Έρωτας Στο Κλειδι Του Σολ-TYS17

Απάντηση

Μετά από την αποκάλυψη του Οδυσσέα, η Γιώτα άρπαξε τη τσάντα της και έφυγε από το διαμέρισμα τρέχοντας. Βγήκε σαν την τρελή στο δρόμο και σταμάτησε το πρώτο ταξί που βρέθηκε μπροστά της. Χωρίς να σκέφτεται έδωσε την διεύθυνση του Χάρη. Έπρεπε να πάει κοντά του. Ήθελε να ακούσει από τα χείλη του πως δεν ήταν αλήθεια όσα ο Οδυσσέας της είχε αποκαλύψει. Δεν μπορούσε να είναι ο Χάρης το τέρας που παράτησε την Λίζα κάποτε, με ένα μωρό στη κοιλιά.

Πόσες φορές τον είχε ρωτήσει για το παρελθόν του. Πόσες φορές είχε αναρωτηθεί και εκφράσει την απορία της για το πώς φερόταν στις γυναίκες.

«Ποτέ δεν έταξα τίποτα σοβαρό σε καμία. Δεν κορόιδεψα γυναίκα. Ήμουν πάντα ξεκάθαρος. Δεν ήθελα σχέσεις, δεν ήθελα τίποτα περισσότερο από ένα κρεβάτι. Μέχρι που ήρθες εσύ και όλα άλλαξαν.»

«Δεν ερωτεύτηκες ποτέ;»

«Ποτέ πριν από σένα.»

«Αλήθεια δεν έβγαινες με καμία;»

«Όχι Γιώτα, ποτέ δεν έκανα σχέση και όποια κοπέλα ερχόταν μαζί μου ήξερε πως ήταν απλά για να μοιραστεί το κρεβάτι μου και τίποτα παραπάνω.»

Κι ύστερα θυμήθηκε την επιμονή του να παίρνουν πάντα προφυλάξεις.

«Δεν θέλω παιδιά.»

«Δεν έτυχε ποτέ να αφήσεις κάποια κοπέλα έγκυο;»

«Ποτέ δεν κοιμήθηκα χωρίς προφύλαξη με καμία. Δεν είμαι έτοιμος να γίνω πατέρας Γιώτα, γι' αυτό προτιμώ να προσέχω.»

Πίεσε το κεφάλι με τα χέρια της. Δεν μπορεί ο δικός της Χάρης να είχε φερθεί τόσο άκαρδα στην Λίζα. Δεν μπορεί να την είχε μπλέξει και μετά να την παράτησε. Όχι ο Χάρης που είχε γνωρίσει εκείνη. Όμως ήξερε πολύ καλά πως ο Χάρης άλλαξε μαζί της. Πριν από εκείνη ήταν διαφορετικός. Άραγε ήταν ικανός να έχει βλάψει ένα αθώο κορίτσι όπως είχε περιγράψει ο Οδυσσέας τη Λίζα; Όλα μέσα της ούρλιαζαν πως δεν υπήρχε περίπτωση. Όχι, αποκλείεται να έχει δίκιο ο Οδυσσέας. Ψέματα έλεγε για να την κρατήσει μακριά του.

Το ταξί σταμάτησε έξω από το διαμέρισμα του Χάρη. Το σπίτι που κάποτε ήταν και δικό της. Πλήρωσε και κατέβηκε από το αυτοκίνητο. Το είδε να χάνεται μόλις η πόρτα έκλεισε και στάθηκε για λίγο κοιτάζοντας την πολυκατοικία μπροστά της. Πόσα όνειρα είχε φιλοξενήσει εκείνο το ισόγειο διαμέρισμα... Πόσο ευτυχισμένη είχε υπάρξει κατά την παραμονή της σε αυτό και πόσο δυστυχισμένη συνάμα. Ονειρεύτηκε και είδε ένα προς ένα τα όνειρα της να γκρεμίζονται. Γέλασε και άκουσε το γέλιο να σβήνει σιγά-σιγά με το πέρασμα του χρόνου. Ξανάνιωσε μέσα στους τοίχους αυτούς πριν τους αισθανθεί να την πλακώνουν σκοτώνοντας την αργά μα σταθερά, πριν τολμήσει να φύγει...