De naam is Tara, Tara Pretium, ik ben 17 jaar oud en ik woon in Cresselia. Omdat Cresselia een klein dorpje is ergens ver weg in niemandsland, heeft de oh zo creatieve gemeente het revolutionaire besluit genomen de school “Cresselia High School” te noemen. Wat een verrassing. Nou een korte beschrijving van mij. Ik ben verdomd leuk, iedereen houdt van me en mijn leven is perfect.
Nee. Ik ben wat de meeste mensen zouden noemen het afstandelijke, einzelgänger typje. Degene met donker haar, een slecht humeur en slechts enkele vrienden in mijn omgeving. Buiten mijn donkere haar, wat hier niet echt geliefd is onder de mensen die gek zijn op beachtypes met schitterend lang haar en blauwe ogen, zijn ook mijn ogen donker. In plaats van leuke jurkjes en fleurige topjes, bestaat mijn garderobe voornamelijk uit donkere bandshirts van band wiens naam niemand hier kent en simpele spijkerbroeken.
Mijn familie bestaat simpele weg uit mijn moeder (Alice), mijn broertje (Stefan) en mij. Ik woon in een gemiddeld huis in een gemiddelde straat, maar niemand uit mijn klas zou je kunnen vertellen waar ik woon, zelfs mijn vrienden niet. Mijn 2 beste en tevens enige vriendinnen, Natalie en Simone, zijn twee tegenovergestelden. Natalie is het mooie blonde meisje met rijke ouders en Simone is de typische nerd, inclusief grote bril.
Zoals ik al zeg, ga ik naar Cresselia High School en dat is dan ook waar dit verhaal begint, min of meer. Het was een verschrikkelijke maandagochtend, je weet wel, zo’n maandagochtend net na de zomervakantie, wanneer niemand zin heeft naar school te gaan maar iedereen weet dat ze geen keus hebben. Hoewel sommigen alsnog niet op komen dagen, ben ik te angstig om betrapt te worden op spijbelen, dus helaas, tijd om wakker te worden.
Ik lag in bed en dacht terug aan de vakantie, het was zo heerlijk geweest om tv te kijken en te lezen zoveel als ik wilde zonder het gezeik van leraren en het gepest van leerlingen. Mijn vriendinnen had ik enkele keren gezien in de stad, maar niet zo heel vaak, dus ze zouden vermoedelijk veel te vertellen hebben over vriendjes, feestjes en al die andere dingen die mij bijzonder weinig interesseren. Verstand op nul en blik op oneindig, zo zou ik de pauze doorbrengen. De wekker ging opnieuw af, het is zo’n hele vervelende, die keihard gaat rinkelen en als je niet snel genoeg bent, gaat hij over 5 minuten weer.
Langzaam trok ik de dekens van me af en liet mezelf op de vloer vallen. Ik ben lui, okay? Ik kroop naar mijn kledingkast, trok er zomaar wat uit en vertrok naar de badkamer. Een goede maandag begint met een douche. Ik had nog steeds het geluk, voor het derde jaar op rij, dat het eerste uur op maandagochtend niet ingepland was. Toen ik nog halfslaperig uit de badkamer kwam en in de spiegel keek wat ik nou eigenlijk aan had, moest ik toch wel een beetje lachen. Een bloedrood shirt, een neongroene skinnyjeans en dat met de markeerstift roze gympen die ik aan had willen doen. Hoewel het me over het algemeen niet veel kon schelen of iets kon, besloot ik toch maar een andere broek te pakken. Ik kon me er iets mij voorstellen dat mijn moeder zich afvroeg of ik kleurenblind was.
Ik smeerde wat make-up op mijn ogen, gooide mijn boeken in mijn tas en liep naar beneden. Ik had niet echt honger, maar dat had ik nooit ’s ochtends. Helaas heb ik een overbezorgde moeder die controleert of ik servies heb gebruikt om zo te zien of ik heb ontbeten.
“Geef me voedsel, stom ding” zei ik tegen de koelkast. Natuurlijk heb ik geen magische koelkast die onmiddellijk een omelet ging bakken dus ik deed hem open en keek naar binnen. Er was niets wat mij blij zou maken, zag ik binnen enkele seconden. Op dat moment kwam mijn moeder binnen en maakte snel ontbijt voor me, ik at het maar gewoon op terwijl zij me bleef aanstaren. Ik gaf haar een kus op haar wang, mompelde snel “doei”, pakte mijn tas en fietste weg. Ja, ik fietste, ik heb geen auto in tegenstelling tot mijn klasgenoten, wat af en toe wel heel jammer is. Ik was net op tijd, voor de eerste bel. Niemand is ooit in het lokaal voor de tweede bel, dus laten we zeggen dat ik nog 5 minuten had.
