I Am Arranged to Him

Chapter 3 : The Invisble Letter ©

Napatitig na ako sa sulat na Papa na iniwan niya sa akin bago siya mamatay.

Tanda-tanda ko ang araw na iyon dahil doon ko nalaman na mapapakasalan ko na si An-an at doon ko rin naisip kung anong nangyari kay Papa.

Nakita raw ng mga tauhan namin na may iininom si Papa na tsaa habang nagmemeeting tapos bigla na lang silang bumagsak sa sahig. Naitakbo siya kaagad at nagapan kaagad ang lason na iyon ngunit nagkaroon ng komplikasyon si Papa sa puso.

Hinahaplos ko ang buhok ni An-an habang dahan-dahan tinanggal ang buhol sa sulat ni Papa.

Natandaan ko ang araw na iyon bago siya malagutan ng hininga at ano ang kanyang hinabilin.

Flashback ..

"Pa.." Sabi ko sa kanya habang nakatitig ito sa akin habang napatignin ako sa kamay niyang may dextrose.

"Aanak." Nauutal na sabi nito sa akin at tila may gusto itong ipahiwatig sa akin.

"Si Kuya Dennis mo?" Tanong nito at pilit niya na magsalita sa akin.

Nasa America pa si Kuya Dennis at hinahandle niya ang business namin doon at sa ngayon sobrang taas ng sales at stocks na nakukuha namin roon.

"Wala pa po." Tipid kong sagot at hinawakan niya ang aking kamay.

"Aanak..Alam kong sandal na lang ang pananatili ko rito sa mundo ay maiiwan akong isang bagay sayo na malaking armas laban sa kanila." Sabi nito sa akin habang nagtataka ako sa sinasabi niya.

"Ipagpatuloy mo ang nasimulan ko rito at palaguin ito. At wag mong bubuksan ang sulat na ito hangga't hindi 'siya' dumadating." At inaabot niya sa akin ang isang sulat na naglalaman ng mga huling salita niya.

"Sino po ang tinutukoy niyo po?" At hinaplos niya ang aking kamay at sinabi niyang lumapit ako sa kanya.

"Si An-an." Halos nanlaki ang aking mga mata sa aking narinig.

"Pa! Wag kang magbiro ng ganyan ano ba ang sinasabi mo?" At doon tumulo ang luha sa aking mga mata at doon nagpatanto kong umiiyak na ako.

"Malaking koneksyon na sulat na iyan sa inyong dalawa at wag mong ibibigay kahit kanino liban lang sa Kuya mo naiintindihan mo ba ako?" Napatango ako at nilagyan niya ito sa aking hita ang sulat.

"Baka pagod na lang iyan , Pa sige nap o magpahinga kana." At doon inilagay ko ang unan sa ulo at doon nilabas ang radyo pinagpatugtog ang kantang 'My Way' ang paboritong niyang kanta

And now the end is near

And so I face the final curtain

My friend I say it clear.

I'll state my case of which am certain

Yinakap ko si Papa nang mahigpit ."Pa , Wag mo kaming iwanan ni Mama pati si Kuya kailangan ka namin." At doon humigpit ang yakap ni Papa sa akin na parang huli na ito yakap sa akin na parang sinasabi niya na 'magiging maayos ang lahat.'

I've lived a life that full

I've traveled each and every highway

And more much more than this

I did it my Way.

"Tandaan mo parati na nandito ako para gabayan ka at protektahan . Kahit wala ako sa tabi mo nandito lamang ako." At kahit pinipilit niya magsalita pero alam kong nanghihina na siya.

"Alam kong iiwanan ko sayo ang lahat ng problema ko pero tandaan mo na maglalagpasan mo itong lahat." Hinaplos niya ang aking mukha at tuluyan pumatak ang luha at panghihinayang.

Regrets I've had a few.

But then again too few to mention.

I did what I had to do.

And saw it through

Without exception.

"Patawad kung hindi ako naging mabuting Ama sa inyo at parati na lang trabaho at inaasisakaso ko kesa sa inyo." At doon hinarap ko ang aking Ama sa aking harapan.

"Naiintindihan namin iyon, Pa para sa future namin at hindi namin na inisip na binabalewala mo kami dahil binigay niyo ang lahat ang nasa amin at wala na kaming hihiligin para doon." Nakita kong namumutla na rin ang mata ni Papa pero pinipigilan niyang umiiyak di sa akin na parang akong namamasa sa luha.

I planned each charted course

Each careful step along the by way

And more much more than this I did my way

Yes there were times

I'm sure you knew

When I bit off more than I could chew

But through it all when there was doubt

I ate it up and spit it out .

"Mahal na mahal ko kayo Justin." At bumuhos ang luha sa kanyang mata at yinakap ako lalo nang mas mahigpit. "Iyakap mo ako sa aking Ina at Kapatid naiitindihan mo." Napatango ako at tumigin sa labas. Nandoon si Mama sasabihin ko na lang na bantayan na lang niya sa Papa.

I face it all and I stood tall.

And did it my way .

Hiniga ko ang aking Ama at doon lumabas sa kanyang silid at yinakap ng mahigpit ang aking Ina.

"Ma, Bantayan niyo po si Papa ha." Nagaalalang kong sabi sa kanya.

"Anak, Bakit?" Tanong sa akin ng aking Ina ngunit napangiti sabi sa kanya.

"Kasi Ma mahal na mahal ko kayo at maging matatag kayo ha." At doon bumuhos ang luha sa kanyang mata at napatignin sa akin.

"Pupunta ako sa bahay para kunin ang gamit na kailangan natin dito sa Ospital." Napatango ang aking Ina at doon umuwi ako sa aming bahay.

Pagkaapak ko sa pintuan nang aming bahay ay nakatanggap ako ng tawag sa aking Ina.

"Justin..Wala na ang Papa mo." Halos bumagsak ang aking hita at katawan napasandal ako sa pintuan sa aking narinig.

End of Flashback

Napatitig na lamang ako sa sulat doon binuksan ito.

Blangko ?

Tiningan ko sa magkabila ang papel ngunit blangko.

Blangko ang laman ng sulat na ito.

Napapikit ako at napaisip sa laman ng sulat na ito at tila nakapatalino nang aking Ama.

"Kahit kailan Pa." Napangisi ako at inilagay ko muli ito sa bulsa ko.

" Nasaan ako? " Tanong ni An-an sa akin.

"Nandito ka sa Shop ko nahimatay ka sa daanan buti na lang at hindi ka nabunggo kundi deds ka ngayon." Napangisi ako at habang nagtataka siya sa posisyon namin.

Tumayo siya at nakatapat ang aming mukha ngunit..Tinamaan niya ang ulo ko.

Napadaing ako sa sakit. "Bwisit to ah!" Sigaw ko sa aking isipan.

"Ayoko kong umuwi sa amin." Sabi nito sa akin.

"At saan mo naman gusto pumunta?" Sartistikong sambit ko sa kanya.

"Sa lugar na kung saan hindi ko kayo makikita !"