และดูเหมือนเองจองกุกก็พยายามที่จะชวนฉันคุยอีกเช่นเคย แต่ฉันเป็ยพวกชวนคุยไม่เก่งถ้าไม่สนิท แค่พยายามบังคับหน้าของตนเองไม่ให้แดงหรือแสดงอาการไปมากกว่านี้ก็ยากแล้ว
"คือ...ขนมจีบเมื่อวานนี้อร่อยมากๆเลยครับ ขอบคุณนะครับ"
"อืม ดีใจที่นายชอบนะ"
ฉันตอบกลับไปพลางส่งยิ้มกว้างด้วยความดีใจกลับไปให้จองกุกที่ยืนส่งยิ้มโชว์ฟันกระต่ายน่ารักมาให้ฉันเช่นเดียวกัน ก่อนจะมีเสียงร้องแซวดังมาจากทางด้านหลังพร้อมกับหนุ่มๆ(หน้าตาดีเว่อร์)อีกหกคนที่เดินมายืนข้างๆจองกุกพร้อมกับร้องแซวเล่นกันอย่างสนุกสนาน
เหมือนจะลืมไปมั้งหรือไม่ก็มองไม่เห็นว่าฉันยืยอยู่ตรงนี้ รอยยิ้มที่ปรากฏอยู่บนใบหน้าของฉันจึงค่อยๆมลายหายไป ก่อนจะเปลี่ยนเป็นสีหน้าเรียบนิ่งดังเดิมพร้อมกัลมองดูเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างเงียบๆแบบไม่มีตัวตนต่อไป
แต่ดูเหมือนหนึ่งในเพื่อนของจองกุกคนหนึ่งจะหันมามองหน้าของฉันเข้าพอดี จึงยกยิ้มแล้วเอ่ยทักทายด้วยประโยคที่แสนน่าอายนั่นทันที
เพิ่งจะเห็นว่าฉันมีตัวตนกันหรือยังไง ห๊าาาา
"อ้าว!! นั่นสาวน้อยขนมจีบนี่!!!"
และแล้วทุกคนก็ต่างพากันมาให้ความสนใจกับฉันด้วยการเดินมาทักทายและทำความรู้จักกับฉันกันเป็นยกใหญ่ #อาร์ไอพี ชีวิตที่แสนจะสงบสุขของเจนนี่คิม และข้าวกลางวันที่ยังไม่ได้ซื้อมารับประทานเลยสักคำ....
"ไงสาวน้อยขนมจีบ ฉันชื่อนัมจุนยินดีที่ได้รู้จักนะ"
ชายคนเมื่อกี้ที่หันมามองหน้าฉันแล้วเอาแต่เรียกฉันว่าสาวน้อยขนมจีบหันมาทักทายอย่างเป็นกันเอง ทั้งๆที่ฉันคิดว่าเขาดูดุๆหรือโหดๆอะไรประมาณนี้แต่ที่ไหนได้ หน้าโหดแต่แอ๊บแบ๊วนี่หว่าาา ที่แท้ก็ชื่อนัมจุนนี่เอง
"ยินดีที่ได้รู้จักนะทุกคนฉันชื่อเจนนี่ คิม"
พูดแบบนี้ละกันรวบรัดดี ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นนักเรียนที่เพิ่งย้ายเข้ามาใหม่เลยเนอะ ทั้งๆที่ฉันอยู่โรงเรียนนี้มาสามปีแล้ว
ขนมจีบ last pink
Start from the beginning
