Fantastic Beast And Where To Find Them (voltooid)

MR 1

Dat moment waar je door de stad loopt en een jongen ziet die je niet wilt kwijt raken, omdat hij knap of gewoon schattig is. Dat maakt iedereen wel eens mee. Mijn naam is Mellanie Roseflower, een paar jaar geleden ben ik mijn geheugen verloren. Ik heb dus de geboorte van mijn zusje wel gezien en mee gemaakt, maar ik herinner me er niks meer van. M'n moeder heeft gezegd dat het komt door een ongeluk, maar dat is ook het enige wat ze erover zegt. Of dat ik ooit naar school ben gegaan. Mijn moeder is een heks, mijn vader een tovenaar maar die hebben we al een tijd niet gezien. Ik hou van lezen, en van fabel dieren, ooit hebben mijn zusje en ik een Niffler gehad, maar na een tijdje is ie weg gelopen. De Thunderbird en draken, daar hou ik het meeste van. Ik weet wel wat van magie. En nog iets, op een een of andere manier kan ik gedachte lezen van mensen. Wat soms nuttig is en meestal de raarste gedachtes naar boven komen. Er is ook een kamer thuis waar mijn zusje en ik niet in mogen, alsof ze daar iets verbergen. 

Ik loop door de stad, mensen lopen door de puin bij een huis. "Het leek op een wind, of.. of een geest"zegt een man die er loop. "Een zwarte waas?"vraag de man die met de andere mee loopt en staat stil alsof hij het niet gelooft. "Het ging daar naar beneden"legt de man uit. Er komen steeds meer mensen bij staan, dus loop ik er ook naartoe. uit nieuwsgierigheid. Wanneer ik stil sta, begint de muur te kraken, en een steeds grotere scheur komt in de muur. Op de plek waar de gevallen stenen liggen, lijkt het alsof er iets onder beweegt, en binnen een seconden schiet er iets onder de grond langs. Auto's worden aan de kant gegooid, en er komt een enorme breuk in de grond. Daarna springt het uit de grond, en je hoort wat mensen verderop schreeuwen. Er staat een vrouw aan het begin van de trap haar toespraak te doen over dat er wezens onze stad in de gaten houden. Ik zie haar vaker, het is een mens wat niet spoort. "Is ze weer bezig?"vraag ik aan iemand die een broodje zit te eten. "Mellanie, ik heb jou al een tijdje niet gezien"zegt ze. "Porpentina Goldstein" Een man dringt zich tussen ons door. "Sorry dames, mag ik er even door?"vraagt hij. "Wat heeft het voor zin om het te vragen als je er toch door heen loopt?"vraag ik, Porpentina lacht, en de man loopt gewoon door. "Je weet dat je gewoon Tina mag zeggen he?"vraagt Tina. "Ik weet het"zegt ik kort. De man valt over een koffer, met moeite hou ik mijn lach in. "Het spijt me, mijn koffer.."zegt een man. "Geen probleem, alles gaat goed"zegt de man die weer rechtop staat, en sprint de trap op. "Jij vriend"zegt de gestoorde die wijst naar de jongeman met de koffer. "Ik zie je nog wel, ik moet even naar binnen"zeg ik en loop de trap op. De gestoorde loopt naar de jongeman toe, hij kijkt een beetje verlegen weg, zijn ogen vallen stil op mij. Ik merk dat ik stil sta, en ga dus snel weer verder. En lach nog een keer naar de man.