Ik dumpte mijn fiets in de fietsenstalling en liep het plein op. Het plein, wat klinkt dat ontzettend kinderachtig dacht ik toen ik ineens geschreeuw hoorde. “GOEDEMORGEN MEISSIIIIEEEEE!” hoorde ik toen ik goed luisterde. Ik had een vermoeden wie het was. De vervelende, stalkerige nerd, die hoewel hij best lief kon zijn, heel erg claimerig was terwijl ik duidelijk liet merken niet in hem geïnteresseerd te zijn. “Hoi Kyle” zei ik snel, terwijl ik in mijn tas naar mijn rooster zocht om te kijken waar ik zo heen moest.
Plots hoorde ik weer geschreeuw, irritanter dan eerst en ik had een vermoeden wie het was. “TAAARAAAAAAAA!” werd er geschreeuwd, dus helaas, het was voor mij. Mijn oren deden pijn van de hoeveelheid lawaai die er uit één keel kwam. Langzaam draaide ik me om.
“Morgen Natalie en Simone…” Beiden waren ze erg bruin geworden van het vele zonnen in het warme buitenland, in tegenstelling tot hun leek ik wel ziek, zo bleek was ik, maar dat scheen normaal voor mij. “Hoe was je vakantie?” vroeg Simone met een grijns. Zo te zien was die van haar meer dan geweldig geweest. “Mijn vakantie was geweldig, zoals je ziet ben ik heel bruin geworden, heb ik stoute dingen gedaan met veel jongens en natuurlijk ben ik naar de wildste feesten geweest” zei ik sarcastisch.
Ik heb best wel een hekel aan dit soort gesprekken, ze herinneren me aan de kringgesprekken van vroeger waar je verplicht was te vertellen wat je had gedaan. Kon je niets bedenken, dan mocht je alsnog vertellen wat je op tv had gezien en wat je als ontbijt had gehad. Ze merkten al gauw dat mijn humeur niet opperbest was en gingen samen maar een gesprek hebben. Prima, als je het aan mij vraagt, hoewel mijn aandacht wel werd getrokken toen ze het hadden over een “nieuwe hottie” in onze klas. Ze merkten mijn aandacht op en Simone zei met een grijns “Wedden dat zelfs jij hem een stuk gaat vinden?”. Ik knikte, “Ja, kan best, ik vind Johnny Depp ook een stuk, maar dat betekend ook niets”. “Spelbrekerrrr” zei Natalie met zo’n typische vervelende R.
Sinds we met elkaar omgaan proberen Natalie en Simone me al aan iemand te koppelen. Vooral Natalie heeft al veel jongens versleten en vind dat ik niet al te ver achter mag gaan lopen op haar, belachelijk toch. Simone wou weer over Mr Hot beginnen toen de bel ging, tijd voor de eerste les van het jaar. Helaas hebben we vrijwel alle lessen samen, en ondanks het feit dat ik het normaal fijn vind, wist ik dat het nu verschrikkelijk zou zijn alle details van de vakantie aan te moeten horen. Gelukkig leek de leraar medelijden te hebben en dwong ons allemaal direct al om in tweetallen op te splitsen voor een scheikunde experiment.
Dit was natuurlijk geweldig, want ik wist dat we dit jaar weer een oneven aantal leerlingen hadden, dus de leraar liet me dan altijd gewoon alleen werken als ik daar om vroeg. Daarbij is het geweldig om dingen te laten ontploffen en niemand in je buurt te hebben die je stopt als je 2 verkeerde stoffen mengt. Ik was helemaal klaar voor een uur rust toen de leraar mijn naam riep. “Tara, zou je even hier kunnen komen?” ik knikte en liep snel naar zijn bureau. Hij glunderde praktisch, wat heel eng is voor een leraar, toen hij me het nieuws vertelde. “Dit jaar hoef je niet alleen te werken.” Ik keek rond en zag dat iedereen was opgesplitst in paren “Nee hoor meneer, we zijn met een oneven getal en ik wil niet een ander paar lastigvallen.”
Hij bleef maar lachen en na enkele seconden merkte ik dat hij niet meer naar mij keek, maar naar de deur, ietwat nerveus. Ik draaide me om en keek ook, maar er was helemaal niets te zien dus ik draaide me terug naar de leraar. “Nieuwe knul… snel… hoop ik….” Waren de enige woorden die ik kon opmaken uit zijn gemompel. “Sorry meneer, kunt u dat herhalen?” vroeg ik, bang dat ik iets miste. Ik wist dat er een nieuwe jongen zou zijn, maar niet dat hij hier in mijn scheikunde klas zou zitten. Niet meer dan een paar seconde later werd er op de deur geklopt en ik hoorde meisjes zuchten. De mond van de leraar was ietwat opengevallen, een heel apart gezicht natuurlijk. Wat was het wat deze reactie veroorzaakte? De nieuwe leerling, natuurlijk.
