ภารกิจพิชิตหัวใจเจนนี่คิม
Day 2
โดยจอน จองกุก
Jennie kim POV.
หลังจากเมื่อวานที่จองกุกเป็นคนมาส่งฉันที่บ้าน ผ่านไปสักประมาณยี่สิบนาที ฉันถึงได้รับข้อความจากจองกุกว่าอีกฝ่ายนั้นถึงบ้านแล้ว และได้คุยกันต่อเล็กน้อยก่อนจะต่างคนต่างแยกย้ายกันไปนอน เพราะความง่วงเข้ามาครอบงำ แม้ว่าในใจจะอยากคุยแชทกันต่อมากก็ตาม
เช้าวันรุ่งขึ้นในเวลาหกโมงครึ่ง ฉันเดินออกมายืนอยู่หน้าบ้านของตนเองพลางยกมือขึ้นมาปิดปากไว้ในขณะที่หาวหอดๆ จะว่าไปฉันก็ยังง่วงๆอยู่เลยแฮะ ทำไมอยู่ๆถึงรู้สึกว่าขี้เกียจเดินไปโรงเรียนเหมือนทุกวันนะ ช่วงนี้สงสัยกิจกรรมงานโรงเรียนคงจะเยอะมากทำให้ร่างกายของฉันอ่อนล้าแน่ๆเลย เฮ้ออออ ขี้เกียจเดินจัง😧😧😭😭😭
ปี๊ดดด ปิ๊นนน!!!!
ฉันสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจเมื่ออยู่ๆในขณะที่ฉันกำลังฝืนสังขารณ์ร่างกายตัวเองเดินก้มหน้าก้มตาตามทางไปโรงเรียนอยู่นั้น อยู่ๆเสียงบีบแตรรถก็ดังขึ้นมา พอฉันหันไปมองก็พบกับรถบิ๊กไบค์คันใหญ่สีดำสวยคุ้นตาถูกจอดเรียบอยู่ใกล้ๆ ก่อนที่เจ้าของรถบิ๊กไบค์จะค่อยๆถอดหมวกกันน็อคออกแล้วส่งยิ้มฟันกระต่ายทักทายฉันทันที
"ไฮ! พี่เจนนี่"
"อ้าว หวัดดีจองกุก!!"
"ตื่นเช้าจังนะครับ ไหนๆเราก็ต้องไปทางเดียวกันอยู่แล้ว ให้ผมไปส่งมั๊ยครับ??"
"ได้สิ ขอบคุณนะ"
ยังไม่ทันที่จะได้คิดไตร่ตรองอะไร ฉันก็รีบตอบกลับไปทันทีเพราะความขี้เกียจที่จะเดินต่อ ขาเรียวก้าวขึ้นคร่อมเบาะสีดำที่อยู่สูงกว่าเล็กน้อย ในขณะที่มือบางของฉันก็กอดรอบเอวหนาของจองกุกและเอนหัวพิงกับไหล่กว้างอย่างง่วงนอน สายลมเย็นๆที่พัดพาความสดชื่นทำให้ในไม่ช้าฉันก็เข้าสู่ห้วงนิทราไปแล้วเป็นที่เรียบร้อย โดยที่มือทั้งสองข้างนั้นก็ยังคงกอดร่างสูงของจองกุกไว้แน่นราวกับเป็นหมอนข้างยังงัยอย่างงั้น
