Önce kantin kuyruğuna girdim ve kendime sütlü kahve söyledim. Kahve kutusunun kapağını taktıktan sonra sıcak kahveyi elime aldım ve Reyna'nın oturduğu masaya ilerledim. "Hey," diye gülümsedim Reyna'nın yanına yaklaşınca. Sohbet edip kahkaha atarlarken sesimi duyar duymaz başını çevirdi ve yerinden kalktı. "Otur istersen," dedim onu durdurarak. Ne de olsa Abba ile tanışmak için heyecanlanan kendisiydi. "Ben eve giderim. Yolu biliyorsun nasılsa," derken beklentiyle ona baktım.
Başını salladı. "Evet, biliyorum!" dedikten sonra yüzüne kocaman bir gülümseme ekledi, "o zaman sonra görüşürüz, Marie!" Tekrar yerine oturdu.
Hafifçe gülümsedim. "Size iyi eğlenceler," derken masa çevresindekilere kaçamak ve kısa bir bakış attım, ardından arkama dönüp okul çıkışına yürümeye başladım. Ilıyan kahvemden yudumladım ve Londra'nın yağmurlu ve soğuk havasına kendimi teslim ettim. Kahretsin kış, senden nefret ediyordum! Sevindiğim tek şey biten sınavlarımdı. Mümkünse evden çıkmak dahi istemiyordum.
Kapüşonumu başıma geçirdim ve eve doğru ilerlemek için adımlarımı attım. Tam o sırada telefonum titreyince gelen mesaj bildirimine -bu hava da zor da olsa- tıklamayı başardım.
Yumi:
Selam!
Evde olmayacağım
Akşam geleceğiniz adresi söyleyeyim dedim
Ben:
ah o vardı değil mi
Tamamen aklımdan çıkmıştı. Öyle ki kendimi eve gidip uyumaya bile hazırlamıştım.
Yumi:
Elbette!
Adres 6. Cadde 10. Sokak. Starbucks'ın birkaç metre ötesindeki ahşap ev.
Ay, bir de ev partisi miydi? Ben karnaval tarzı bir şey bekliyordum. Tanrım! Kokuşmuş insanlar ve alkollü kokteyl bardaklarıyla dolu boktan bir partiye gitmek şuan isteyeceğim son şeydi benim. Ne var ki bu plana sorgusuz yem olmuştum.
Ben:
tamam
orada görüşürüz
Adımlarımı yağan yağmurla ıslanmış kaldırımda atmaya devam ederken birden bire biri kolumdan tutuverdiğinde korkudan yerimde zıpladım. Koluma dolanan ışıltılı yeşil eli fark edince kaşlarımı çatarak Reyna'nın yüzüne baktım. "N'oldu? Neden onlarla değilsin?" dedim anlam veremiyormuş gibi. Yanlarında oturmaktan ve sohbetlerinden hoşlanıyor gibiydi.
Reyna umursamaz bir tavırla omuz silkti. "Abba sandığım kadar nazik biri değilmiş!" diye söylendi ve ekledi, "sana çirkin isimlerle hitap edince ona pastırma suratlı dedim ve yanlarından ayrıldım. Kimse yakın arkadaşıma sataşamaz!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
👽Uzay Kız ⚢
Short StoryGözlerimi kırpıştırdım. Bu bir çeşit şaka mıydı? "Sen kimsin?" "Reyna Hodwick," parlak yeşil teni ve küçük kel bir kafası olan zayıf kıza istemsizce bakınmaya başladım. Yüzünde ilginç bir makyaj vardı; öyle ki, ela gözlerinin çevresi renkli pırla...
