Psycho's { ONGOING }

13 'Ik ben sneller dan Kanye West die een tweet en delete'

IK HAD DEZE WEEK FACKING VEEL TOETSEN EN MOEST MAANDAG NAAR EEN BEGRAFENIS

RIP

~~

Ik stop nog een paar truien in de la. Ik schuif de la zachtjes dicht en ga op het bed zitten.

Twee weken.

We zijn hier al twee weken en in die weken is er helemaal niets gebeurd.

Niets.

Aan de ene kant vind ik het fijn, want de laatste weken zijn we de heletijd van plek naar plek gegaan en moesten we ons verschuilen, maar in hier- hier kent niemand ons. We kunnen gewoon rustig op straat lopen. Natuurlijk hebben een paar mensen ons herkent, maar dat hebben we afgehandeld en die zien we nooit meer terug, nooit.

Aan de andere kant vind ik het ook jammer. We rende weg omdat we ten eerste, hoe leg ik het uit? Ons niet thuis voelde in onze omgeving? En ten tweede, genoeg hadden van alles en avontuur wouden. Tevergeefs, we zitten nu verschuilt in een huis met een enge man in een verlaten dorp.

"He, zullen we straks naar het strand gaan?"vraagt Ana die uit de badkamer loopt. Ik plof naar achteren op het donzen bed en knik. Ze haalt haar handdoek uit haar natte haren en schudt het uit het raam die open staat.

"Denk je dat we weer weggaan?"vraag ik. Ze kijkt op met een vragende blik. "Dat we weer op pad gaan. Naar wat we zochten?"

"We zoeken naar niets, Venus."zegt ze en gaat naast me zitten en knoopt haar handdoek dichter tegen haar lichaam aan. Mijn ogen vallen op rechte lijnen op haar arm. Ze merkt het en probeert het achter haar lichaam te verbergen. Ik ga rechtop zitten en pak haar arm. "Venus, het is niets-" "nee het is iets" onderbreek ik haar.

"Zijn ze vers?"vraag ik met doordringende ogen.

Ze knikt nee. "Ze zijn van een paar maanden terug voordat we weggingen."zegt ze.

"Waarom?"fluister ik.

"Om dezelfde reden. Jullie voelden je ook zo en ik- ik tekende het gewoon"tranen glijden uit haar blauwe ogen. Ik kijk haar zuchtend aan.

"Beloof me dat je dit nooit meer zal gaan doen"zeg ik haar. Ze knikt en veegt een paar tranen weg. "Om eerlijk te zijn. We moeten allemaal gaan praten hierover. We zijn weggegaan met dezelfde reden, maar is het niet makkelijker om hierover te praten, uitgebreid?" Ze knikt.

"Ik had ook als zo'n idee. En Peter ook"zegt ze. Het laatste wat zachter.

"Peter he"grijns ik.

"Oh mijn god, nee!"ze gooit een kussen naar me.

* * *

"Jackson, stop!"lach ik. Hij gaat van me af en ligt naast me. Hij steekt me nog een keer in mijn buik waarna mijn reactie heel spastisch is. Ik ben gewoon eenmaal zo.

"Dankje"Hijg ik. Ik ga rechtop zitten en mijn ogen komen in contact met die van Mitch. Die grijnst.

"Nee, het is niet wat het lijkt-" "nee, nee, jullie hoeven het niet uit te leggen hoor. Ik snap het"onderbreekt hij me. Ik neem een opluchtende zucht. Hij draait zich om en loopt uit de kamer.

"Maar het is jullie probleem als er een baby komt"

Ik draai me snel om en gooi zo hard en ver mogelijk een kussen naar hem. Jammer genoeg raakte ik hem niet, omdat hij snel weg sprintte.

"Wij gaan nooit een baby maken"zegt Jackson.

"Nooit"herhaal ik.

"Ik moet hem spreken, dit is niet wat het lijkt. We zijn gewoon vriendin geworden, goede vriendin. Dat kan toch gewoon."zegt Jackson. Oke, Ouch.

"Ja, meisjes en jongens kunnen in deze tijd toch gewoon vrienden zijn?"zeg ik nerveus.

"Ja"zegt hij. Hij staat op van de bank en loopt richting de trap.

