I LOVE YOU STILL

C13

CHAPTER 13

HINDI makapaniwala si JV sa nababasa. His name was written on it and also Dawn’s. He is holding their marraige certificcate. And it is an authenticated copy from National Statistics Office.

Hindi niya alam kung paanong nagawa ito ng dalaga. And they were married three months, pagkatapos nitong umalis na walang paalam. And the date is today! Ibig sabihin ay ika-sixth year anniversary nila ngayong araw.

Imbes na magalit ay nakaramdam ng hindi masukat na galak ang buong sestima ng binata. Gusto niyang tumalon at magpagulong-gulong sa tuwa. He did not had an idea why and how Dawn did this, but one thing is for sure, he is extremely happy about it. He is smiling like an idiot.

Naalala niya ang singsing na binili niya noong nakaraang taon. It was both engagement and wedding ring. Nadaanan niya lang na naka-display sa isang jewelry shop at hindi siya nagdalawang isip na bilhin ang mga iyon. Nang makita niya kasi ay iisang salita o pangalan lang ang naiisip niya, it was DAWN. Pinatago niya iyon sa kaniyang ina.

Agad siyang lumabas ng silid para hanapin sana ang kaniyang ina pero nakasalubong niya ito kasama ang kanilang family doctor. Same doctor na nag-check up noon kay Dawn nang malaman nilang buntis ito. And thinking of it, ay mas sumaya siya. He had this feeling kasi na buntis uli ito.

“Where are you going, JV?” takang tanong ng ina.

“Ahm. Mom, can I talk to you?” aniya.

“Ako na po ang bahala kay Dok, Mom. Mukhang mahalaga ang sasabihin ni JV,” saad ni Haidie pero naroon pa rin ang talim ng titig nito sa kaniya. And he knows why.

“Thank you,” aniya sa asawa ni Eleyas pero irap lang ang sagot nito.

Nang makaalis na sina Haidie at doktor ay bumaling siya sa ina.

“Mom, do you remember the rings na ipinatago ko sa iyo?” aniya.

“Yeah, why?”

“Mom, I need them,” nakangiting aniya.

“Okay. Care to tell me? The way I see it she forgives you, pero hindi pa kayo okay. She is still hesitant. So why propose so early?” taas-kilay na aniya ng ina.

“Mom, we are already married,” malapad na ngiting turan sa ina.

Napanganga ang ginang sa narinig mula sa kaniya.

“And today is our sixth year anniversary. I want to make it official. Kahit na hindi pa kami okay atleast she will wear the ring,” he said still smiling.

“Bata ka, anong pinagsasabi mo?” Nakakunot ang noo na binatukan siya ng ginang.

“Eh, Mom, I am telling the truth. Hindi ka ba nagtataka na gamit ni AV ang apelyedo natin nang hindi ako nakapirma sa affidavit of acknowledgement?” aniya.

“At bakit ngayon mo lang sinabi iyan?”

“Mom, believe me ngayon ko lang nalaman. Here,” sabay abot sa ina ang papel.

“Ang laki ng galit sa ’yo ni Dawn, ‘Nak. Nanigurado talaga siyang hindi ka makakapag-asawa ng iba. Good thing you remain loyal to her all this years,” natatawang aniya ng ginang. “And that is why I love her more than you, Son. She molded you into a better man all this years, na nawala siya. Look at you now. You become successful. And that sadness and regret that I always see in your eyes for the past six years, ay napalitan ng saya.”

“Yes mom. And this time I will make sure na mabubuo na kami,” nakangiting aniya.

“Okay, then we will have a proposal party tonight. Just leave everything to me. Bantayan mo na lang ang mag-ina mo. We will start at seven in the evening,” aniya ng ginang na bakas ang excitement sa boses.

“Mom, just make it a family dinner, and maybe ang mga kaibigan ni Dawn. Just ask Haidie to call their friends. Gusto kong narito ang kaniyang mga kaibigan at pamilya, Mom. To show them that I am serious,” aniya sa ina.

Tumango naman ito bilang pagsang-ayon, “Son, just do it right this time. Hindi ako nagbibiro nang sinabi kong itatakwil kita kapag ginawa mo uli.”

“Yes, Mom. I never will, again. I don't want to live in vain again,” diterminandong sagot niya sa ina.

Tapik sa balikat ang sagot ng ginang sa kaniya. Iniwan siya na nito. Akmang tatalikod na siya nang huminto ang ginang at nilingon siya.

“Son, mamaya na ang mga singsing,” anito.

“Okay, Mom. Thanks,” nakangiting sagot niya rito. Pumihit siya pabalik sa kaniyang silid.

Naabutan niyang palabas na ang doktor. “Doc, how was she?”

“She was fine. Just let her rest masyado lang siyang na-stress,” sagot nito. “I need to go. She is pale so I gave her iron supplements. And on Monday, please, drop by my clinic. Nagbigay rin ako sa kaniya ng laboratory request for CBC. Sa lunes na lang bago kayo pumunta ng clinic ko,” dagdag pa ng doktor.

