POSSESSIVE 15: Phoenix Martinez

CHAPTER 21

CHAPTER 21

"NASAAN SI Phoenix?" Tanong ni Red kay Pierce na naabutan niyang nagbabasa sa sala. "Alam mo ba kung saan siya nagpunta?" Kanina pa niya hinahanap si Phoenix. Sabay silang natulog kagabi ng magkatabi, pero pagkagising niya, wala na ito. Akala niya may pinuntahan lang ito pero maghahapunan na at pa rin ang binata.

"He left," sagot ni Pierce na hindi man lang tumingin sa kaniya at pinagpatuloy ang pagbabasa.

"Saan siya nagpunta?" Tanong niya ulit. "Kailan siya umalis? Bakit siya umalis?"

Malakas na bumuntong-hinga si Pierce at sa wakas ay nag-angat din ng tingin sa kaniya. "Kaninang madaling araw pa siya umalis. Kung saan siya pupunta, hindi ko alam. Hindi naman siya nagsabi. At kung bakit siya umalis, hindi ko rin alam, hindi rin naman sakin kasi sinabi. Ngayon." humugot ito ng malalim na hininga, "Puwede ka na bang umalis? Kasi nakaka-isturbo ka na sakin. I'm in the middle of reading 'The Curse Child'."

Bumaba ang tingin niya sa binabasa nitong libro saka hindi niya maiwasang magtanong. "Which house are you?"

Tumaas ang sulok ng labi ni Pierce. "Slytherin."

Lihim siyang napangiti. "Gryffindor here."

Napailing ito saka pinaalis na naman siya. "Go away. Ini-isturbo mo na talaga ako."

Inirapan niya si Pierce saka nagpunta siya sa kuwarto ni Titus. Wala na itong posas, mukhang tinanggal na iyon ni Blake. Ntutuwa siyang makitang kahit papaano ay maayos na ang lagay nito. Nakakapaglakad na ito ng tuwid pero hindi pa puwedeng masyadong magbuhat ng mabibigat na bagay baka mabinat ito.

"Are you okay?" Tanong niya ng makapasok sa kuwarto nito.

"Better than yesterday," sagot ni Titus saka nagsuot ng pang-itaas na damit at itinago sa bulsa ang cellphone nito na binalik niya rito nuong nagdaag araw. "Siyanga pala, on the way na si Moretti."

Natigilan siya sa paglalakad palapit dito. "Ano?"

Hindi puwede! Kailangan ko munang makita si Phoenix.

"Malapit na si Moretti," ulit ni Titus saka kunot ang nuong napatitig sa kaniya. "Bakit ganiyan ang reaksiyon mo?"

Parang may dumagan na mabigat na bagay sa puso niya. "A-aalis na tayo?"

Tumango si Titus. "Oo, kaya maghanda ka na."

Nag-iwas siya ng tingin habang nagtatagis ang bagang niya dahil sa paninikip ng dibdib niya. "S-sige."

Mataman siyang tinitigan ni Titus saka lumapit sa kaniya. "Ayos ka lang ba? Namumutla ka."

"Okay lang ako." Kaagad niyang tinalikuran si Titus saka naglakad palabas ng kuwarto. "Maghahanda lang ako."

Nang makalabas sa kuwarto, kaagad na namalisbis ang luha niya habang naglalakad. Hindi siya makahinga. Parang may sumasakal sa puso niya sa isiping aalis na siya at hindi na niya makikita si Phoenix.

Mabilis siyang pumasok sa kuwarto ni Phoenix kung saan marami silang ala-ala. Nasapo niya ang bibig at walang ingay na umiyak habang inaalala niya ang masasayang ala-ala nila ng binata na hinding-hindi niya makakalimutan.

She would never forget Phoenix. Never.

And now, they were living and she couldn't even say goodbye to Phoenix.

Bakit naman kasi ngayong araw pa ito umalis? Bakit hindi siya nito hinintay na magising bago umalis, e di sana nakapag-paalam siya, sana manlang nayakap at nahalik niya ito sa huling pagkakataon.

Humugot siya ng malalim na hininga saka pilit na pinakalma ang sarili. Pinigilan niya ang luha na gustong kumawala sa mga labi niya, habang inaayos niya ang maleta na pinakuha pa ni Phoenix sa yacht ni Titus para sa kaniya.