Jeon Jungkook POV.
ทันทีที่ถึงโรงเรียนผมจึงจัดการนำบิ๊กไบค์ลูกรักไปจอดไว้ตรงฟุตบาตหลังโรงเรียนที่เดิมทันที พลางค่อยๆถอดหมวกกันน็อคออกแล้วเอี้ยวตัวไปมองร่างบางที่ยังคงนอนกอดร่างของผมไว้แน่นราวกับเด็กน้อย เห็นพี่เจนนี่นอนหลับอย่างมีความสุขแบบนี้แล้วผมไม่อยากจะปลุกพี่เขาให้ตื่นเลย เพราะผมเองก็อยากจะให้พี่เจนนี่กอดผมไว้แบบนี้ตลอด อยากจะให้เวลานี้เดินไปช้าๆจัง แต่นี่ก็ใกล้ถึงเวลาเรียนแล้ว ดังนั้นผมควรรีบปลุกพี่เจนนี่แล้วล่ะก่อนที่เราจะสายกันทั้งคู่
มือหนาของผมค่อยๆเอื้อมมือไปสะกิดไหล่บางของพี่เจนนี่ด้วยความอ่อนโยนราวกับกลัวว่าพี่เจนนี่เขาจะเจ็บขึ้นมาถ้าเกิดผมออกแรงมากเกินไป พี่เจนนี่ค่อยๆลืมตาขึ้นมาแล้วในขณะที่ปรือตากลมโตมองไปรอบๆด้วยความงุนงงเบลอๆ แล้วใช้มือบางขยี้ตาของตนเองแรงๆหนึ่งที แต่ผมเร็วกว่ารีบคว้าข้อมือของพี่เจนนี่ไว้พลางเอ็ดเสียงเบา
"ขยี้ตาแบบนั้นเดี๋ยวก็บวมหมดหรอกครับ"
พูดจบผมก็ใช้นิ้วปัดเส้นผมสีน้ำตาลที่ปรกใบหน้าของพี่เจนนี่ออกให้ แล้วส่งยิ้มบางๆไปให้ โดยที่ผมก็สังเกตุเห็นว่าแก้มทั้งสองข้างของพี่เจนนี่นั้นเริ่มขึ้นสีขึ้นมาอย่างน่าหมั่นเขี้ยว จนตอนนี้รามไปเป็นแดงทั้งหน้าแล้ว
อย่าว่าแต่พี่เจนนี่เขาเขินเลย เพราะขนาดผมเองก็ยังหัวใจเต้นแรงผิดปกติเลย ให้ตายเหอะ!!! ผมก็เพิ่งจะเคยเป็นครั้งแรก มันรู้สึกอย่างนี้เองสินะ??!!
ยิ่งมองร่างบางของพี่เจนนี่มากเท่าไหร่ ผมก็ยิ่งมีความรู้สึกอยากจะเป็นเจ้าของ อยากจะครอบครองทุกอย่างที่เป็นพี่เขา เพราะนับวันมันยิ่งทำให้ผมหลงไหลในตัวพี่เจนนี่มากขึ้น แต่ผมก็ยังไม่กล้าพอ....
นี่ก็วันที่สองแล้วที่ผมเริ่มจีบพี่เขาอย่างจริงจัง ผมคงต้องรีบรวบรวมความกล้าแล้วขอคบพี่เจนนี่เขาอย่างตรงๆแล้วล่ะ เพราะรู้ทั้งรู้ว่าต่างคนต่างมีใจให้กัน แต่ผมก็ยังไม่พูดมันออกมาสักที
'คำที่พี่เจนนี่เขารอให้ผมเอ่ยขอออกมา เมื่อผมกล้าพอ..'
เอาวะ...จองกุก!!!
เป็นลูกผู้ชายมันต้องแมนๆ และพูดตรงๆเว๊ยยย!!
ผมจ้องมองในขณะที่พี่เจนนี่กำลังก้าวขาลงจากรถบิ๊กไบค์คันสวยของผม มือหนาหวังจะเอื้อมไปคุยเรื่องสำคัญ (ทางใจ) กับอีกคน แต่ผมก็ได้แต่ชักมือกลับหลายครั้ง เพราะเขินอายจนเหมือนมีก้อนอะไรมาอุดปากไว้ไม่ให้พูดออกไป ทำไมผมดูป๊อดจังวะ!!! ทีเวลาเต๊าะพี่เขาหรือแอบจับมือนี่ไหลลื่นเชียว
คราวจะขอเป็นแฟนนี่แสนยาก โอ๊ยยยย อยากจะบ้าตายยย
"พี่เจนนี่!!"
พูดออกไปแล้ว!!!! แล้วจะพูดว่าอะไรต่อดีวะ???
ยิ่งพอเห็นพี่เจนนี่หันมามองใบหน้าของผมพร้อมกับทำหน้างงๆใส่อย่างน่ารัก คำพูดที่ผมเตรียมจะพูดไว้จึงหายถูกกลืนลงคอไปหมดทันที
"มีไรหรอ??"
"คือ...ตั้งใจเรียนนะครับ"
โถถถ หมดกันนนน ความกล้าและความมั่นใจที่สั่งสมมา
"คำนี้ฉันต้องเป็นคนบอกนายไม่ใช่หรอ...? ฮ่าๆ"
เออว่ะ...ผมลืมไปเสียสนิทว่าพี่เจนนี่เขาแก่กว่าผมตั้งสองปี!!! เห็นว่าชอบทำตัวเหมือนเด็กมันจึงทำให้ผมลืมความจริงข้อนี้ไปทุกที
"เอ่ออ"
ผมได้แต่ยืนปล่อยกากไปอีกครั้ง ก่อนที่พี่เจนนี่จะเดินเข้ามาใกล้ๆพร้อมกับลูบหัวของผมเบาๆแล้วพูดออกมาว่า
"ตั้งใจเรียนนะเด็กน้อย"
หัวใจของผมเต้นแรงขึ้นมาอีกครั้งอย่างไม่อาจห้ามได้ ก่อนที่สุดท้ายผมจะตัดสินใจพูดคำๆนั้นออกมา
"พี่เจนนี่ พรุ่งนี้เจอกันที่สวนดอกไม้ของโรงเรียนที่เดิมนะครับ!!!!!"
ขนมจีบ blue
Start from the beginning
