูอยู่"
"ค่าาาาาา"
เมื่อเดินออกมา ฉันจึงพลิกดูหมายเลขห้องซ้อมบนแผ่นโพสอิทสีฟ้าที่แปะอยู่ตรงปลายกุญแจ ในขณะที่มีหัวกลมๆอีกสามหัวโผล่มาดูด้วยเช่นเดียวกัน
"ห้อง 11 งั้นหรอ??"
ลิซ่าเอ่ยออกมาก่อนจะมองซ้ายมองขวาว่าห้องซ้อมห้องที่สิบเอ็ดนี้อยู่ตรงไหนกัน
"น่าจะแถวๆห้องตีกลองมั้ง ฉันจำได้เพราะเคยเดินผ่านน่ะ"
เป็นจีซูที่เอ่ยออกมา ก่อนที่ร่างเล็กจะเดินนำเราให้เดินตามไป แต่ฉันว่าคงไม่ใช่เพียงเพราะแค่จีซูเคยเดินผ่านห้องตีกลองนี้แน่ๆ แหมมม ทำไมจะไม่รู้ล่ะว่าพ่อหนุ่มหวานใจแม่จีซูคนงามปาร์ค จินยองไงจะใครล่ะเป็นมือกลองของโรงเรียน โหะๆ ถ้าไม่ติดที่ว่ากำลังตื่นเต้นมากๆกับการซ้อมและการแข่งขันอันดุเดือดนี้ล่ะก็ ป่านนี้ฉัน ไม่สิ....รวมถึงโรเซ่และลิซ่ายัยตัวแสบ คงพากันรุมหัวแกล้งจีซูจนเขินเดินแทบไม่เป็นแน่ 55555
โชคดีที่ห้องซ้อมหมายเลขสิบเอ็ดนี่ไม่ได้อยู่คนละตึกกับที่พวกฉันกำลังเรียนอยู่ ไม่งั้นคงต้องเดินกันอีกไกลและวุ่นวายตายเลย ฉันมองดูประตูกระจกสีทึบนิ่งก่อนจะผลักมันออกไปแล้วมองดูสำรวจภายในห้องที่เป็นกระจกล้วนและถูกตกแต่งด้วยผนังสีดำและชมพูตามชื่อวงที่พวกเราได้ตั้งกันไว้ เพื่อนสาวอีกสามคนที่เตรียมจะเดินตามมาก็ดูชอบห้องซ้อมนี้เหมือนกันกับฉัน แต่อยู่ๆเสียงร้องแซวกันอย่างสนุกสนานก็ดังขึ้นมาเสียก่อน ฉันจึงรีบหันกลับไปดูเพราะความคุ้นเคย ก่อนจะยิ้มกว้างออกมาแล้วเอ่ยด้วยความดีใจ