“Okay, Dok. Salamat.” Hindi niya maitago ang pagkadismaya sa boses. Napabuntonghininga siya. Hindi kasi iyon ang nais niyang marinig mula sa doktor.

Marahang na tapik sa balikat ang sagot sa kaniya ng doktor bago ito tuluyang umalis.

Agad siyang pumasok sa loob. Naratnan niyang gising na si Dawn mukhang seryoso ang pinag-uusapan nito at ni Haidie.

Tumikhim siya para ipaalam ang kaniyang presensiya. Agad namang natahimik ang mga ito.

“Ikaw na ang bahala sa kaniya,” seryosong bilin ni Haidie sa kaniya at tumayo na ito mula sa tabi ni Dawn na nakasandal sa headboard ng kama.

“Salamat,” aniya sa hipag.

“Tssk! Pasalamat ka at baliw iyang kaibigan ko, kundi kanina ka pa tulog!”

Napakamot na lang siya ng ulo sa sinabi nito. Alam niyang kaya siyang itumba ng hipag dahil dating alagad ng batas ito katulad ng kapatid na si Eleyas.

Nasa pinto na si Haidie nang muli itong lumingon sa kanila.

“And by the way, please stay for tonight. Raratratin pa namin iyang babaetang iyan,” anito kay JV.

“Pero, Best---” Tututol pa sana si Dawn pero pinutol lang ni Haidie sang sasabihin nito.

“Just choose, Ungas ka! Susugurin ka namin sa bahay mo o papapuntahin ko rito ang mga ungas mamayang gabi? Pili ka sa dalawa,”seryosong anito.

“Tssk! Pinapili mo pa ako. Eh, kahit alin sa dalawa, malamang paglabas mo ng silid na ito iisa-isahin mo ang mga iyon. At wala pang limang minuto susugod na mga iyon dito,” pasukong sagot ni Dawn sa kaibigan.

“Lab you, Best. Todo-todo!” malapad ang ngising sagot ni Haidie sa sinabi ng dalaga.

“Tssk! Lumabas ka na nga!” anito sa kaibigan.

Pagkalabas ni Haidie ay agad na lumapit si JV kay Dawn.

“Are you okay?”

“I am fine,” matabang na sagot nito.

“OKAY, take a rest. Iyan ang bilin ni Dok,” masuyong sambit ni JV kay Dawn.

Nagising kanina si Dawn na matamang tinitingnan ni Haidie. Hinuhuli siya nito sa mga mata habang sinusuri ng doktor. Kinausap niya ang doktor na huwag sabihin sa binata ang kaniyang kalagayan.

Pagkalabas ng doktor ay masinsinan silang nag-usap ng kaibigan kaya hindi nila namalayan ang pagpasok ni JV. Pero sa palagay niya ay wala itong narinig.

“Okay,” sagot na lang niya sa binata. Muli siyang nahiga at humarap kay AV na mahimbing pa ring natutulog.

Naramdaman niya ang paglundo ng binata sa kaniyang tabi. Pinaunan siya nito sa braso at hinalikan ng magaan sa ulo.

“I love you, Baby,” he said.

Napaharap siya rito.

“Tell me, JV. Handa ka na ba talagang harapin ang responsibilidad at maging ama kay AV?” seryosong tanong niya dito.

Mataman siyang tinitigan sa mata ng binata. “No, Baby.”

Para siyang binaril sa puso sa sagot nito. Her tears starts to pour.

“Shh, don't cry. Let me finish first,” at marahang pinunasan ang kaniyang mga luha, “I am not just ready to take responsibilities to AV, BUT I am ready to commit myself fully to you and AV until I die.”

Lalo siyang napaiyak sa narinig. Iyak ng kaligayahan this time. Niyakap niya ito nang mahigpit.

“Now, Baby, wala ka bang sasabihin sa akin? I just learned something. But I think I need to hear it straight from you,” masuyong saad ng binata habang marahang pinapahid ang mga luha sa kaniyang mata. Nakikita niya sa mata nito ang pagmamahal at saya.

Naguguluhan siya sa sinabi nito at hindi sinasadyang nahagip ng kaniyang paningin ang brown envelope na nakapatong sa kaniyang bag.

“You already knew,” mahinang saad niya. Nakaramdam siya ng kaba na baka magalit ang binata sa kaniya. “I am sorry.”

“Nah, Baby. Hindi iyan ang nais kong marinig,” sambit nito.

Napatitig siya dito. “Okay. We are already married six years ago today. It is legal and valid,” saad niya habang nakatitig sa mga mata nito.

He smiled more widely sa pag-amin niya. Walang bakas ng galit o kahit anong negatibong emosyon sa mukha nito. She sigh and reach his face.

“B-baby,” utal na saad niya. Naiilang siyang tawagin itong baby.

