Ailem Sensin / Suho ✔

10☆Baba Olmak

"Taemin! Mini-ya!"

"Efendim anne?"

"Hadi sen içeri gir."

"Neden? Büyük babam gelince uçurtma yapacaktık."

"Sonra yaparsınız, hadi şimdi içeri."

"Ama annee-"

"Hadi dedim!"

Ben kızınca Taemin oflaya puflaya eve geçti. Bahçede ne diyeceğimi bilmeden Suho'ya baktım.

"Junmyeon-"

"Taemin kaç yaşında?"

"Hı?"

"4 yaşındayım dedi, doğru mu?"

"Do-doğru."

"Niye yüzü bana bu kadar tanıdık geliyor? Yanılıyorum herhalde değil mi? Zihnim yine bana saçma sapan oyunlar oynuyor değil mi? Bana benzeyen 4 yaşında bir erkek çocuğunun sana anne demesi ne kadar mantıklı olabilir ki?"

"Junmyeon sakin ol. Bak sakin olmazsan kalbin sıkışa-"

"Taemin'in babası kim? Söyler misin?"

"Lütfen sakin ol. Hadi şuraya otura-"

"BANA NELER OLDUĞUNU ANLATACAK MISIN!?"

Ellerim titremeye başladı, bu şekilde hayal etmemiştim. Her şeyi kafamda kurgulamıştım, ona rahat bir ortamda sakin sakin söyleyecektim. 

Suho'nun dengede duramadığını fark ettim, bahçedeki sandalyeye çöktü.

"Ayakta duramıyorum ama söyle artık! Duymam lazım! Aklımdakilerin hayal olmadığını öğrenmem lazım! Delireceğim lütfen!"

"Junmyeon, hayal görmüyorsun. Taemin benim oğlum ve evet... biyolojik babası... sen-sensin."

Bir süre sessiz kaldı. Nefes alışını düzene soktu. Ayağa kalktı.

Suho: "Bunu benden nasıl saklarsın?"

"Saklamadım, sana söylememe fırsat olmadı diyelim."

"Ne? Fırsat mı olmadı? Nasıl bir fırsat 5 yıl boyunca olmaz!?"

"Junmyeon boşanırken söyleyemezdim tabii ki! Kore'ye döndüğümden beri söylemeye fırsatım olmadığını söylemek istedim."

"Film gibi ya! Kamera şakası ya da! Kameralar nerede?"

"Sakinleş bak kalbin için endişeleniyorum."

"Benim için endişeleniyorsan bir oğlumuz olduğunu neden 5 yıl sonra öğreniyorum?"

"Lütfen sesini yükseltme, Taemin duyacak!"

Suho: "Duysun! Çocuk bir babası olduğunu bilsin!"

"Baba mı? Sen kendine baba mı diyorsun? Sen onu daha karnımda 1 aylıkken terk ettin. Baba olduğunu nasıl iddia edersin?"

Kendini tutmayıp bağırıyordu: "Onu asla terk etmedim! Hamile olduğunu bilmiyordum ki!"

"Yıl dönümümüzde söyleyecektim. Eve gelip boşanmak istediğini söylemeseydin."

Suho: "Neden o an söylemedi-"

"Sen ne kadar taş kalpli birisin ya!"

Sesi yükseldikçe yükseliyordu: "Çocuğumu benden gizleyen sensin! Nasıl ben taş kalpli olabilirim?"

Sakinliğimi korumaya çalıştım.

 "O gün sana söylemek için sofra kurup eve gelmeni bekledim. Ama ne oldu? Sen günlerce yaptığın gibi yine gecenin köründe gelmiştin hem de zil zurna sarhoş! Ardından boşanmak istiyorum dedin! Demedin mi? Evlilik yıl dönümünde boşanmak istediğini söylemedin mi? Sana çocuk veremedim diye aile olmadığımızı söylemedin mi?"