Ο καθένας για τον εαυτό του {TYS17}

Κεφάλαιο 37- Τα σταυροδρόμια που ήξερα έγιναν αδιέξοδα

Η Έρνα, μετά το τέλος της τελετής, αποσύρθηκε σε ένα μικρό παρκάκι κοντά σχετικά από τα κοιμητήρια. Κάθισε σε ένα παγκάκι και ρούφιξε άπληστα τον καθαρό αέρα μέσα της. Ήταν εξαντλημένη από τη πίεση και το κλάμα. Το μόνο που ήθελε ήταν να κοιμηθεί για να ηρεμίσει, να ξεκουραστεί και κυρίως να ξεχάσει. 

Μέσα στη απόλυτη ησυχία που υπήρχε, η Έρνα ένιωσε κάποιον να τη πλησιάζει και γύρισε πίσω το κεφάλι της. 

''Τι θέλεις εσύ εδώ;'' ρώτησε εκνευρισμένη

''Άφησέ με να καθίσω για λίγο μαζί σου''

''Νομίζω πως ήμουν ξεκάθαρη τη προηγούμενη φορά...''

''Σε παρακαλώ, Έρνα. Σε είδα σήμερα, ήσουν χάλια''

''Πως θέλεις να είμαι; Έχασα τον πατέρα μου!''

''Δεν ήταν πατέρας σου''

''Και τι ήταν; Ή μάλλον ποιος είναι ο πατέρας μου; Εσύ; Που με αρνήθηκες τότε; Και χρόνια μετά με αρνήθηκες για δεύτερη φορά; Που παράτησες τη μάνα μου με ένα μωρό στη κοιλιά για να ζήσεις τη ζωή σου; Εσύ είσαι ο πατέρας μου;'' είπε κλαίγοντας

''Έρνα... Δώσε μου χρόνο να με γνωρίσεις''

''Δεν θέλω να σε γνωρίσω, δεν με ενδιαφέρεις''

''Γιατί, Έρνα; Γιατί είσαι τόσο απόλυτη;''

'' Μάλλον αυτό, το πήρα από εσένα. Είμαι το ίδιο απόλυτη με εσένα τότε που αποφάσισες να μην είσαι στη ζωή μου''

'' Όταν σε γνώρισα, άλλαξε κάτι μέσα μου, Έρνα. Στον γάμο μου δεν απέκτησα κανένα παιδί. Δεν μπορέσαμε να κάνουμε παιδιά με τη Ζοζεφίν''

''Και είπες να γυρίσεις σε εμένα;''

''Κόρη μου...''

''Δεν είμαι κόρη σου!''

''Το αίμα, Έρνα, δεν το αλλάζεις όσο και αν θέλεις''

''Δεν με ενδιαφέρει''

''Ίσως κάποια μέρα αλλάξεις γνώμη...''

''Φύγε, Κρίστιαν''

''Πατέρα''

''Κρίστιαν''

''Πες το, Έρνα! Μια λέξη ειναι! Πατέρας! Είμαι ο πατέρας σου!'' είπε και της κράτησε το χέρι

''Δεν έχω πατέρα πια, τον έθαψα σήμερα''

''Έρνα''

''Δεν θέλω να ακούσω τίποτα άλλο από εσένα'' είπε και δάκρυσε 

Εκείνος τη τράβηξε στην αγκαλιά του. Η Έρνα προσπάθησε να ξεφύγει όμως τη κράτησε δυνατά πάνω του και δεν ήταν τόσο δυνατή ώστε να κάνει καμία άλλη κίνηση. Ξέσπασε ξανά σε λυγμούς.