Psycho's { ONGOING }

10 'Ben je ongesteld?'

OMG Ik deed een dab voor een kaars en hij ging dus uit, whaaa
-
Ik heb al 3 weken niet ge-update super sorry daarvoor en ook omdat dit een super korte hoofdstuk wordt.

{ Ana }

"Ik voel me niet zo goed, kan je me voorhoofd even voelen? Ik denk dat ik koorts heb"vraagt Peter.

Ik kijkt zijn kant op en loopt naar hem toe. Ik haal mijn pistool op en leg het plat tegen zijn voorhoofd aan.

"Hmm, het voelt aan alsof je je aanstelt"zegt ik. Ik leg het pistool tegen zijn hoofd aan dat het uiteinde tegen zijn hoofd drukt. Hij neemt een slikt hevig met angst in zijn ogen.

"Jongens, kom we hebben een container kunnen openmaken!"roept Sarah verderop. We gaan op onze beide benen staan en lopen op het geschreeuw af. We zien Sarah, Mitch en Venus op een donkergroene container. Jackson staat voor de container met een breekijzer in zijn hand. Waar heeft hij dat ding gevonden? Hij gooit de breekijzer op de grond en loopt de container in. Venus, Mitch en Sarah spring de container in. Ik kijk naar Peter en ren de container in.

Teddyberen, overal, in de container, teddyberen. Het zijn gewoon FACKING teddyberen! Ik ren, spring in de lucht en land op de zachte teddyberen- auw. Ik sta snel weer op en pak een teddybear.

"Holy shit!"zegt Sarah. Ze haalt een zakje uit een teddybear. "Wiet, wiet!"juicht ze. Ik kijk naar de teddyberen. Ik pak er zelf een en ruk het hoofd eraf. Allemaal zakjes wiet!

"Dit is geweldig! We hebben kleren, eten, wiet, misschien kunnen we hier slapen"zegt Venus. Ze opent haar armen en valt naar achteren op de teddyberen. Jackson hobbelt naar haar toe in de berg teddyberen en gaat op haar liggen.

--

"Jaaaaaa!!" Ik neem nog een hap van m'n broodje nutella en steek daarna mijn laatste vuurwerk af. Dus, we hebben nog een container opengebroken en daar zat vuurwerk in! Als we zo door gaan dan.., ja ik weet niet wat dan. Dan hebben we het gewoon heel goed!

Ik spring voorzichtig van de container af en loop naar de open container waar de andere liggen. Ik laat me vallen op de talloze teddyberen en doe mijn ogen dicht.

Ik vraag me af of mijn ouders dit moment aan me denken? Ik weet dat mijn ouders zielsveel van me houden, maar me niet perfect vinden. Ze vinden dat ik emo ben! Tssk, tssk, Oke beetje true. Zullen ze bezorgt zijn? Huilen? Juichen?

Was dit niet een beetje impulsief van ons? Op school haatten we elkaar en nu..., ook soort van. Maar we hebben wel een band die niemand begrijpt. Wij zelf ook niet.

Ik vraag me nu allemaal dingen af. Zoeken mensen ons? Wat denken de kinderen op school hiervan? Waarom moet het per se Jackson zijn of Peter? Is dit niet gevaarlijk?

We hebben een man doodgeslagen, gestolen, ingebroken, een huis verbrand, gaan we nu de gevangenis in?

Waarom hebben we dit gedaan? Waren we in de stemming? Wat denken de andere eigenlijk nu? Zijn ze blij? Bang? Wat gaat er gebeuren?

"Jongens?" Mompel ik. Ik krijg een 'wat?' Terug. "Vinden jullie het niet een beetje impulsief wat we hebben gedaan? We haatten elkaar eerst en nu rennen we weg en doe we rare dingen" zeg ik. Het is stil. Zo stil dat je zelfs een spelt kunt horen vallen.

"Misschien een beetje, maar we kunnen niet terug. Natuurlijk zijn we bang, want dit is nog nooit gebeurt, maar dit wouden we toch?"zegt August.

Ik schud mijn hoofd. "Ja, tuurlijk. Maar konden we niet beter een geheime club oprichten ofzo? Dit is wel erg groot"

"Wat wil je nou? Volgens mij was jij degene die dit verzon"zegt Jackson boos.  "Ben je ongesteld?"

--

Dagen zijn verstreken en ik ben me beter gaan voelen. Jackson. Had. Gelijk. Moedernatuur had de macht over me. Ik weet niet wat ik dacht of zei.

De laatste dagen zijn we in de container gebeleven. We wisten niet waar we naartoe zouden gaan. We hadden geen strategie. Het was soms wel eng als het overdag was omdat we dan ons schuil moest houden. Het is erg druk als het dag is. We hadden gelukkig genoeg voedsel voor deze dagen. Maar dat is nu al op.

"Weet je zeker dat niemand er is?"vraagt Sarah. Peter drukt zijn oor harder tegen het luik.

"Ik hoor niets"zegt hij.

"Oke doe de deur open"zegt Venus. Peter trekt voorzichtig aan de hendel en het luik gaat langzaam open. Het licht van de zon straalt naar binnen in onze ogen. We houden onze handen voor onze ogen en stappen voorzichtig uit de container.

"Wat gaan we eigenlijk met het wiet doen? We kunnen dat niet zo achterlaten. We kunnen er zelf gebruik van maken en verkopen"zeg ik.

"Doe het in de tassen waar het voedsel in zat, maar haal het wel uit de beren dan is er meer ruimte"commandeert Venus.

"Wat dan?"vraagt Peter.

"Dan pakken we die mooie boot daar"zegt Jackson en wijst naar een parel witte jacht.

--

"HIJ KON NIET ZWEMMEN EN JE GOOIT HEM IN HET WATER? HIJ KAN DOOD ZIJN!"schreeuwt Peter.

"Wat maakt het uit? Hij schreeuwde zo hard dat mensen hem in Japan al hoorde. Hij zal wel Oke zijn"zegt Jackson.

"Misschien is hij verdronken!" Peter veegt het zweet van zijn voorhoofd af en zwaait met zijn armen als een vogel voor het zweet aan zijn oksels.

"Gast, hij is Oke. Denk ik. En hij had een geweer bij zich"zeg ik. Peter loopt naar me toe en houd mijn wangen vast met zijn handen.

"Wij hebben toch ook pistolen? Die gast was zo'n gast die op boten let van andere gasten"legt peter uit. "Het is toch logisch dat hij een pistool heeft.

"Nee, dat is niet logisch, gast"lacht Mitch. Peter loopt schreeuwend het hutje in.

"Hij is dood he?"vraag ik aan Jackson. Hij haalt zijn schouders op.

"We hebben deze mooie boot. Dat is wat telt"zegt hij.

**VERGEET NIET TE STEMMEN EN TE REAGEREN**

Woorden: 1022