Fantastic Beast And Where To Find Them (voltooid)

MR 8

"Dat ga je niet menen, is dat een echt Thunderbird?"vraag ik en blijf staan, maar Kowalski loopt door. "Kom op, papa is thuis"zegt Newt en langzaam land de grote goud kleurige vogel op de rots voor hem. "Hij is de echt reden dat ik naar Amerika ben gegaan, om Frank naar huis te brengen"zegt Newt en aait het hoofd van de gigantische vogel. "Blijf daar, kom niet te dicht bij hij houd niet van onbekende"zegt Newt, eerder tegen Kowalski dan mij. Hij is zo gefascineerd door de vogel dat hij dromend langzaam naar voren stapt. "Het is verbazingwekkend! Ik heb er nog nooit een in het echt gezien"zeg ik en blijf naar de vogel staren. "Waarin dan wel?"vraagt Newt en aait nog steeds het hoofd. "Boeken, hele vele boeken"zeg ik. Newt draait zich naar me om en draait lachend weer weg. Hij gooit wat eten omhoog en de Thunderbird vliegt omhoog om het te pakken. Dan begint hij te schreeuwen, wat volgens mij is om een dier te roepen. Ik volg Newt als hij een stukje verder rent en weer roept. "Hier komen ze"zegt Newt. Kowalski word bang van het dier wat aan komt rennen. "Graphorns"zeg ik en kijk naar ze. "De laatste op de aarde"zegt Newt die helemaal onder zit door de tentakels bij de mond van de Graphorn. Het kleintje wat erbij loopt loopt een rondje om me heen. Ik leg een hand op de rug van het diertje, wat zachter aanvoelt dan wat ik dacht en las. Newt gooit het vlees weg en we lopen door naar de andere. "Red je deze dieren?"vraagt Kowalski. "Ja, ik red ze, zorg voor ze en ik bescherm ze"zegt Newt. "Volg me"zegt Newt. Kowalski loopt mee maar ik ga terug naar Frank. Hij zit rustig op de rots. Als hij mij ziet aankomen, word hij onrustig. Ik steek mijn handen vooruit om te zorgen dat hij rustig blijft. Maar daardoor spreid hij zijn vleugels. Snel doe ik mijn handen achter mijn rug, en buig mijn hoofd. "Ik kom je geen pijn doen, ik kom alleen even naar je kijken"zeg ik en kom kleine stapjes dichterbij. "Ik bewonder jou soorten al toen ik voor het eerst over jullie las"zeg ik. "Mag ik dichterbij komen?"vraag ik, en Frank trekt zijn vleugels weer in en doet zijn hoofd scheef. Nog steeds zet ik zachtjes een paar stappen vooruit. Iets valt me op, de vogel kijkt niet meer naar mij, maar maar iets achter me. Ik draai mijn hoofd langzaam en zie Newt daar staan. En dan voel ik een pijn in mijn arm. Newt rent naar me toe, hij is al bij me voordat ik mijn hoofd naar mn arm heb gedraaid. Een enorme beet zit erin. "Het spijt me"zegt Newt. "Waarvoor het is mijn eigen schuld"zeg ik rustig. Newt rent naar de deur en komt tevoorschijn met wat spullen. Hij maakt een gebaar dat ik naar hem moet komen. "Dit kan een beetje prikken"zegt Newt en houd mijn pols vast en brengt m'n arm voorzichtig onder water. En inderdaad het prikt een beetje, maar ook niet zo erg. Hij maakt het voorzichtig droog, en doet er wat vloeistof over heen. "Dit word erger als dan het water"zegt hij. Wanneer het over m'n arm word gegoten probeer ik de woorden die ik dan wil zeggen in te houden. Dan doet hij er verband omheen. "Waarom p-probeerde je het?"vraagt hij stotterend. "Het was als kind een droom om een Thunderbird te aaien"zeg ik. "Het was ook n-niet makkelijk voor m-mij.. Ik heb er ook wat aan over g-gehouden"zegt Newt en laat zijn arm zien. "En je bent niet gestopt"zeg ik. "Ik kan ze niet zomaar in de steek laten"zegt hij.

Iedereen nog een fijne kerst!!!!