“Yeah?” anito na nakangiti pa rin.

“I-i am,” she paused and take a deep breathe. “PREGNANT,” mahina pa sa bulong na sabi niya sa binata. Pero alam niyang narinig nito basi sa reaksyon nito. Nanlalaki ang mga mata nito na nakaawang ang bibig. His eyes are shining because of joy.

“Really?” He smiling sweetly.

“Yeah,” aniya.

“I am not hallucinating? Nor dreaming right?” muling saad nito na halata na sa boses ang excitement.

“No, you are not,” nakangiting sagot niya.

Nakakahawa kasi ang kasiyahan nito. Akala niya ay magagalit ito sa sinabi niya pero kabaliktaran ang nakikita niya. Nagulat siya nang niyakap siya nito nang mahigpit.

“T-teka. H-hindi ako m-makahinga,” hinaing niya. Agad naman itong humiwalay sa kaniya.

“I am sorry, Baby. I am just too happy. I love you,” anito saka siya masuyong hinalikan sa noo.

Bumaba ang ulo nito sa kaniyang tyan. Bahagya nang nakaumbok iyon dahil magtatatlong buwan na. He lightly planted a kiss on her abdomen.

“Hello little one. I am your Dad. I love you three.” Idinikit pa nito ng tainga sa kaniyang tiyan.

And for Dawn she is witnessing the most romantic scene of all. The man of her life leaning on her belly where their second child lies right now. She will surely treasure this moment.

“This is real indeed! Yeah!” anito kapagkuwan.

Tumayo ito at sumayaw ng budots, na ikinagulat niya. Nakatawa pa ito na parang baliw. He even made some hand getures which make her laugh loud.  Dahilan para mabulahaw ang tulog ni AV.

“Mommy, why is Daddy dancing like a crazy clown?” kunot ang noong tanong ni AV. Marahil ay nakita nito ang ginagawa ng ama pagkamulat ng mata nito kaya imbes na umiyak ay sumimangot na lang ito.

“He is just happy, Baby,” nakangiting sagot niya at bumangon muli.

“Why?” takang tanong ng anak na narinig ni JV kaya siya na ang sumagot sa tanong nito.

“Baby, daddy is happy because you are going to be a big brother na,” nakangiti pa ring sagot sa anak.

“Really?” masayang aniya ni AV.

“Yup!” Sabay na sagot nilang dalawa.

“Yes! May kalaro na ako!” bulalas nito. Lumapit ito sa ina. “I love you, Mommy,” sabay halik sa pisngi ni Dawn. Bumaba ang maliit nitong mukha sa kaniyang tiyan. “Kuya loves you, Baby,” sabay halik sa kaniyang tiyan. Tumayo ang bata sa kama at inilahad ang kamay sa ama. Agad naman itong kinarga ni JV. “I love you, Daddy,” sabay halik din sa pisngi ng ama.

“I LOVE YOU THREE,” sagot nito sabay pupog ng halik si AV na ikinahagikhik ng bata.

Mayamaya lang ay nagpalapag ito sa ama at nagpaalam na lalabas ng silid. They let him, dahil naiintindihan niyang kailangan nilang mag-usap ng masinsinan.

Lumapit ito sa kaniya. And hug her.

“Hindi ba ito nauumay? Baka mamaya magkalangam na rito,” aniya sa isip.

“Asus, kinikilig ka naman!” asik ng isang bahagi ng isip niya.

Maya-maya ay kumalas ito sa kaniya.

“Thank you for making me whole again. You broke me as I broke you, but coming back into my life made me complete. Binuo mo akong muli nang walang kulang bagkos ay binuo mo ako at may sobra pa. Every peice of me that scatterd when you walk away come back piece by piece and you glued it back together using your unconditional love. Salamat sa lahat nang ito. Mahal na mahal kita. Kayo ng mga anak natin,” madamdaming saad ni JV sa kaniya.

“You give me truama, that is why I am afraid to trust you again. I am aftaid to tell you that I am pregnant again. You made me angry, that I curse you not to be happy as long as I am not happy. I bribe someone to have an application form for marraige. Sent it to Lole and have it signed by you secretly without you knowing about it. When I recieve it signed by you, I filed it and have it regestered on NSO. That way you will never have a happy ending like me. And I don't want AV to be an illegitimate child. And my main reason is that all these years that we are apart I never stopped loving you. I love you still!” madamdaming sagot din ni Dawn kay JV.

“Baby, since the day that I saw you I know that you will be my happy ending. No woman can give me a ending , except you. It will always be you,” pag-amin ni JV.

Dawn smiled and kiss JV. She knows that this day will be the new beginning for both of them. They say time heals all wounds but not all the time. Because she believes that LOVE heal and mend her broken heart. Their love was tested by fate, but fate also unite them again. She knows that their love is stronger than before. Loving someone is like risking your heart to get hurt on the process. But this risk taught her be tough and strong.