"Jackson"zeg ik. Hij draait zich op. Ik denk weer aan de woorden die ik tegen Ana heb gezegd. "Kan je de andere naar beneden roepen. Ik wil jullie spreken, allemaal"zeg ik.

"Kan dat een andere keer? Peter en August zijn de stad in"zegt hij en krabt aan de achterkant van zijn nek. Jongen stop! Zijn aders en spieren springen uit zijn armen. Ik slik en knik nerveus. "Top" hij rent de trap op. Ik haal een diepe adem en adem het daarna weer uit. Ik draai me weer op met mijn rug tegen de trap en zak weer onder.

Voel ik wat voor Jackson? Ik bedoel, de laatste weken deed hij wel heel aardig tegen me dan op school een maand terug. WoW, een maand al! Maar daar gaat het even niet om nu. Oke, wat is er leuk aan Jackson eigenlijk? Ja, hij is helemaal niet leuk, behalve dat hij dan gespierd is met een sixpack, wel echt 1,90 is ofzo, mooi lichtbruin haar, diep donker bruine ogen net als pure chocola, een mooie, zware stem heeft en- Oke Venus! Wakker worden! Kan je je dat niet herinneren dan? Hij was een hartenbreker, was. Oke! Nu is het genoeg, Venus. Denk aan alle crushes die je had. Ryan, Tom, Yoshua en- en August. Oja! Ik vond August echt lekker toen ik 14 was. Toen begon hij gespierder te worden. En toen verloor ik mijn oog op hem. Raar?

* * *

"He he, bitch. Je kan met niet vangen. Ik ben sneller dan Kanye west die tweet en delete" Schreeuwt Ana als ze langs het strand rent op haar blote voeten. Ah, wat is ze toch een geweldig kind toch? Soms vraag ik me af of ze wel een emo is. Ze zegt van wel en ze ziet eruit als een emo, maar van binnen is ze gewoon een glitter eenhoorn.

"Houd op"lachend rol ik mijn ogen en probeer ik haar in te halen. "Ik zweer het als ik je niet in kan halen schiet Ik je neer"schreeuw ik naar haar. Ze draait zich om en steekt haar tong naar me uit.

"Jullie zijn best..., raar"zegt Ian, de man met de lange baard die ons redde.

"Zo zou ik het niet zeggen. Zeg maar meer- Uh- dat onze realiteit anders is dan die van jullie. Niet alleen omdat we jong zijn en jullie bijna doodgaan of dat het aan deze generatie ligt die zo fucked up is. Het ligt gewoon aan ons. God heeft ons gekozen" preek ik. Hij kijkt verbaasd.

"Zo te zijn lijkt het alsof jullie het heel leuk en makkelijk vinden?"zegt hij. Hij doet zijn handen in zijn broekzakken en haalt zijn hoofd naar beneden.

"Meneer. Ian. Ik zweer je, zo is het helemaal niet. We doen alleen zo omdat we niet helemaal honderd zijn en alles positief willen zien. Zoals sommige van ons zeggen 'alles is van papier en wij kleuren alles gewoon lekker in met felle kleuren'

(A/n: dit wordt een officiële quote uit het boek 'Psycho's')

"Wauw, dat is best diep"zegt hij. Hij kijkt op en neemt diep adem.

"Eigenlijk meneer, is dat niet erg diep"zegt Ana die nu al naast ons loopt. "Het is een niet diepe quote" hij kijkt haar verwarrend aan.

"Soms vraag ik me echt af of je emo bent Ana?"zeg ik. Ze giechelt.

"Kind, zoals je net zei 'alles is van papier en wij kleuren het in met felle kleurtjes' ik probeer gewoon positief te zijn.

"Goed punt"ik knijp m'n ogen een beetje dicht.

"Ik heb eigenlijk geen spijt dat ik jullie soort van heb opgenomen, jullie zijn hilarisch"lacht Ian.

"Bruh, dat was niet eens grappig. Ik zei het toch Venus. Oude mensen hebben geen gevoel voor humor. Ben u eigenlijk wel gevaarlijk? We hebben al een paar mensen-"

"Ja- dat was genoeg Ana, dankjewel"zeg ik.

***
IK BEN ZO MOE

Gelukkig is het vakantie in een paar dagen... voor maar een week RIP

**VERGEET NIET TE STEMMEN EN TE REAGEREN**

Woorden: 1289