ontvoerd (✔)

H 7.

Ze lopen eerst langs alle jongens. De meeste mogen mee gaan trainen maar een stuk of 5 niet. Die vijf zijn best slap ook al zeg ik het zelf. Dan lopen ze langs de meiden. 19 meisjes blijven over. Ik mag er nog een kiezen en ik weet al wie. Ik loop naar Cody toe, "Ik wil dat Alexa ook blijft". Hij knikt en roept haar terug. Ik bedank hem weer en blijf bij Alexa staan. Mathijs komt naar me toe gelopen en pakt me bij mijn arm vast. "Heb je iets met hem afgesproken?". "Broertje van me doe rustig. Wat is er aan de hand?". "Kunnen we praten!".

Alle kinderen nemen afscheid van elkaar. Diegene die moeten training gaan met hun leiders naar een zaal toe. De andere kinderen blijven over en moeten in de eetzaal wachten. De meiden van mijn groepje zijn ook vast naar de zaal gegaan met Luke.

Ik loop met Mathijs en Cody mee naar de gang. "Wat hebben jullie met elkaar afgesproken?". Ik kijk onschuldig naar de grond en laat Cody het woord voeren. "Ze mocht 6 vriendinnen uitkiezen die hier mochten blijven. Dus wordt niet boos want dat heb ik voor jou gedaan". We kijken Cody allebei raar aan. "Ik zie meteen dat er een klik tussen jullie zit, dus ik heb dit gedaan zodat ze nooit boos op jou kon worden". "Dus ze hoeft er niks terug voor te doen?". "Nee natuurlijk niet". Ik kijk Mathijs vragend aan maar kijk al snel weer naar Cody die steeds dichterbij komt. "Uhm mag ik ook gaan trainen nu?". "Ja volg me maar Rachel". Ik loop Mathijs achterna de zaal in.

We lopen naar ons groepje toe. "Jullie krijgen zo een armband die je niet af kan doen en in die armband zit een zendertje zodat wij je altijd kunnen volgen". Shit! Nu kunnen we nooit meer ontsnappen. We hadden het de eerste nacht al gewoon moeten proberen.

"Jullie hierheen nu!". Mathijs en Luke lopen erheen en het groepje volgt ze. We staan bij een tafel met een mand waar armbanden inzitten. Ze zijn allemaal van zilver. Het enige lichtpunt is dat ze niet al te lelijk zijn. "Volgende!". Alle meiden kijken elkaar aan. Ik loop naar voren en steek mee hand naar voren. De armband wordt omgedaan. Ik kijk naar de meiden en knik. Liza gaat als eerste na mij. En daarna volgen de rest. Mathijs en Luke bespreken iets met elkaar dat onhoorbaar is. "Rachel". Ik draai me om en kijk naar de over enthousiaste Juultje. "Wat?". Ze wijst naar iets in de zaal. Ik draai me weer half om en zie dan een paar loopbanden staan. Daar zijn ik Liza en Juultje dol op. Zonder iets te vragen lopen we er met zijn drieën heen. De rest van ons groepje volgt ons en doen mee.

Mathijs en Luke komen naar ons toe gelopen. "Hadden we gezegd dat jullie dit mochten gaan doen!" zegt Mathijs op een te serieuze toon. De meiden stoppen. Maar ik ga door. "Nope dat heb je niet gezegd". Luke begint te lachen maar probeert het in te houden. "Kom er van af Emily!". Ik doe me handen omhoog en stap van de loopband af. "We beginnen met gevecht training". We lopen naar de matten toe en maken groepjes. Ik wil met Liza gaan maar Mathijs haalt me weg zodat wij met elkaar moeten. Luke laat een paar voorbeelden zien die wij na moeten doen. Mathijs haalt me een paar keer onderuit. Na de tiende keer vallen blijf ik op de mat zitten. Mathijs komt naast me zitten. "Mathijs? Misschien een rare vraag, maar heb je hier misschien een schrift en een pen liggen?". Hij kijkt me vragend aan, "ik kan wel iets regelen voor je". Ik knik en bedank hem en ga dan weer staan. "Iedereen mag stoppen met trainen en naar hun kamer gaan".

Me vriendinnen lopen vast naar boven. Ik blijf bij de trap staan en kijk naar alle mensen die naar beneden lopen. En dan valt het me op dat er geen een jongen langs is komen lopen. Ik loop weer terug naar de zaal maar daar is ook niemand meer. "Luke wacht!". Hij draait zich om. "Emily als je Mathijs zoekt, hij is al in de kamer" zegt hij lachend. "Waar zijn alle jongens?". Hij begint weer te lachen, "is Mathijs niet goed genoeg voor je". "Luke ik ben serieus!". "Emily luister goed naar wat ik zeg, je hebt geluk dat Cody je mag anders was je allang weg of gewond. Dus doe nou gewoon wat iedereen doet en wees niet nieuwsgierig naar dingen wat jou niet aangaat". Ik loop zonder iets te zeggen naar boven en open boos de deur.

Lexa zit te huilen. En ik zie dat Liza en Juultje ook traanogen hebben. Ik ga snel langs ze zitten en vraag wat er aan de hand is. "Ik wil hier weg". "Waarom is dit ons overkomen". "Ik wil hier niet langer blijven". Snikte en jammerde ze alle drie. Net als ik iets wil zeggen wordt er op de deur geklopt. Ik open de deur en zie dan dat Mathijs het is. Met een grote glimlach overhandigt hij een schrift en een pen. Ik pak het dankbaar aan, en bedank hem ook. Hij kijkt naar binnen en kijkt me dan bezorgt aan. Ik leg het schrift en de pen op het kastje neer en loop dan naar buiten.

"Ze willen weg. Terug naar hun eigen familie". "Je weet dat dat niet meer kan he". Ik kijk naar de grond. "Dat maakt niet uit. Ik ga het toch proberen". "Nee dat ga je niet doen. Dat wordt je dood". Ik kijk hem weer recht in zijn ogen aan. "Je kent me niet eens. Wat kan jou het schelen als ik dood ben of niet". "Ik..... Ik... ik geef om mensen". "Goeie smoes en nu de waarheid". "Ik..... vind je misschien leuk". En op dat moment komt Luke naar de gang gelopen. Hij kijkt ons lachend aan terwijl ik schamend naar de grond kijk.

1033 woorden dat is een langere hoofdstuk dan normaal!!! Zou het van Rachel en Mathijs uitlopen tot liefde of tot haat? En zou liefde op zo'n moment wel verstandig zijn? XXX-Kelly