Fantastic Beast And Where To Find Them (voltooid)

MR 14

We rennen door de plek heen waar de cellen zijn. We zijn hier niet alleen, er zijn ook nog eens bewakers. Wanneer we om een pilaar heen lopen, staan er 3 met 'n toverstaf op ons gericht, niet veel later is er dan toch ook een spreuk die onze kant op komt. Newt trekt me terug, en laat de Swooping Evil los. "Hij heeft al genoeg gehad, kom nou mee"zegt Newt tegen het beestje die op de man ligt. Newt pakt mijn hand vast en we rennen weer verder en weer rennen er mensen achter ons aan. Maar Newt heeft ze al uitgeschakeld, als je het zo wilt noemen. "Dat was toch de Swooping evil?"vraag ik terwijl we nog steeds rennen. "Ja, hoezo?"vraagt Newt. "Ik vind hem geweldig"zeg ik met een lach. Wanneer we bijna bij de trap zijn komen 3 bekende tevoorschijn. "Erin"zegt Queenie en kijkt naar de koffer.

"Dit slaat nergens op, wat als ze de koffer willen bekijken?"vraagt Tina, die bijna in paniek is. "Queenie krijgt dat wel voor elkaar"zeg ik op haar beter te laten voelen. Al snel kunnen we weer uit de koffer, wanneer we eruit zijn gekropen, staan we op een dak van de vele huizen. Wanneer ik de deur open wil doen om weg te gaan, word ik geroepen. "Waar ga je heen?"vraagt Queenie. "Graves heeft gezegd dat hij iedere soort tovenaar en witch kent, hij kende mij ook. Toen ik buitenweste was, kreeg ik herinneringen. De geboorte van mijn zusje, de Niffler die we kregen voor kerst. Maar ook mijn 11de verjaardag toen ik de Zweinstein brief kreeg.. Ik wil weten wat er is gebeurt, waarom ik niks meer kan herinneren. Er is een deur die mijn moeder nooit open doet, en ik wil de reden weten"zeg ik en trek de deur open. Een paar seconden later hoor ik, 'Wacht we hebben je nodig' maar ik ben al op de begaande grond. Zo snel mogelijk ren ik naar huis en kom langs het huis waar mijn zusje op die jongen botste. Niet afleiden, door lopen. Uiteindelijk ben ik bij onze voordeur, ik maak 'm open en smijt hem achter me dicht, wat niet echt de bedoeling was. Ik hoopte dat mijn moeder samen met m'n zusje even weg waren, maar dat is niet het geval. "Mellanie"zegt mijn zusje die me een knuffel geeft, ik aai haar over d'r hoofd. "Ben je d'r eindelijk?"vraagt m'n moeder die aan het afwassen is in de keuken. "Mam, ik wil het ergens over hebben"begin ik, en blijf achter de keukentafel staan midden in de keuken. "Gaat het over de deur?"vraagt ze. "Nee, sorry daarvoor, dat was niet de bedoeling"zeg ik en kijk haar niet aan. "Ik wil het hebben over de deur hebben, die voor ons verscholen moet worden"zeg ik en ze laat het bord op de aanrecht vallen. "Waar heb je het over er is helemaal geen deur"zegt ze en legt de dingen die afgedroogd zijn op de tafel waar ik bij sta, maar ze kijkt me niet aan. Ik loop naar de voordeur, waar niet ver vanaf een kast staat. "Ik weet dat hier iets achter zit"zeg ik tegen mijn moeder die me is gevolgd. "Sinds wanneer?"vraagt ze en kijkt me aan met een traan die over haar wang rolt. "Ik weet niet wat er gebeurde, maar een vrouw gebruikte een spreuk op me enik kreeg allemaal herinneringen. Toen Kaithlyn werd geboren, kerst, de brief van Zweinstein. Alleen ik weet niet in welk huis ik zat"zeg ik. "Kijk maar"zegt ze en ze heeft opeens haar toverstaf in haar handen, ze zwaait er een keer mee en de kast verdwijnt, de deur gaat van het slot, en er staat een box met de kleur geel met de naam van Kaithlyn er op, en de mijne stond er naast met totaal andere kleuren.

oooeeeeh Clifhanger.
Welk huis denken jullie dat ze in thuis hoort??

In de volgende Hoofdstuk zul je het te weten komen