Pasaway Ka! (JulNiel FanFic) [Completed]

Chapter 27 Reconciliation

Chapter 27 Reconciliation

For 30 minutes nakaupo lang kami, nakatanaw sa kawalan…pinapanood ang mga bituin…parehas na tahimik. Siguro parehas naming ayaw masira ang moment na yun..parang bumalik lahat… yung pakiramdam na mahal pa namin ang isat isa… pero hindi ko sigurado… baka ako lang… at alam ko rin na hindi rin ito magtatagal.

Gusto ko sana wag na matapos yung mga sandali na yun pero in an instant, nasira na nung magring ang cellphone ko. Tumatawag si Sam.

“Sam.” Simpleng sabi ko. Napatingin si DJ sakin habang sinasagot ko ang cellphone ko. Ewan pero parang napansin ko na lumungkot sya lalo.

Magkaholding hands pa kaming naglakad pabalik sa labas ng operating room kung saan naghihintay ang doctor sabi ni Sam.

“Princess Mara.” Tawag ng doctor na makita ko. Nagkatinginan kami ni DJ sabay mabilis na bumitaw sa paghahawak kamay namin. Awkward.

“Kumusta po si Lola?” Tanong ko paglapit namin kay doc. Nasa likod ko si DJ at nakikinig sa usapan. Lumapit na rin sina Sam at Albie na nakaupo kanina.

“Mukhang compatible ang nkuha nating donor. Patient is stabilizing at kapag ok na ang bagong puso sa katawan nya, pwede na nating gawin ang main operation. Makakahinga ka na ng maluwag.” Ngumiti sakin ang doctor at kahit hindi ko masyadong naintindihan, enough na yung ngit na yun para makuha ko na ligtas ang lola ko.

Sa sobrang tuwa ko, napangiti na rin ako at napayakap sa pinakamalapit sakin, si Sam. Niyakap ko sya ng mahigpit na parang ibinuhos ko dun yung biglaang kasiyahan na naramdaman ko kasabay nang pagrerelease ng stress ko simula pa kanina. Nahagip ng tingin ko  na nakatingin lang samin si DJ at nakangiti ng malungkot.

“Bro, salamat sa tulong mo. Psensya na din sa abala. Ok na ang lola ni Mara pwede ka na rin magpahinga.” Hinarap ni Sam si DJ nang kumawala ako sa pagkakayakap sa kanya.

“Wala yun…lahat naman gagawin ko para jan sa prinsesa nyo.” Seryoso pero makahulugang sabi ni DJ at tumango ito kay Sam. Nararamdaman ko din na may tension na namumuo nanaman sa pagitan nilang dalawa at kahit si ALbie, mukhang nakakahalata na.

“Ahm, sige pare, thanks ulit. Siguro pare-parehas na tayong magpahinga masyado nang madaming nangyari ngayong araw na toh.” SUmabad na si Albie.

Nagpaalam na rin si Dj kay Albie at aalis n asana sya pero pinigil ko sya. Hindi ko rin alam kung bakit ko ginawa yun. Basta pakiramdam ko kailangan kong gawin toh.

“DJ, wait lang.” Napahinto si Dj sa paglalakad pero hindi sya lumingon sakin. Parang naiimagine ko na kung anong expression nya dahil ugali nya talaga yan, pagtinawag mo hindi lilingon pero hihinto tapos napapangiti na sya habang nakatalikod sayo.

“Mara..” nagtaas ng kilay si Sam sakin pero hindi ko sya pinansin.

“Can we talk?” Tanong ko sa kanya. This time humarap na sya sakin at alam ko pinipigil lang nya mapangiti.

“Kanina lang magkausap tayo.” Sagot naman nya na parang gusto nanaman akong asarin. Wala pa ring nagbabago sa DJ na kilala ko. Lalo tuloy akong nahihirapang hindi balikan yung mga memories namin. Kahit may pagkaantipatiko, asset nya rin yun at isa sa reason para mafall ang isang babae sa kanya.

“Seriously.” Mejo napipikon kong sagot sa kanya.

“Mara it’s late. Bukas na yan.” Pigil naman ni Sam pero tinaas ko ang isang kamay ko to silence him.

“This can’t wait till tomorrow dahil babalik na tayo sa Germany.” Paliwanag ko sa kanya. Bukas ng hapon ang flight namin at kaya lang naman kami pumunta dito para sa concert.