Bir Adamın Günlüğü

Eyvallah!

Teşekkür ederim şehrin delikanlı çocukları! Bir Adamın günlük tutmasına gerek kalmadığını hissediyorum. Derin kelimelerime veda edip, yalnızlığıma kulaç atıyorum. Birçok anıyı ızdıraplarla kağıtlara döktüm, gözümün yaşını döktüm, sigaramın külünü döktüm, ruhumun kırık parçalarını saçtım savurdum ve artık dostlar ben de yoruldum. Oyunlar kurmaktan, sigara sarmaktan, sessizliğimin elemini dinlemekten, beynimin tüm hücrelerini teyakkuzda bulundurmaktan... A dostlar hayat denen illetle ilgili metiyeler dizmek istemem, olabiliyorsanız Mutlu olun! A kardeşler ben intihara meyilli bedenimi ölümden uzak tutmak istiyorum. Şamille dostluğumuzu konuşmak, Apoyla gülümsemek, Uğur Evrenle felsefe yapmak, Musap Canbayla özümü hatırlamak istiyorum. Ben bir kadını sevmek istemiyorum, ona her şeyi anlatacağım. Hikayelerden nefret ediyorum ve bilmem kaçıncı hikayeyi yarım bırakıyorum.
Teşekkür ederim Şehrin Delikanlı Çocukları! Teşekkür ederim çay ocaklarının yaşlı kurtu Ertuğrul Dayı! Teşekkür ederim Şarapçı abim! Teşekkür ederim ideolojilerim! Teşekkür ederim Bursa'daki dostlar! Teşekkür ederim yalnızlığımın sessiz dostları! Teşekkür ederim İzmit'te denize gülümseyen Albay! Teşekkür ederim Ankara'da Devrim stadında şarap içen Çavuş! Teşekkür ederim komşum doktor! Teşekkür ederim Sevgi! Teşekkür ederim Müjgan! Teşekkürler Şukufe! Teşekkürler Sayın Başkan! Ve Müzeyyen... Ve aşk...