สีฟ้า คือ การเริ่มต้นที่จะจริงจังกับใครสักคนหนึ่งที่เราคิดว่าใช่
Jennie Kim POV.
'พี่ไม่ต้องจีบผมหรอก ผมจะจีบพี่เอง'
'ผมจะจีบพี่เอง'
'ผมจะจีบพี่เอง'
'ผมจะจีบพี่เอง'
เสียงของจองกุกนั้นดังก้องวนอยู่ภายในหัวของฉันราวกับแผ่นเทปเก่าๆที่ฉายซ้ำๆกันไปมาฉันเม้มริมฝีปากของตนเองแน่นพลางค่อยๆใช้ไม้ตะเกียบคีบขนมจีบ(ที่จองกุกเป็นคนซื้อมาให้)เข้าปาก
จะว่าตอนนี้ฉันมีความสุขและเขินมากๆอยู่ก็ใช่ เหอะ!!! ใครเจอความดาเมจรุนแรงขนาดนี้จะไม่เขินกันล่ะ ถ้าไม่ติดที่ว่าเกรงใจ(หรอ??)ฉันก็คงจะลุกขึ้นยืนบนเก้าอี้แล้วแหกปากให้สุดเสียงไปเลย
แต่ไม่เอาหรอกแบบว่าเกรงใจ
ไม่เอานะเกรงใจ
ไม่ดีหรอกเกรงใจ!!!!
โอ๊ยยย พอเหอะ!!???
แต่ลึกๆแล้วในใจของฉันก็ยังมีความกังวลอยู่บ้างเล็กน้อย....เพราะใครจะรู้จองกุกอาจจะหลอกมาให้ความหวังฉันเล่นๆก็ได้ แต่ก็ช่างมันเถอะ ถึงจะโดนหลอกแต่เจนนี่ก็ยอมค่ะ!!
เอ้า!!!!???
"กินแค่นั้นจะอิ่มหรอครับ ให้ผมไปซื้ออะไรให้อีกมั๊ย?"
จองกุกที่ไม่รู้ว่าเดินมายืนอยู่ข้างโต๊ะของฉันตอนไหนเอ่ยถามขึ้น ฉันจึงได้แต่ส่ายหน้าไปมาทั้งๆที่ปากยังคงเคี้ยวขนมจีบอยู่
ไม่ต้องซื้ออะไรให้หรอกค่ะ ตอนนี้พี่อิ่มใจอยู่จองกุกนี่เร่งทำคะแนนน่าดู ท่าทางเอาอกเอาใจ อยากจะบอกเหลือเกินว่าแค่จองกุกยืนเฉยๆพี่ก็ให้ไปทั้งใจแล้วค่ะ
รู้ทั้งรู้ว่าเป็นผู้หญิงต้องรักนวลสงวนตัว แต่ขอเว้นคนนี้ไว้คนนึงละกัน ดีต่อใจเหลือเกิน!!!
"งั้นผมขอตัวพี่เจนนี่แปปนึงนะครับ เดี๋ยวจะเอากลับไปส่งคืนที่ห้องให้"
